Lib.  Ver.

 1   2,  159|  si qua tegunt; teneor patriae nec legibus ullis. ~
 2   2,  291|                    Sat patriae Priamoque datum:  si Pergama
 3   2,  573| praemetuens, Troiae et patriae communis Erinys,~
 4   2,  634|          Atque ubi iam patriae perventum ad limina sedis~
 5   3,  10 |             litora cum patriae lacrimans portusque relinquo~
 6   5,  624|      traxerit ad letum patriae sub moenibus! O gens~
 7   6,  33 |                    bis patriae cecidere manus.  Quin protinus
 8   6,  813|        otia qui rumpet patriae residesque movebit~
 9   6,  823|            vincet amor patriae laudumque immensa cupido. ~
10   6,  833|                    neu patriae validas in viscera vertite
11   8,  511|            hinc partem patriae traheret.  Tu, cuius et
12   9,  294|           atque animum patriae strinxit pietatis imago. ~
13   9,  786|          Non infelicis patriae veterumque deorum~
14  10,  59 |     Non satius cineres patriae insedisse supremos~
15  10,  371|          Opemque meam, patriae quae nunc subit aemula laudi,~
16  10,  824|              et mentem patriae subiit pietatis imago. ~
17  10,  853|               Debueram patriae poenas odiisque meorum: ~
18  11,  246|   Ille urbem Argyripam patriae cognomine gentis~
19  11,  892|    monstrat amor verus patriae, ut videre Camillam,~