| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Marcus Tullius Cicero Pro Archia IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
Caput
1 1 | 1] Si quid est in me ingeni, 2 11| 10] Quae cum ita sunt, quid 3 12| 11] Census nostros requiris 4 13| 12] Quaere argumenta, si qua 5 14| 13] Qua re quis tandem me reprehendat, 6 15| 14] Nam nisi multorum praeceptis 7 16| 15] Quaeret quispiam: "Quid? 8 17| 16] Ex hoc esse hunc numero, 9 19| 17] Quod si ipsi haec neque 10 20| 18] Quotiens ego hunc Archiam 11 21| 19] Sit igitur, iudices, sanctum 12 2 | 2] Ac ne quis a nobis hoc 13 22| 20] Neque enim quisquam est 14 23| 21] Mithridaticum vero bellum, 15 24| 22] Carus fuit Africano superiori 16 25| 23] Nam si quis minorem gloriae 17 26| 24] Quam multos scriptores 18 27| 25] Itaque, credo, si civis 19 28| 26] Quid? a Q. Metello Pio, 20 29| 27] Decimus quidem Brutus, 21 30| 28] Atque ut id libentius faciatis, 22 32| 29] Certe si nihil animus praesentiret 23 3 | 3] Sed ne cui vestrum mirum 24 33| 30] An vero tam parvi animi 25 34| 31] Qua re conservate, iudices, 26 35| 32] Quae de causa pro mea consuetudine 27 4 | 4] Quod si mihi a vobis tribui 28 5 | 5] Erat Italia tunc plena 29 6 | 6] Erat temporibus illis iucundus 30 7 | 7] Data est civitas Silvani 31 8 | 8] Si nihil aliud nisi de 32 10| 9] An domicilium Romae non 33 13| si qui se ita litteris abdiderunt ut nihil possint ex eis 34 3 | etiam a forensi sermone abhorreat; quaeso a vobis, ut in hac 35 29| honore et a poetarum salute abhorrere. ~ 36 1 | confiteor aetatis meae tempus abhorruisse, earum rerum omnium vel 37 5 | celebritate famae cum esset iam absentibus notus, Romam venit Mario 38 13| aut commodo aut otium meum abstraxerit, aut voluptas avocarit, 39 15| omnia, nisi litterarum lumen accederet. Quam multas nobis imagines -- 40 35| spero esse in bonam partem accepta; ab eo qui iudicium exercet, 41 16| eximiam atque inlustrem accesserit ratio quaedam conformatioque 42 29| summus vir et imperator, Acci, amicissimi sui, carminibus 43 34| itaque dicti, sic in vestram accipiatis fidem, ut humanitate vestra 44 34| vestra levatus potius quam acerbitate violatus esse videatur. ~ 45 26| is tamen, cum in Sigeo ad Achillis tumulum astitisset: "O fortunate" 46 30| quodam amore gloriae, nimis acri fortasse verum tamen honesto 47 22| ex eo quaereretur, quod acroama aut cuius vocem libentissime 48 32| sed cum omni posteritate adaequandam. ~ 49 26| qui cum virtute fortunam adaequavit, nonne Theophanem Mytilenaeum, 50 3 | mihi detis hanc veniam, adcommodatam huic reo, vobis (quem ad 51 20| atque sententiis! Quae vero adcurate cogitateque scripsisset, 52 8 | esse tum ascriptum negabis? Adest vir summa auctoritate et 53 13| ex eis neque ad communem adferre fructum, neque in aspectum 54 6 | consuetudine cum teneret, adficiebatur summo honore, quod eum non 55 4 | liberalissimisque studiis adfluenti, celeriter antecellere omnibus 56 5 | etiam studium atque auris adhibere posset. Statim Luculli, 57 12| fecit nostris legibus, et adiit hereditates civium Romanorum, 58 29| templorum ac monumentorum aditus exornavit suorum. iam vero 59 24| honos populi Romani rebus adiungitur. Omnes denique illi Maximi, 60 16| exstitisse, fateor: etiam illud adiungo, saepius ad laudem atque 61 18| colendam] virtutem litteris adiuvarentur, numquam se ad earum studium 62 15| Quas ego mihi semper in administranda re publica proponens animum 63 4 | exspectationem ipsius adventus admiratioque superaret. ~ 64 20| Hunc ego non diligam? non admirer? non omni ratione defendendum 65 32| stimulis concitat, atque admonet non cum vitae tempore esse 66 30| est, hunc ad perficiendum adornavi. Nullam enim virtus aliam 67 10| Appi tabulae neglegentius adservatae dicerentur; Gabini, quam 68 8 | interfuisse sed egisse dicit. Adsunt Heraclienses legati, nobilissimi 69 15| multisque litteris mihi ab adulescentia suasissem, nihil esse in 70 5 | virtutis, ut domus, quae huius adulescentiae prima fuit, eadem esset 71 18| neque locorum: haec studia adulescentiam alunt, senectutem oblectant, 72 18| tamen (ut opinor) hanc animi adversionem humanissimam ac liberalissimam 73 18| oblectant, secundas res ornant, adversis perfugium ac solacium praebent, 74 6 | Pio filio; audiebatur a M. Aemilio; vivebat cum Q. Catulo et 75 6 | quae cum esset civitas aequissimo iure ac foedere, ascribi 76 12| Romanorum, et in beneficiis ad aerarium delatus est a L. Lucullo 77 4 | atque ab eis artibus quibus aetas puerilis ad humanitatem 78 1 | qua ego nullum confiteor aetatis meae tempus abhorruisse, 79 18| neque temporum sunt neque aetatum omnium neque locorum: haec 80 29| iam vero ille, qui cum Aetolis Ennio comite bellavit, Fulvius, 81 24| 22] Carus fuit Africano superiori noster Ennius, 82 17| viderunt, divinum hominem Africanum; ex hoc C. Laelium, L. Furium, 83 33| a meo sensu post mortem afutura est sive -- ut sapientissimi 84 3 | iudicio publico -- cum res agatur apud praetorem populi Romani, 85 20| eis ipsis rebus quae tum agerentur dicere ex tempore! Quotiens 86 19| Quis nostrum tam animo agresti ac duro fuit, ut Rosci morte 87 22| summum Athenis virum, dixisse aiunt, cum ex eo quaereretur, 88 26| rerum suarum magnus ille Alexander secum habuisse dicitur! 89 | alia 90 | aliam 91 | alias 92 21| atque contendunt. Ergo illi alienum, quia poeta fuit, post mortem 93 | alios 94 | aliquam 95 | aliquando 96 | aliud 97 27| eum fecisset, tantummodo alternis versibus longiusculis, statim 98 18| haec studia adulescentiam alunt, senectutem oblectant, secundas 99 14| conviviis, quantum denique alveolo, quantum pilae, tantum mihi 100 23| populi Romani laus est urbem amicissimam Cyzicenorum eiusdem consilio 101 29| vir et imperator, Acci, amicissimi sui, carminibus templorum 102 30| indicabo, et de meo quodam amore gloriae, nimis acri fortasse 103 19| ille corporis motu tantum amorem sibi conciliarat a nobis 104 25| quorum rebus scribitur, haec ampla sunt, tum eis certe, qui 105 9 | flagitare; et, cum habeas amplissimi viri religionem, integerrimi 106 8 | lege dicimus, nihil dico amplius: causa dicta est. Quid enim 107 32| neque tot curis vigiliisque angeretur, nec totiens de ipsa vita 108 10| Romae non habuit is, qui tot annis ante civitatem datam sedem 109 | ante 110 4 | studiis adfluenti, celeriter antecellere omnibus ingeni gloria contigit. 111 4 | studium contulit, primum Antiochiae -- nam ibi natus est loco 112 23| inlustrant. Populus enim Romanus aperuit Lucullo imperante Pontum, 113 20| noster ille Ennius sanctos appellat poetas, quod quasi deorum 114 10| auctoritatem. Nam -- cum Appi tabulae neglegentius adservatae 115 26| laudis, magno illud clamore approbaverunt? ~ 116 33| spargere me ac disseminare arbitrabar in orbis terrae memoriam 117 33| nobiscum simul moritura omnia arbitremur? An statuas et imagines, 118 20| 18] Quotiens ego hunc Archiam vidi, iudices, -- utar enim 119 13| 12] Quaere argumenta, si qua potes: numquam enim 120 29| qua urbe imperatores prope armati poetarum nomen et Musarum 121 23| maxima manu innumerabilis Armeniorum copias fudit: populi Romani 122 19| tamen propter excellentem artem ac venustatem videbatur 123 2 | dediti fuimus. Etenim omnes artes, quae ad humanitatem pertinent, 124 4 | excessit Archias, atque ab eis artibus quibus aetas puerilis ad 125 11| Tarentinos, quod scenicis artificibus largiri solebant, id huic 126 4 | etiam si non esset, putetis asciscendum fuisse. Nam ut primum ex 127 6 | aequissimo iure ac foedere, ascribi se in eam civitatem voluit; 128 7 | qui foederatis civitatibus ascripti fuissent; si tum, cum lex 129 11| quoque in civitatibus fuerit ascriptus? Etenim cum mediocribus 130 12| eodem quaestore fuisse in Asia; primis Iulio et Crasso 131 4 | contigit. Post in ceteris Asiae partibus cunctaeque Graeciae 132 13| adferre fructum, neque in aspectum lucemque proferre: me autem 133 26| Sigeo ad Achillis tumulum astitisset: "O fortunate" inquit "adulescens, 134 22| Themistoclem illum, summum Athenis virum, dixisse aiunt, cum 135 20| genere dicendi tam diligenter attenditis, -- quotiens ego hunc vidi, 136 19| Quod si ipsi haec neque attingere neque sensu nostro gustare 137 10| obtinent publicarum tabularum auctoritatem. Nam -- cum Appi tabulae 138 6 | Numidico et eius Pio filio; audiebatur a M. Aemilio; vivebat cum 139 6 | aliquid percipere atque audire studebant, verum etiam si 140 22| cuius vocem libentissime audiret: "Eius, a quo sua virtus 141 8 | non opinari sed scire non audisse sed vidisse, non interfuisse 142 30| atque inchoavit: quibus auditis, quod mihi magna res et 143 13| strepitu reficiatur, et aures convicio defessae conquiescant. 144 22| Neque enim quisquam est tam aversus a Musis, qui non mandari 145 13| abstraxerit, aut voluptas avocarit, aut denique somnus retardit? ~ 146 21| nomen, quod nulla umquam barbaria violavit. Saxa et solitudines 147 29| cum Aetolis Ennio comite bellavit, Fulvius, non dubitavit 148 23| impetu regio atque totius belli ore ac faucibus ereptam 149 9 | Heracliensium publicas: quas Italico bello incenso tabulario interisse 150 23| 21] Mithridaticum vero bellum, magnum atque difficile 151 12| civium Romanorum, et in beneficiis ad aerarium delatus est 152 34| causa vero eius modi, quae beneficio legis, auctoritate municipi, 153 20| iudices, -- utar enim vestra benignitate, quoniam me in hoc novo 154 21| solitudines voci repondent, bestiae saepe immanes cantu flectuntur 155 35| iudices, a vobis spero esse in bonam partem accepta; ab eo qui 156 31| et tam brevi] tantis nos in laboribus 157 35| causa pro mea consuetudine breviter simpliciterque dixi, iudices, 158 29| 27] Decimus quidem Brutus, summus vir et imperator, 159 24| Romani nomen ornatur. In caelum huius proavus Cato tollitur: 160 10| levitas, post damnationem calamitas omnem tabularum fidem resignasset -- 161 21| repondent, bestiae saepe immanes cantu flectuntur atque consistunt: 162 7 | civitas Silvani lege et Carbonis: "Si qui foederatis civitatibus 163 29| imperator, Acci, amicissimi sui, carminibus templorum ac monumentorum 164 24| 22] Carus fuit Africano superiori 165 24| In caelum huius proavus Cato tollitur: magnus honos populi 166 4 | Graeciae sic eius adventus celebrabantur, ut famam ingeni exspectatio 167 21| Romani gloriam laudemque celebrandam? Nam et Cimbricas res adulescens 168 14| quantum ad festos dies ludorum celebrandos, quantum ad alias voluptates 169 22| putabat ea quae gesserat posse celebrari. ~ 170 23| ab eis populi Romani fama celebratur. ~ 171 4 | natus est loco nobili -- celebri quondam urbe et copiosa, 172 5 | existimarunt. Hac tanta celebritate famae cum esset iam absentibus 173 19| animorum incredibilis motus celeritatemque ingeniorum neglegemus? ~ 174 4 | liberalissimisque studiis adfluenti, celeriter antecellere omnibus ingeni 175 12| nullam populi partem esse censam. Sed -- quoniam census non 176 12| Est enim obscurum proximis censoribus hunc cum clarissimo imperatore 177 35| eo qui iudicium exercet, certo scio. ~ 178 18| liberalissimam iudicaretis. Nam ceterae neque temporum sunt neque 179 20| eruditissimisque accepimus, ceterarum rerum studia et doctrina 180 11| gloria noluisse! Quid? cum ceteri non modo post civitatem 181 5 | et Neopolitani civitate ceterisque praemiis donarunt; et omnes, 182 13| his studiis esse deditum: ceteros pudeat, si qui se ita litteris 183 21| civem esse dicunt suum, Chii suum vindicant, Salaminii 184 21| laudemque celebrandam? Nam et Cimbricas res adulescens attigit, 185 32| regionibus vitae spatium circumscriptum est, eisdem omnis cogitationes 186 12| se iam tum gessisse pro cive -- eis temporibus quibus 187 21| moveamur? Homerum Colophonii civem esse dicunt suum, Chii suum 188 12| quoniam census non ius civitatis confirmat, ac tantum modo 189 26| eiusdem laudis, magno illud clamore approbaverunt? ~ 190 12| proximis censoribus hunc cum clarissimo imperatore L. Lucullo apud 191 23| Lucullum, fortissimum et clarissimum virum, verum etiam populi 192 23| ducibus depressa hostium classis, et incredibilis apud Tenedum 193 20| sententiis! Quae vero adcurate cogitateque scripsisset, ea sic vidi 194 33| pertinebit, nunc quidem certe cogitatione quadam speque delector. ~ 195 32| circumscriptum est, eisdem omnis cogitationes terminaret suas; nec tantis 196 2 | commune vinculum, et quasi cognatione quadam inter se continentur. ~ 197 15| animum et mentem meam ipsa cognitatione hominum excellentium conformabam. ~ 198 5 | ingeniis poterant iudicare, cognitione atque hospitio dignum existimarunt. 199 6 | honore, quod eum non solum colebant qui aliquid percipere atque 200 5 | in Latio vehementius tum colebantur quam nunc eisdem in oppidis, 201 6 | patre et filio; a L. Crasso colebatur; Lucullos vero et Drusum 202 18| colendam] virtutem litteris adiuvarentur, 203 21| poetarum voce moveamur? Homerum Colophonii civem esse dicunt suum, 204 29| nomen et Musarum delubra coluerunt, in ea non debent togati 205 29| ille, qui cum Aetolis Ennio comite bellavit, Fulvius, non dubitavit 206 32| tempore esse dimittendam commemorationem nominis nostri, sed cum 207 20| aliquo dono atque munere commendati nobis esse videantur. ~ 208 34| divina in tantis ingeniis commendatio debet esse, ut eum qui vos, 209 13| nullius umquam me tempore aut commodo aut otium meum abstraxerit, 210 26| dulcedine quadam gloriae commoti, quasi participes eiusdem 211 10| unius nominis litura se commotum esse dixerit. In his igitur 212 19| ut Rosci morte nuper non commoveretur? qui cum esset senex mortuus, 213 2 | pertinent, habent quoddam commune vinculum, et quasi cognatione 214 13| possint ex eis neque ad communem adferre fructum, neque in 215 24| Marcelli, Fulvii, non sine communi omnium nostrum laude decorantur. 216 35| et de hominis ingenio et communiter de ipsius studio locutus 217 20| revocatum eandem rem dicere, commutatis verbis atque sententiis! 218 34| eo, quem amicorum videtis comprobari cum dignitate tum etiam 219 34| Luculli, tabulis Metelli comprobetur. Quae cum ita sint, petimus 220 14| sumpsero? Atque hoc ideo mihi concedendum est magis, quod ex his studiis 221 4 | Quod si mihi a vobis tribui concedique sentiam, perficiam profecto 222 14| requiem animi et corporis conceditur temporum, quantum alii tribuunt 223 19| motu tantum amorem sibi conciliarat a nobis omnibus: nos animorum 224 32| animum gloriae stimulis concitat, atque admonet non cum vitae 225 3 | eruditissimo homine dicentem, hoc concursu hominum literatissimorum, 226 27| praemium tribui, sed ea condicione, ne quid postea scriberet. 227 35| simpliciterque dixi, iudices, ea confido probata esse omnibus. Quae 228 21| Smyrnaei vero suum esse confirmant, itaque etiam delubrum eius 229 16| Difficile est hoc de omnibus confirmare, sed tamen est certe quod 230 12| census non ius civitatis confirmat, ac tantum modo indicat 231 30| verum tamen honesto vobis, confitebor. Nam quas res nos in consulatu 232 1 | profecta, a qua ego nullum confiteor aetatis meae tempus abhorruisse, 233 15| cognitatione hominum excellentium conformabam. ~ 234 1 | huius hortatu praeceptisque conformata, non nullis aliquando saluti 235 16| accesserit ratio quaedam conformatioque doctrinae, tum illud nescio 236 10| solae ex illa professione conlegioque praetorum obtinent publicarum 237 10| fortunarum suarum Romae conlocavit? At non est professus. Immo 238 13| aures convicio defessae conquiescant. An tu existimas aut suppetere 239 29| dubitavit Martis manubias Musis consecrare. Qua re in qua urbe imperatores 240 34| 31] Qua re conservate, iudices, hominem pudore 241 23| amicissimam Cyzicenorum eiusdem consilio ex omni impetu regio atque 242 33| summi homines reliquerunt; consiliorum relinquere ac virtutum nostrarum 243 21| immanes cantu flectuntur atque consistunt: nos, instituti rebus optimis, 244 20| doctrina et praeceptis et arte constare: poetam natura ipsa valere, 245 24| expetitum, in hac autem legibus constitutum, de nostra civitate eiciemus? ~ 246 24| Scipionum putatur is esse constitutus ex marmore. At eis laudibus 247 30| confitebor. Nam quas res nos in consulatu nostro vobiscum simul pro 248 5 | Catulo. Nactus est primum consules eos, quorum alter res ad 249 28| in eis libellis quos de contemnenda gloria scribunt, nomen suum 250 16| doctrinam. Atque idem ego contendo, cum ad naturam eximiam 251 21| praeterea pugnant inter se atque contendunt. Ergo illi alienum, quia 252 13| ferre animos tantam posse contentionem, nisi eos doctrina eadem 253 26| tumulus, qui corpus eius contexerat, nomen etiam obruisset. 254 4 | antecellere omnibus ingeni gloria contigit. Post in ceteris Asiae partibus 255 17| moderatissimos homines et continentissimos; ex hoc fortissimum virum 256 21| studium atque omne ingenium contulerit Archias ad populi Romani 257 18| numquam se ad earum studium contulissent. Quod si non his tantus 258 4 | se ad scribendi studium contulit, primum Antiochiae -- nam 259 34| autem tanto, quantum id convenit existimari, quod summorum 260 3 | severissimos iudices, tanto conventu hominum ac frequentia -- 261 13| strepitu reficiatur, et aures convicio defessae conquiescant. An 262 14| alii tribuunt tempestivis conviviis, quantum denique alveolo, 263 27| virtutem in scribendo et copiam non expetisset? ~ 264 23| innumerabilis Armeniorum copias fudit: populi Romani laus 265 4 | celebri quondam urbe et copiosa, atque eruditissimis hominibus 266 28| scribi cuperet, ut etiam Cordubae natis poetis, pingue quiddam 267 33| non animorum simulacra sed corporum, studiose multi summi homines 268 26| exstitisset, idem tumulus, qui corpus eius contexerat, nomen etiam 269 9 | quas idem dicis solere corrumpi, desiderare. ~ 270 15| hos profligatorum hominum cotidianos impetus obiecissem. Sed 271 13| suppetere nobis posse quod cotidie dicamus in tanta varietate 272 14| his studiis haec quoque crescit oratio et facultas; quae, 273 12| eis temporibus quibus tu criminaris ne ipsius quidem iudicio 274 15| autem persequenda omnis cruciatus corporis, omnia pericula 275 4 | in ceteris Asiae partibus cunctaeque Graeciae sic eius adventus 276 25| regionibus definiuntur, cupere debemus, quo manuum nostrarum 277 28| eo de suis rebus scribi cuperet, ut etiam Cordubae natis 278 13| Quaeres a nobis, Grati, cur tanto opere hoc homine delectemur. 279 32| laboribus frangeret, neque tot curis vigiliisque angeretur, nec 280 30| in hoc tam exiguo vitae curriculo 281 23| laus est urbem amicissimam Cyzicenorum eiusdem consilio ex omni 282 10| incolumis fuit, levitas, post damnationem calamitas omnem tabularum 283 7 | 7] Data est civitas Silvani lege 284 34| aeternum se testimonium laudis daturum esse profitetur, estque 285 29| delubra coluerunt, in ea non debent togati iudices a Musarum 286 19| possemus, tamen ea mirari deberemus, etiam cum in aliis videremus. 287 19| videbatur omnino mori non debuisse. Ergo ille corporis motu 288 6 | provincia cum eodem Lucullo decederet, venit Heracliam: quae cum 289 29| 27] Decimus quidem Brutus, summus vir 290 24| communi omnium nostrum laude decorantur. Ergo illum, qui haec fecerat, 291 28| peregrinum, tamen auris suas dederet. Neque enim est hoc dissimulandum ( 292 21| delubrum eius in oppido dedicaverunt: permulti alii praeterea 293 2 | uni studio penitus umquam dediti fuimus. Etenim omnes artes, 294 13| fateor me his studiis esse deditum: ceteros pudeat, si qui 295 20| admirer? non omni ratione defendendum putem! Atque sic a summis 296 13| reficiatur, et aures convicio defessae conquiescant. An tu existimas 297 25| orbis terrae regionibus definiuntur, cupere debemus, quo manuum 298 14| numquam amicorum periculis defuit. Quae si cui levior videtur, 299 12| in beneficiis ad aerarium delatus est a L. Lucullo pro consule. ~ 300 18| perfugium ac solacium praebent, delectant domi, non impediunt foris, 301 18| ostenderetur, et si ex his studiis delectatio sola peteretur, tamen (ut 302 13| cur tanto opere hoc homine delectemur. Quia suppeditat nobis ubi 303 33| cogitatione quadam speque delector. ~ 304 29| poetarum nomen et Musarum delubra coluerunt, in ea non debent 305 21| confirmant, itaque etiam delubrum eius in oppido dedicaverunt: 306 20| appellat poetas, quod quasi deorum aliquo dono atque munere 307 9 | iurandum fidemque, ea quae depravari nullo modo possunt repudiare, 308 23| cum interfectis ducibus depressa hostium classis, et incredibilis 309 9 | idem dicis solere corrumpi, desiderare. ~ 310 9 | Heracliensem dicunt. His tu tabulas desideras Heracliensium publicas: 311 30| mercedem laborum periculorumque desiderat, praeter hanc laudis et 312 28| praedicationem nobilitatemque despiciunt, praedicari de se ac nominari 313 3 | vobis, ut in hac causa mihi detis hanc veniam, adcommodatam 314 30| laudis et gloriae: qua quidem detracta, iudices, quid est quod 315 6 | totam Hortensiorum domum devinctam consuetudine cum teneret, 316 13| nobis posse quod cotidie dicamus in tanta varietate rerum, 317 3 | atque eruditissimo homine dicentem, hoc concursu hominum literatissimorum, 318 10| neglegentius adservatae dicerentur; Gabini, quam diu incolumis 319 2 | ne quis a nobis hoc ita dici forte miretur, quod alia 320 8 | nisi de civitate ac lege dicimus, nihil dico amplius: causa 321 9 | repudiare, tabulas, quas idem dicis solere corrumpi, desiderare. ~ 322 8 | non interfuisse sed egisse dicit. Adsunt Heraclienses legati, 323 26| Alexander secum habuisse dicitur! Atque is tamen, cum in 324 8 | civitate ac lege dicimus, nihil dico amplius: causa dicta est. 325 8 | nihil dico amplius: causa dicta est. Quid enim horum infirmari, 326 34| sancti sunt habiti itaque dicti, sic in vestram accipiatis 327 7 | habuissent; et si sexaginta diebus apud praetorem essent professi." 328 27| duxerit aliquo tamen praemio dignam, huius ingenium et virtutem 329 34| amicorum videtis comprobari cum dignitate tum etiam vetustate; ingenio 330 5 | cognitione atque hospitio dignum existimarunt. Hac tanta 331 6 | idque, cum ipse per se dignus putaretur, tum auctoritate 332 22| Marius item eximie L. Plotium dilexit, cuius ingenio putabat ea 333 20| perveniret. Hunc ego non diligam? non admirer? non omni ratione 334 20| novo genere dicendi tam diligenter attenditis, -- quotiens 335 10| modestissimusque omnium, tanta diligentia fuit, ut ad L. Lentulum 336 25| qui de vita gloriae causa dimicant, hoc maximum et periculorum 337 23| praedicabitur L. Lucullo dimicante, cum interfectis ducibus 338 32| nec totiens de ipsa vita dimicaret. Nunc insidet quaedam in 339 15| vestra in tot ac tantas dimicationes atque in hos profligatorum 340 32| non cum vitae tempore esse dimittendam commemorationem nominis 341 5 | plena Graecarum artium ac disciplinarum, studiaque haec et in Latio 342 33| in gerendo spargere me ac disseminare arbitrabar in orbis terrae 343 28| dederet. Neque enim est hoc dissimulandum (quod obscurari non potest) 344 10| dicerentur; Gabini, quam diu incolumis fuit, levitas, 345 34| modo humana, verum etiam divina in tantis ingeniis commendatio 346 17| patres nostri viderunt, divinum hominem Africanum; ex hoc 347 10| litura se commotum esse dixerit. In his igitur tabulis nullam 348 35| breviter simpliciterque dixi, iudices, ea confido probata 349 22| illum, summum Athenis virum, dixisse aiunt, cum ex eo quaereretur, 350 17| virum et illis temporibus doctissimum, M. Catonem illum senem: 351 16| ratio quaedam conformatioque doctrinae, tum illud nescio quid praeclarum 352 16| quam sine natura valuisse doctrinam. Atque idem ego contendo, 353 34| recentibus nostris vestrisque domesticis periculis aeternum se testimonium 354 18| solacium praebent, delectant domi, non impediunt foris, pernoctant 355 5 | naturae atque virtutis, ut domus, quae huius adulescentiae 356 27| potuit. Sulla cum Hispanos donaret et Gallos, credo hunc petentem 357 27| aliquo imperatore civitate donaretur perficere non potuit. Sulla 358 5 | civitate ceterisque praemiis donarunt; et omnes, qui aliquid de 359 20| quod quasi deorum aliquo dono atque munere commendati 360 6 | colebatur; Lucullos vero et Drusum et Octavios et Catonem et 361 29| comite bellavit, Fulvius, non dubitavit Martis manubias Musis consecrare. 362 11| est quod de eius civitate dubitetis, praesertim cum aliis quoque 363 23| Romani exercitus, eodem duce, non maxima manu innumerabilis 364 15| atque exsili parvi esse ducenda, numquam me pro salute vestra 365 23| dimicante, cum interfectis ducibus depressa hostium classis, 366 28| optimus quisque maxime gloria ducitur. Ipsi illi philosophi, etiam 367 26| sed rustici ac milites, dulcedine quadam gloriae commoti, 368 21| ipsi illi C. Mario, qui durior ad haec studia videbatur, 369 19| nostrum tam animo agresti ac duro fuit, ut Rosci morte nuper 370 33| tranquillum atque otiosum spiritum duxerimus, nobiscum simul moritura 371 27| sedulitatem mali poetae duxerit aliquo tamen praemio dignam, 372 25| continentur. Qua re si res eae quas gessimus orbis terrae 373 | eam 374 20| tempore! Quotiens revocatum eandem rem dicere, commutatis verbis 375 16| istane doctrina, quam tu effers laudibus, eruditi fuerunt?" 376 23| triumphi. Quae quorum ingeniis efferuntur, ab eis populi Romani fama 377 33| relinquere ac virtutum nostrarum effigiem nonne multo malle debemus, 378 8 | vidisse, non interfuisse sed egisse dicit. Adsunt Heraclienses 379 14| quantum pilae, tantum mihi egomet ad haec studia recolenda 380 24| constitutum, de nostra civitate eiciemus? ~ 381 29| vero ille, qui cum Aetolis Ennio comite bellavit, Fulvius, 382 | eorum 383 27| populo subiecisset, quod epigramma in eum fecisset, tantummodo 384 23| totius belli ore ac faucibus ereptam esse atque servatam: nostra 385 25| quam ex Latinis, vehementer errat: propterea quod Graeca leguntur 386 16| quam tu effers laudibus, eruditi fuerunt?" Difficile est 387 4 | quondam urbe et copiosa, atque eruditissimis hominibus liberalissimisque 388 20| Atque sic a summis hominibus eruditissimisque accepimus, ceterarum rerum 389 3 | me pro summo poeta atque eruditissimo homine dicentem, hoc concursu 390 7 | sexaginta diebus apud praetorem essent professi." Cum hic domicilium 391 34| daturum esse profitetur, estque ex eo numero qui semper 392 19| senex mortuus, tamen propter excellentem artem ac venustatem videbatur 393 16| respondeam. Ego multos homines excellenti animo ac virtute fuisse, 394 15| ipsa cognitatione hominum excellentium conformabam. ~ 395 4 | Nam ut primum ex pueris excessit Archias, atque ab eis artibus 396 20| valere, et mentis viribus excitari, et quasi divino quodam 397 13| animos nostros doctrina excolamus; aut ferre animos tantam 398 15| sapientium voces, plena exemplorum vetustas: quae iacerent 399 31| tantis nos in laboribus exerceamus? ~ 400 3 | humanitate, hoc denique praetore exercente iudicium, patiamini de studiis 401 35| accepta; ab eo qui iudicium exercet, certo scio. ~ 402 1 | sit exiguum, aut si qua exercitatio dicendi, in qua me non infitior 403 12| imperatore L. Lucullo apud exercitum fuisse; superioribus, cum 404 23| vallatum: populi Romani exercitus, eodem duce, non maxima 405 25| gentibus, Latina suis finibus, exiguis sane, continentur. Qua re 406 30| quid est quod in hoc tam exiguo vitae curriculo 407 1 | iudices, quod sentio quam sit exiguum, aut si qua exercitatio 408 16| contendo, cum ad naturam eximiam atque inlustrem accesserit 409 22| Itaque ille Marius item eximie L. Plotium dilexit, cuius 410 34| tanto, quantum id convenit existimari, quod summorum hominum ingeniis 411 5 | cognitione atque hospitio dignum existimarunt. Hac tanta celebritate famae 412 13| defessae conquiescant. An tu existimas aut suppetere nobis posse 413 29| templorum ac monumentorum aditus exornavit suorum. iam vero ille, qui 414 15| esse in vita magno opere expetendum nisi laudem atque honestatem, 415 27| scribendo et copiam non expetisset? ~ 416 21| fuit, post mortem etiam expetunt: nos hunc vivum, qui et 417 33| debemus, summis ingeniis expressam et politam? Ego vero omnia 418 15| fortissimorum virorum expressas scriptores et Graeci et 419 23| marique versatum, totum ab hoc expressum est: qui libri non modo 420 15| omnia pericula mortis atque exsili parvi esse ducenda, numquam 421 16| praeclarum ac singulare solere exsistere. ~ 422 4 | celebrabantur, ut famam ingeni exspectatio hominis, exspectationem 423 4 | ingeni exspectatio hominis, exspectationem ipsius adventus admiratioque 424 26| vere. Nam nisi Illias illa exstitisset, idem tumulus, qui corpus 425 33| versamur, ut, cum usque ad extremum spatium nullum tranquillum 426 30| 28] Atque ut id libentius faciatis, iam me vobis, iudices, 427 22| aeternum suorum laborum facile praeconium patiatur. Themistoclem 428 23| efferuntur, ab eis populi Romani fama celebratur. ~ 429 5 | existimarunt. Hac tanta celebritate famae cum esset iam absentibus 430 4 | adventus celebrabantur, ut famam ingeni exspectatio hominis, 431 25| pervenerint, eodem gloriam famamque penetrare: quod cum ipsis 432 5 | prima fuit, eadem esset familiarissima senectuti. ~ 433 28| Quid? a Q. Metello Pio, familiarissimo suo, qui civitate multos 434 7 | apud praetorem Q. Metellum familiarissimum suum. ~ 435 23| atque totius belli ore ac faucibus ereptam esse atque servatam: 436 24| decorantur. Ergo illum, qui haec fecerat, Rudinum hominem, maiores 437 27| subiecisset, quod epigramma in eum fecisset, tantummodo alternis versibus 438 12| versatum, et testamentum saepe fecit nostris legibus, et adiit 439 25| Graeca leguntur in omnibus fere gentibus, Latina suis finibus, 440 7 | fuissent; si tum, cum lex ferebatur, in Italia domicilium habuissent; 441 28| non potest) sed prae nobis ferendum: trahimur omnes studio laudis, 442 23| servatam: nostra semper feretur et praedicabitur L. Lucullo 443 14| res obeundas, quantum ad festos dies ludorum celebrandos, 444 8 | auctoritate et religione et fide, M. Lucullus, qui se non 445 9 | integerrimi municipi ius iurandum fidemque, ea quae depravari nullo 446 25| fere gentibus, Latina suis finibus, exiguis sane, continentur. 447 9 | tacere, litterarum memoriam flagitare; et, cum habeas amplissimi 448 21| bestiae saepe immanes cantu flectuntur atque consistunt: nos, instituti 449 7 | lege et Carbonis: "Si qui foederatis civitatibus ascripti fuissent; 450 6 | civitas aequissimo iure ac foedere, ascribi se in eam civitatem 451 14| quae summa sunt, ex quo fonte hauriam sentio. ~ 452 18| delectant domi, non impediunt foris, pernoctant nobiscum, peregrinantur, 453 30| amore gloriae, nimis acri fortasse verum tamen honesto vobis, 454 26| donavit; et nostri illi fortes viri, sed rustici ac milites, 455 15| verum etiam ad imitandum -- fortissimorum virorum expressas scriptores 456 26| Magnus, qui cum virtute fortunam adaequavit, nonne Theophanem 457 10| datam sedem omnium rerum ac fortunarum suarum Romae conlocavit? 458 26| Achillis tumulum astitisset: "O fortunate" inquit "adulescens, qui 459 32| nec tantis se laboribus frangeret, neque tot curis vigiliisque 460 3 | tanto conventu hominum ac frequentia -- hoc uti genere dicendi, 461 18| Quod si non his tantus fructus ostenderetur, et si ex his 462 23| innumerabilis Armeniorum copias fudit: populi Romani laus est 463 11| aliis quoque in civitatibus fuerit ascriptus? Etenim cum mediocribus 464 | fuerunt 465 | fuimus 466 7 | foederatis civitatibus ascripti fuissent; si tum, cum lex ferebatur, 467 24| denique illi Maximi, Marcelli, Fulvii, non sine communi omnium 468 29| Aetolis Ennio comite bellavit, Fulvius, non dubitavit Martis manubias 469 17| Africanum; ex hoc C. Laelium, L. Furium, moderatissimos homines 470 10| neglegentius adservatae dicerentur; Gabini, quam diu incolumis fuit, 471 27| cum Hispanos donaret et Gallos, credo hunc petentem repudiasset: 472 25| leguntur in omnibus fere gentibus, Latina suis finibus, exiguis 473 33| politam? Ego vero omnia quae gerebam, iam tum in gerendo spargere 474 33| quae gerebam, iam tum in gerendo spargere me ac disseminare 475 22| ingenio putabat ea quae gesserat posse celebrari. ~ 476 12| census [ita] se iam tum gessisse pro cive -- eis temporibus 477 25| vehementer errat: propterea quod Graeca leguntur in omnibus fere 478 5 | Erat Italia tunc plena Graecarum artium ac disciplinarum, 479 15| expressas scriptores et Graeci et Latini reliquerunt? Quas 480 11| praeditis gratuito civitatem in Graecia homines impertiebant, Reginos 481 4 | Asiae partibus cunctaeque Graeciae sic eius adventus celebrabantur, 482 25| gloriae fructum putat ex Graecis versibus percipi quam ex 483 6 | putaretur, tum auctoritate et gratia Luculli ab Heracliensibus 484 11| humili aliqua arte praeditis gratuito civitatem in Graecia homines 485 16| se ipsos et moderatos et gravis exstitisse, fateor: etiam 486 19| attingere neque sensu nostro gustare possemus, tamen ea mirari 487 9 | memoriam flagitare; et, cum habeas amplissimi viri religionem, 488 9 | Est ridiculum ad ea quae habemus nihil dicere, quaerere quae 489 2 | ad humanitatem pertinent, habent quoddam commune vinculum, 490 9 | nihil dicere, quaerere quae habere non possumus; et de hominum 491 7 | domicilium Romae multos iam annos haberet, professus est apud praetorem 492 34| semper apud omnis sancti sunt habiti itaque dicti, sic in vestram 493 16| doctrina naturae ipsius habitu prope divino per se ipsos 494 26| magnus ille Alexander secum habuisse dicitur! Atque is tamen, 495 7 | ferebatur, in Italia domicilium habuissent; et si sexaginta diebus 496 10| An domicilium Romae non habuit is, qui tot annis ante civitatem 497 14| summa sunt, ex quo fonte hauriam sentio. ~ 498 8 | infirmari, Grati, potest? Heracliaene esse tum ascriptum negabis? 499 6 | Lucullo decederet, venit Heracliam: quae cum esset civitas 500 8 | sed egisse dicit. Adsunt Heraclienses legati, nobilissimi homines: 501 6 | auctoritate et gratia Luculli ab Heracliensibus impetravit. ~ 502 9 | His tu tabulas desideras Heracliensium publicas: quas Italico bello