[LXXIII] Quid faciamus homines miserrimi et novi generis
labyrintho inclusi, quibus lavari iam coeperat votum esse? Vltro ergo rogavimus
ut nos ad balneum duceret, proiectisque vestimentis, quae Giton in aditu
siccare coepit, balneum intravimus, angustum scilicet et cisternae frigidariae
simile, in qua Trimalchio rectus stabat. Ac ne sic quidem putidissimam eius
iactationem licuit effugere; nam nihil melius esse dicebat quam sine turba
lavari, et eo ipso loco aliquando pistrinum fuisse. Deinde ut lassatus
consedit, invitatus balnei sono diduxit usque ad cameram os ebrium et coepit
Menecratis cantica lacerare, sicut illi dicebant, qui linguam eius
intellegebant. Ceteri convivae
circa labrum manibus nexis currebant, et gingilipho ingenti clamore exsonabant.
Alii autem aut restrictis manibus anulos de pavimento conabantur tollere, aut
posito genu cervices post terga flectere, et pedum extremos pollices tangere. Nos,
dum alii sibi ludos faciunt, in solium, quod Trimalchioni parabatur,
descendimus.
Ergo ebrietate discussa in aliud triclinium deducti sumus ubi Fortunata
disposuerat lautitias ita ut supra lucernas <vidi . . .> aeneolosque
piscatores notaverim et mensas totas argenteas calicesque circa fictiles
inauratos et vinum in conspectu sacco defluens. Tum Trimalchio: "Amici,
inquit, hodie servus meus barbatoriam fecit, homo praefiscini frugi et
micarius. Itaque tangomenas
faciamus et usque in lucem cenemus".
|