XXVII. [1] odisse debemus istos conventus et coetus ethnicorum, vel
quod illic nomen dei blasphematur, illic in nos quotidiani leones
expostulantur, inde persecutiones decernuntur, inde temptationes emittuntur. [2] quid facies in illo suffragiorum impiorum aestuario
reprehensus? non quasi aliquid illic pati possis ab hominibus (nemo te
cognoscit Christianum), sed recogita, quid de te fiat in caelo. [3] dubitas illo enim momento, quo diabolus in ecclesia furit,
omnes angelos prospicere de caelo et singulos denotare, quis blasphemiam
dixerit, quis audierit quis linguam, quis aures diabolo adversus deum
ministraverit? [4] non ergo fugies sedilia hostium Christi,
illam cathedram pestilentiarum ipsumque aerem qui desuper incubat scelestis
vocibus conspurcatum? sint dulcia licebit et grata et simplicia, etiam honesta
quaedam. nemo venenum temperat felle et elleboro, sed conditis pulmentis et
bene saporatis, et plurimum dulcibus id mali inicit. ita et diabolus letale
quod conficit rebus dei gratissimis et acceptissimis imbuit. [5] omnia illic seu fortia seu honesta seu sonora seu canora seu
subtilia perinde habe ac stillicidia mellis de lucunculo venenato nec tanti
gulam facias voluptatis quanti periculum per suavitatem.
|