[XXVII] Nos interim vestiti errare coepimus, immo iocari
magis et circulis accedere, cum subito videmus senem calvum, tunica vestitum
russea, inter pueros capillatos ludentem pila. Nec tam pueri nos, quamquam erat
operae pretium, ad spectaculum duxerant, quam ipse pater familiae, qui soleatus
pila prasina exercebatur. Nec
amplius eam repetebat quae terram contigerat, sed follem plenum habebat servus
sufficiebatque ludentibus. Notavimus etiam res novas: nam duo spadones in
diversa parte circuli stabant, quorum alter matellam tenebat argenteam, alter
numerabat pilas, non quidem eas quae inter manus lusu expellente vibrabant, sed
eas quae in terram decidebant.
Cum has ergo miraremur
lautitias, accurrit Menelaus: "Hic est, inquit, apud quem cubitum ponitis,
et quidem iam principium cenae videtis. Et iam non loquebatur Menelaus
cum Trimalchio digitos concrepuit, ad quod signum matellam spado ludenti
subiecit. Exonerata ille vesica aquam poposcit ad manus, digitosque paululum
adspersos in capite pueri tersit.
|