[CXXXVIII]
Profert Oenothea scorteum fascinum, quod ut oleo et minuto pipere atque urticae
trito circumdedit semine, paulatim coepit inserere ano meo. Hoc crudelissima
anus spargit subinde umore femina mea. Nasturcii sucum cum habrotono miscet,
perfusisque inguinibus meis, viridis urticae fascem comprehendit, omniaque
infra umbilicum coepit lenta manu caedere. <. . .>
Aniculae quamvis solutae
mero ac libidine essent, eandem viam tentant et per aliquot vicos secutae
fugientem "Prende furem!" clamant. Evasi tamen omnibus digitis inter
praecipitem decursum cruentatis. <. . .>
"Chrysis, quae priorem
fortunam tuam oderat, hanc vel cum periculo capitis persequi destinat".
<. . .>
"Quid huic formae aut
Ariadne habuit aut Leda simile? Quid contra hanc Helene, quid Venus
posset? Ipse Paris, dearum
libidinantium iudex, si hanc in comparatione vidisset tam petulantibus oculis,
et Helenen huic donasset et deas. Saltem si permitteretur osculum capere, si
illud caeleste ac divinum pectus amplecti, forsitan rediret hoc corpus ad vires
et resipiscerent partes veneficio, credo, sopitae. Nec me contumeliae lassant:
quod verberatus sum, nescio; quod eiectus sum, lusum puto. Modo redire in
gratiam liceat".
|