Lib. Ver.
1 1, 556| pontus habet Lybiae, nec spes iam restat Iuli,~
2 2, 137| mihi iam patriam antiquam spes ulla videndi,~
3 2, 162| Omnis spes Danaum et coepti fiducia
4 2, 170| spes Danaum, fractae vires, aversa
5 2, 281| O lux Dardaniae, spes O fidissima Teucrum,~
6 2, 503| Quinquaginta illi thalami, spes tanta nepotum,~
7 2, 803| limina portarum, nec spes opis ulla dabatur;~
8 3, 103| Audite, O proceres» ait «et spes discite vestras: ~
9 3, 543| spes et pacis» ait. Tum numina
10 4, 274| Ascanium surgentem et spes heredis Iuli~
11 5, 183| Hic laeta extremis spes est accensa duobus,~
12 5, 672| Argivum, vestras spes uritis. En, ego vester~
13 6, 364| per genitorem oro, per spes surgentis Iuli,~
14 8, 514| hunc tibi praeterea, spes et solacia nostri,~
15 8, 580| dum curae ambiguae, dum spes incerta futuri,~
16 9, 131| nec spes ulla fugae: rerum pars
17 10, 121| nec spes ulla fugae. Miseri stant
18 10, 263| Dardanidae e muris, spes addita suscitat iras,~
19 10, 524| Per patrios manis et spes surgentis Iuli~
20 10, 627| mutarive putas bellum, spes pascis inanis.» ~
21 11, 309| ponite. Spes sibi quisque, sed haec quam
22 12, 35 | spes Italas; recalent nostro
23 12, 57 | tangit honos animum (spes tu nunc una, senectae~
24 12, 168| et iuxta Ascanius, magnae spes altera Romae,~
|