[CXII]
"Ceterum, scitis quid plerumque soleat temptare humanam satietatem. Quibus
blanditiis impetraverat miles ut matrona vellet vivere, iisdem etiam pudicitiam
eius aggressus est. Nec deformis aut infacundus iuvenis castae videbatur,
conciliante gratiam ancilla ac subinde dicente:
'Placitone
etiam pugnabis amori?'
"Quid diutius moror? Jacuerunt ergo una non tantum illa nocte, qua nuptias
fecerunt, sed postero etiam ac tertio die, praeclusis videlicet conditorii
foribus, ut quisquis ex notis ignotisque ad monumentum venisset, putasset
expirasse super corpus viri pudicissimam uxorem.
"Ceterum, delectatus
miles et forma mulieris et secreto, quicquid boni per facultates poterat
coemebat et, prima statim nocte, in monumentum ferebat. Itaque unius cruciarii parentes
ut viderunt laxatam custodiam, detraxere nocte pendentem supremoque mandaverunt
officio. At miles circumscriptus dum desidet, ut postero die vidit unam sine
cadavere crucem, veritus supplicium, mulieri quid accidisset exponit: 'nec se
expectaturum iudicis sententiam, sed gladio ius dicturum ignaviae suae. Commodaret
ergo illa perituro locum, et fatale conditorium familiari ac viro faceret.'
Mulier non minus misericors quam pudica: 'Ne istud, inquit, dii sinant, ut
eodem tempore duorum mihi carissimorum hominum duo funera spectem. Malo mortuum
impendere quam vivum occidere.' Secundum hanc orationem iubet ex arca corpus
mariti sui tolli atque illi, quae vacabat, cruci affigi.
"Usus est miles
ingenio prudentissimae feminae, posteroque die populus miratus est qua ratione
mortuus isset in crucem."
|