XIII. [1] satis, opinor, implevimus ordinem,
quot et quibus modis spectacula idololatrian committant, de originibus, de
titulis, de apparatibus, de locis, de artificiis, quo certi simus nulla ex
parte competere nobis ea, qui bis idolis renuntiamus. [2] non quod idolum sit aliquid, ut
apostolus ait, sed quoniam quae faciunt daemoniis faciunt consistentibus
scilicet in consecrationibus idolorum, sive mortuorum sive, ut putant, deorum. [3] propterea igitur, quoniam utraque
species idolorum condicionis unius est, dum mortui et dei unum sunt, utraque
idololatria abstinemus. [4] nec minus templa quam monumenta despuimus, neutram aram
novimus, neutram effigiem adoramus, non sacrificamus, non parentamus. sed neque
de sacrificio et parentato edimus, quia non possumus cenam dei edere et cenam
daemoniorum. [5] si ergo gulam et ventrem ab inquinamentis liberamus, quanto
magis augustiora nostra, et aures et oculos, ab idolothytis et necrothytis
voluptatibus abstinemus, quae non intestinis transiguntur, sed in ipso spiritu
et anima digeruntur, quorum munditia magis ad deum pertinet quam intestinorum.
|