[CIII] —
Ne istud dii hominesque patiantur, Eumolpus exclamat, ut vos tam turpi exitu
vitam finiatis! Immo potius facite quod iubeo. Mercennarius meus, ut ex
novacula comperistis, tonsor est: hic continuo radat utriusque non solum
capita, sed etiam supercilia. Sequar ego frontes notans inscriptione sollerti,
ut videamini stigmate esse puniti. Ita eaedem litterae et suspicionem
declinabunt quaerentium et vultus umbra supplicii tegent."
Non est dilata fallacia, sed ad latus navigii furtim processimus, capitaque
cum superciliis denudanda tonsori praebuimus. Implevit Eumolpus frontes utriusque
ingentibus litteris, et notum fugitivorum epigramma per totam faciem liberali
manu duxit. Vnus forte ex vectoribus, qui acclinatus lateri navis exonerabat
stomachum nausea gravem, notavit sibi ad lunam tonsorem intempestivo
inhaerentem ministerio, execratusque omen, quod imitaretur naufragorum ultimum
votum, in cubile reiectus est. Nos dissimulata nauseantis devotione ad ordinem
tristitiae redimus, silentioque compositi reliquas noctis horas male soporati
consumpsimus. <. . .>
|