Lib. Cap.

 1     I,1 |        circumcisis rebus, quae non arbitror pertinere ad agri culturam.
 2     I,2 |            vero, inquit Agrius, ut arbitror, eadem causa quae te, rogatio
 3     I,2 |           Ego vero, Agrius, nullam arbitror esse quae tam tota sit culta.
 4     I,2 |           non in omni re imitandos arbitror et eo melius fecisse quosdam,
 5     I,8 |         sed solem. Itaque ideo, ut arbitror, primum e vinea in arbores
 6     I,23|           Quoniam fructum, inquit, arbitror esse fundi eum qui ex eo
 7     I,38|         pecore acervatim poni. Ego arbitror praestare ex aviariis turdorum
 8     I,49| reliquerunt campum. A qua sectione arbitror dictum sicilire pratum. ~
 9   III,5 |                  Sed quod te malle arbitror, Axi, dicam de hoc quod
10   III,12|            quod levipes esset. Ego arbitror a Graeco vocabulo antico,