Lib.  Ver.

 1   7,  409|             audacis Rutuli ad muros, quam dicitur urbem~
 2   7,  472|       certatim sese Rutuli exhortantur in arma: ~
 3   7,  795|  Auruncaeque manus, Rutuli veteresque Sicani~
 4   9,  123|   Obstipuere animis Rutuli, conterritus ipse~
 5   9,  161|          Bis septem Rutuli, muros qui milite servent,~
 6   9,  236|      quae ferimus.  Rutuli somno vinoque soluti~
 7   9,  363|   post mortem bello Rutuli pugnaque potiti]~
 8   9,  428|                   O Rutuli, mea fraus omnis; nihil
 9   9,  442|    fulmineum, donec Rutuli clamantis in ore~
10   9,  450|     Victores praeda Rutuli spoliisque potiti~
11   9,  494|         conicite, o Rutuli, me primam absumite ferro: ~
12   9,  519|     amplius audaces Rutuli, sed pellere vallo~
13   9,  683|    inrumpunt aditus Rutuli ut videre patentis~
14  10,  118|             Interea Rutuli portis circum omnibus instant~
15  10,  679|        quo neque me Rutuli nec conscia fama sequatur.»~
16  11,  162|           obruerent Rutuli telis! Animam ipse dedissem~
17  11,  869|     turbati fugiunt Rutuli, fugit acer Atinas~
18  12,  40 |   Quid consanguinei Rutuli, quid cetera dicet~
19  12,  79 |                  et Rutuli; nostro dirimamus sanguine
20  12,  229|        Non pudet, O Rutuli, pro cunctis talibus unam~
21  12,  257|   Tum vero augurium Rutuli clamore salutant~
22  12,  463|   pulverulenta fuga Rutuli dant terga per agros. ~
23  12,  693|        Parcite iam, Rutuli, et vos tela inhibete, Latini;~
24  12,  704|         Iam vero et Rutuli certatim et Troes et omnes~
25  12,  928|   Consurgunt gemitu Rutuli, totusque remugit~