Lib. Cap.
1 I,2 | solebant nostros? Nos vero, inquit Agrius, ut arbitror, eadem
2 I,2 | dum ille venit? ~Sane, inquit Agrius, et simul cogitans
3 I,2 | cultiorem Italia vidistis? inquit. Ego vero, Agrius, nullam
4 I,2 | Simul aspicit me, Certe, inquit, Libo Marcius, praefectus
5 I,2 | Stolo, Num cena comessa, inquit, venimus? Nam non L. videmus
6 I,2 | advocavit. Bono animo este, inquit Agrius. Nam non modo ovom
7 I,2 | fuisse dicunt. Scrofa, Prius, inquit, discernendum, utrum quae
8 I,2 | quam oportuerit. Ego vero, inquit Stolo, eos non in omni re
9 I,2 | velaturam facere. Certe, inquit Fundanius, aliut pastio
10 I,2 | foraminibus. Agrius, Tu, inquit, tibicen non solum adimis
11 I,2 | tauro. Cui Fundanius, Vide, inquit, ne, Agri, istuc sit ab
12 I,2 | Agrasius, Si istuc ita est, inquit, quo modo pecus removeri
13 I,2 | pecorum ministrent? Sic, inquit Agrius, venalium greges
14 I,2 | Scrofa, Diiungamus igitur, inquit, pastionem a cultura, et
15 I,2 | fruendum. Suscipit Stolo, Tu, inquit, invides tanto scriptori
16 I,2 | Scrofam, Et tamen verum dicit, inquit, hic, ut hoc scripserit
17 I,2 | contrahere rugas. Dic sodes, inquit Fundanius: nam malo de meis
18 I,2 | Stolo subridens, Dicam, inquit, eisdem quibus ille verbis
19 I,2 | repudianda. Quasi vero, inquit, non apud ceteros quoque
20 I,2 | sallere? Illud non dicis, inquit Agrius, quod scribit, 'si
21 I,3 | Igitur, inquit Agrasius, quae diiungenda
22 I,3 | aspexisset Scrofam, Tu, inquit, et aetate et honore et
23 I,3 | Ille non gravatus, Primum, inquit, non modo est ars, sed etiam
24 I,5 | innumerabiles mihi videntur, inquit Agrius, cum lego libros
25 I,5 | phutikon aition. Stolo, Isti, inquit, libri non tam idonei iis
26 I,5 | Scrofa, Agri culturae, inquit, quattuor sunt partes summae:
27 I,7 | uterentur. Stolo, Cato quidem, inquit, gradatim praeponens alium
28 I,7 | glandaria silva. Scrofa, Scio, inquit, scribere illum; sed de
29 I,9 | deterius. Stolo, Non male, inquit, quae sit idonea terra ad
30 I,12| Fundanius, Quid potero, inquit, facere, si istius modi
31 I,12| vel ego possum respondere, inquit Agrius; vendas, quot assibus
32 I,12| relinquas. At Scrofa, Vitandum, inquit, ne in eas partes spectet
33 I,13| Fundanius, Fructuosior, inquit, est certe fundus propter
34 I,22| distant late. Itaque, Stolo inquit, proposita magnitudine fundi
35 I,23| Scrofa, Quoniam fructum, inquit, arbitror esse fundi eum
36 I,26| Agrius Fundanio, Vereor, inquit, ne ante aeditumus veniat
37 I,26| expecto. Bono animo es, inquit Scrofa, ac fiscinas expedi
38 I,37| caeduas silvas. Ego istaec, inquit Agrasius, non solum in ovibus
39 I,37| Agrius, Quem ad modum, inquit, luna quadripertita? Et
40 I,37| Tremelius, Numquam rure audisti, inquit, octavo Ianam lunam et crescentem
41 I,37| agri. ~Stolo, Est altera, inquit, temporum divisio coniuncta
42 I,44| sugunt terram. ~Dicetur, inquit Agrius, de tertio gradu,
43 I,44| eorum. Ille, Quae nata sunt, inquit, in fundo alescunt, adulta
44 I,49| nihil desiderari, Dicam, inquit, de fructibus maturis capiendis.
45 I,56| Agrius, Iamdudum, inquit, in villa sedens expecto
46 I,56| Ille, Em quin adsum, venio, inquit, ad limen, fores aperi.
47 II,1 | Nos te non dimittemus, inquit, antequam illa tria explicaris,
48 II,1 | interpellati. Quae tria? inquit Murrius, an ea quae mihi
49 II,1 | de pastoricia re? Ista, inquit ille, quae coeperat hic
50 II,1 | ita a nobis accipietis, inquit Scrofa, ut vos, qui estis
51 II,1 | ora omnes, Scrofa, Igitur, inquit, est scientia pecoris parandi
52 II,1 | melius crescant. ~Vide, inquit Atticus, ne te fallat et
53 II,1 | parturam. Vaccius, parturam? inquit, proinde ut non aliquotiens
54 II,2 | cognomine eodem, Ego opinor, inquit, incipiam primus, quoniam
55 II,3 | Quoniam satis balasti, inquit, o Faustule noster, accipe
56 II,4 | Cui Tremelius, Ignorare, inquit, videre, cur appeller Scrofa.
57 II,5 | omnium nostrum, Synepirotae, inquit, chairete; Scrofam enim
58 II,5 | constitutum, Videbo iam vos, inquit, balatrones, et hoc adferam
59 II,5 | Atticus Murrio, Narra isti, inquit, eadem, qui sermones sint
60 II,5 | adtexamus. In quo quidem, inquit Vaccius, meae partes, quoniam
61 II,5 | Argis Bomagiros. Novi, inquit ille, maiestatem boum et
62 II,5 | hoc fiat, vos videritis, inquit mihi, qui Aristotelem legitis.
63 II,6 | cum Lucieno redisset, Ego, inquit, de asinis potissimum dicam,
64 II,7 | adveniens aperiam carceres, inquit, et equos emittere incipiam,
65 II,8 | Brevis oratio de istis, inquit Murrius. Nam muli et item
66 II,8 | Reatino auctore probares, mihi inquit, nisi tu ipse domi equarum
67 II,9 | Relinquitur, inquit Atticus, de quadripedibus
68 II,10| et, ut te audii dicere, inquit, cum in Liburniam venisses,
69 II,11| Quoniam promissa absolvimus, inquit, eamus. Si quidem, inquam,
70 II,11| nos et, Ego ad te missus, inquit, ibam domum rogatum ne diem
71 III,2 | Axius mihi, Dum diribentur, inquit, suffragia, vis potius villae
72 III,2 | subridens, Recipis nos, inquit, in tuum ornithona, ubi
73 III,2 | inter aves? Ille, Ego vero, inquit, te praesertim, quoius aues
74 III,2 | Reatinorum. Sed non haec, inquit, villa, quam aedificarunt
75 III,2 | admittant populum. Tua scilicet, inquit Axius, haec in campo Martio
76 III,2 | subridens, Quoniam ego ignoro, inquit, quid sit villa, velim me
77 III,2 | Merulam et, Quid igitur, inquit, est ista villa, si nec
78 III,2 | rebus colligeret, Quid? inquit, si propter pastiones tuus
79 III,2 | macellario Seius? Qui minus ego, inquit Axius, istas habere possum
80 III,2 | Appius: Posse ad te fieri, inquit, Seianas pastiones non negauit
81 III,2 | faciunt ex toto fundo. Certe, inquit Merula; nam ibi vidi greges
82 III,2 | Salaria a Roma. Quidni? inquit, ubi aestate diem meridie
83 III,2 | reddit. Quid? sexaginta, inquit Axius, sexaginta, sexaginta?
84 III,2 | epulari? Sed propter luxuriam, inquit, quodam modo epulum cotidianum
85 III,2 | piscis? Axius, Merula mi, inquit, recipe me quaeso discipulum
86 III,2 | promiseris minerval, incipiam, inquit. Ego vero non recuso, vel
87 III,2 | estis numquam? Sed oro te, inquit, induce me in viam disciplinae
88 III,3 | Merula non gravate, Primum, inquit, dominum scientem esse oportet
89 III,3 | maceriis concludunt. Non tu, inquit mihi, cum emisti fundum
90 III,4 | Ille, Ego vero, inquit, ut aiunt post principia
91 III,4 | Merula, Duo genera sunt, inquit, ornithonis: unum delectationis
92 III,5 | quinque milia hoc coieceris, inquit, et erit epulum ac triumphus,
93 III,6 | Axius, De pavonibus, inquit, libere licet dicas, quoniam
94 III,6 | pavonibus nostra memoria, inquit, greges haberi coepti et
95 III,7 | Axius, Si possem emere, inquit, peristerona factum, quem
96 III,7 | misissem ad villam. Quasi vero, inquit Pica, non in urbe quoque
97 III,8 | Ille, Turturibus item, inquit, locum constituendum proinde
98 III,10| Transi, inquit Axius, nunc in illud genus,
99 III,10| aliquot. Merula, Seius, inquit, ita greges comparavit anserum,
100 III,12| factum. Appius, Sequitur, inquit, actus secundi generis adficticius
101 III,13| pingues solere fieri scis, inquit, Axi. Nam quem fundum in
102 III,13| aut quid aliud. Ego vero, inquit ille, apud Q. Hortensium
103 III,14| Axius, Tuas partes, inquit, sublevavit Appius, O Merula
104 III,14| Non istuc tam simplex est, inquit Appius, quam tu putas, O
105 III,16| Appius, Igitur relinquitur, inquit, de pastione villatica tertius
106 III,16| piscinis. Quid tertius? inquit Axius. An quia tu solitus
107 III,16| Appius nobis, Verum dicit, inquit. Nam cum pauper cum duobus
108 III,16| trado. ~Merula, De fructu, inquit, hoc dico, quod fortasse
109 III,16| celerius alieno. Dic igitur, inquit, ubi et cuius modi me facere
110 III,17| nos Pavo et, Si vultis, inquit, ancoras tollere, latis
111 III,17| pastionibus villaticis postea, inquit, tibi reddam, Axi. Consurgentibus
112 III,17| venturum sciebamus, Non laboro, inquit, hoc loco discessisse Merulam.
113 III,17| barbatum mullum. Atque, ille inquit, non minor cura erat eius
|