[CXXXVII]
At illa complosis manibus: "Scelerate, inquit, etiam loqueris? Nescis quam
magnum flagitium admiseris: occidisti Priapi delicias, anserem omnibus matronis
acceptissimum. Itaque ne te putes nihil egisse; si magistratus hoc
scierint, ibis in crucem. Polluisti sanguine domicilium meum ante hunc diem
inviolatum, fecistique ut me, quisquis voluerit inimicus, sacerdotio pellat.
— Rogo, inquam, noli clamare: ego tibi pro ansere struthocamelum
reddam." Dum haec me stupente in lectulo sedet anserisque fatum complorat,
interim Proselenos cum impensa sacrificii venit, visoque ansere occiso
sciscitata causam tristitiae, et ipsa flere vehementius coepit meique misereri,
tanquam patrem meum, non publicum anserem, occidissem. Itaque taedio fatigatus:
"Rogo, inquam, expiare manus pretio licet? <. . .>si vos
provocassem, etiam si homicidium fecissem. Ecce duos aureos pono, unde possitis
et deos et anseres emere.". Quos ut vidit Oenothea: "Ignosce, inquit,
adulescens, sollicita sum tua causa. Amoris est hoc argumentum, non
malignitatis. Itaque dabimus operam, ne quis sciat. Tu modo deos roga, ut illi
facto tuo ignoscant."
Quisquis habet nummos, secura naviget aura
fortunamque suo temperet arbitrio.
Vxorem ducat Danaen ipsumque
licebit
Acrisium iubeat credere quod Danaen.
Carmina componat, declamet, concrepet omnes
et peragat causas sitque Catone prior.
Iurisconsultus 'parret, non parret' habeto,
atque esto quicquid Servius et Labeo.
Multa loquor: quod vis, nummis praesentibus opta,
et veniet. Clausum possidet arca Iovem.
<. . .> Infra manus
meas camellam vini posuit et cum digitos pariter extensos porris apioque
lustrasset, avellanas nuces cum precatione mersit in vinum. Et sive in summum
redierant, sive subsderant, ex hoc coniecturam ducebat. Nec me fallebat inanes
scilicet ac sine medulla ventosas nuces in summo umore consistere, graves autem
et plenas integro fructu ad ima deferri. Recluso pectore extraxit fortissimum
iecur et inde mihi futura praedixit. Immo, ne quod vestigium sceleris
superesset, totum anserem laceratum verubus confixit, epulasque etiam lautas
paulo ante, ut ipsa dicebat, perituro paravit. Volabant inter haec potiones
meracae.
|