Lib. Ver.
1 1, 46 | Ast ego, quae divom incedo regina, Iovisque~
2 1, 65 | Aeole, namque tibi divom pater atque hominum rex~
3 1, 79 | tu das epulis accumbere divom,~
4 1, 632| tecta, simul divom templis indicit honorem. ~
5 2, 123| medios; quae sint ea numina divom,~
6 2, 241| O patria, O divom domus Ilium, et incluta
7 2, 269| incipit, et dono divom gratissima serpit. ~
8 2, 336| Othryadae dictis et numine divom~
9 2, 517| condensae et divom amplexae simulacra sedebant. ~
10 2, 602| culpatusve Paris: divom inclementia, divom,~
11 2, 602| Paris: divom inclementia, divom,~
12 2, 648| demoror, ex quo me divom pater atque hominum rex~
13 2, 777| coniunx? Non haec sine numine divom~
14 3, 5 | auguriis agimur divom, classemque sub ipsa~
15 3, 114| Ergo agite, et, divom ducunt qua iussa, sequamur;~
16 3, 148| effigies sacrae divom Phrygiique Penates,~
17 3, 359| Troiugena, interpres divom, qui numina Phoebi,~
18 3, 370| exorat pacem divom, vittasque resolvit~
19 3, 717| fata renarrabat divom, cursusque docebat. ~
20 4, 95 | una dolo divom si femina victa duorum est!~
21 4, 201| excubias divom aeternas, pecudumque cruore~
22 4, 204| aras media inter numina divom~
23 4, 356| Nunc etiam interpres divom, Iove missus ab ipso,~
24 4, 378| interpres divom fert horrida iussa per auras. ~
25 4, 396| iussa tamen divom exsequitur, classemque revisit. ~
26 5, 45 | magni, genus alto a sanguine divom,~
27 5, 56 | mente, reor, sine numine divom,~
28 6, 125| loqui vates: «Sate sanguine divom,~
29 6, 368| enim, credo, sine numine divom~
30 6, 533| an monitu divom? An quae te Fortuna fatigat,~
31 6, 799| responsis horrent divom et Maeotia tellus,~
32 7, 50 | filius huic fato divom prolesque virilis~
33 7, 192| Tali intus templo divom patriaque Latinus~
34 7, 443| Cura tibi divom effigies et templa tueri: ~
35 7, 648| contemptor divom Mezentius agminaque armat. ~
36 8, 131| virtus et sancta oracula divom~
37 8, 504| campo, monitis exterrita divom. ~
38 8, 572| At vos, o superi, et divom tu maxume rector~
39 9, 6 | Turne, quod optanti divom promittere nemo~
40 9, 495| aut tu, magne pater divom, miserere tuoque~
41 10, 2 | conciliumque vocat divom pater atque hominum rex~
42 10, 155| conscendit iussis gens Lydia divom,~
43 10, 743| Nunc morere. Ast de me divom pater atque hominum rex~
44 10, 880| Nec mortem horremus nec divom parcimus ulli. ~
45 12, 797| Mortalin decuit violari volnere divom,~
|