Lib. Cap.

 1     I,39|      habet curam: naturam ad quod tempus cuiusque seminis apta sit
 2     I,39|        locus spectet, sic ad quod tempus quaeque res facillime crescat.
 3     I,40|     nimium cito aut tarde tollas. Tempus enim idoneum, quod scribit
 4     I,40|          loco et argilloso vernum tempus idoneum, quo minus habet
 5     I,46|           versuram, quod sit anni tempus, ut dici possit, ut olea
 6    II,1 |     Dicuntur agni cordi, qui post tempus nascuntur ac remanserunt
 7    II,2 |       orientem quam ad meridianum tempus. Ubi stent, solum oportet
 8    II,2 |           ad laborem sustinendum. Tempus optimum ad admittendum ab
 9    II,4 | secernendi. Optimum ad admissuram tempus a favonio ad aequinoctium
10    II,5 |      etiam plures. Maxime idoneum tempus ad concipiendum a delphini
11    II,7 |     decimo aiunt nasci. Quae post tempus nascuntur, fere vitiosa
12    II,7 |            Admittere oportet, cum tempus anni venerit, bis die, mane
13    II,10|         saepe, cum venit pariendi tempus, non longe ab opere discedere
14    II,11|         quam tondeantur. Tonsurae tempus inter aequinoctium vernum
15   III,1 |          multo rustica, quod fuit tempus, cum rura colerent homines
16   III,1 |      annorum et centum sunt. Quod tempus si referas ad illud principium,
17   III,8 |         saginandum adpositissimum tempus circiter messem. Etenim
18   III,10|          Anseribus ad admittendum tempus est aptissimum a bruma,
19   III,10|          frumentum aliud. Cum est tempus farraginis, dandum, ut in
20   III,16|           nisi opificii eas urget tempus; tum enim propter laborem
21   III,16|        favorum primum putant esse tempus vergiliarum exortu, secundum