[LXVI] —
Tamen, inquit Trimalchio, quid habuistis in cena? — Dicam, inquit, si potuero;
nam tam bonae memoriae sum, ut frequenter nomen meum obliviscar. Habuimus tamen
in primo porcum botulo coronatum et circa sangunculum et gizeria optime facta
et certe betam et panem autopyrum de suo sibi, quem ego malo quam candidum;
<nam> et vires facit, et cum mea re causa facio, non ploro. Sequens
ferculum fuit sciribilita frigida et supra mel caldum infusum excellente
Hispanum. Itaque de sciribilita quidem non minimum edi, de melle me usque
tetigi. Circa cicer et lupinum, calvae arbitratu et mala singula. Ego tamen duo
sustuli et ecce in mappa alligata habeo; nam si aliquid muneris meo vernulae
non tulero, habebo convicium. Bene me admonet domina mea. In prospectu habuimus
ursinae frustum, de quo cum imprudens Scintilla gustasset, paene intestina sua
vomuit; ego contra plus libram comedi, nam ipsum aprum sapiebat. Et si, inquam,
ursus homuncionem comest, quanto magis homuncio debet ursum comesse? In summo
habuimus caseum mollem et sapam et cocleas singulas et cordae frusta et hepatia
in catillis et ova pilleata et rapam et senape et catillum concacatum — pax
Palamedes! — Etiam in alveo circumlata sunt oxycomina, unde quidam etiam
improbi ternos pugnos sustulerunt. Nam pernae missionem dedimus.
|