| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Marcus Tullius Cicero Pro Archia IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
Caput
503 12| nostris legibus, et adiit hereditates civium Romanorum, et in 504 27| perficere non potuit. Sulla cum Hispanos donaret et Gallos, credo 505 10| resignasset -- Metellus, homo sanctissimus modestissimusque 506 15| expetendum nisi laudem atque honestatem, in ea autem persequenda 507 30| acri fortasse verum tamen honesto vobis, confitebor. Nam quas 508 24| proavus Cato tollitur: magnus honos populi Romani rebus adiungitur. 509 1 | Quod si haec vox, huius hortatu praeceptisque conformata, 510 6 | Octavios et Catonem et totam Hortensiorum domum devinctam consuetudine 511 15| tantas dimicationes atque in hos profligatorum hominum cotidianos 512 5 | iudicare, cognitione atque hospitio dignum existimarunt. Hac 513 23| interfectis ducibus depressa hostium classis, et incredibilis 514 34| iudices, si qua non modo humana, verum etiam divina in tantis 515 18| hanc animi adversionem humanissimam ac liberalissimam iudicaretis. 516 21| iudices, sanctum apud vos, humanissimos homines, hoc poetae nomen, 517 3 | iudicium, patiamini de studiis humanitatis ac litterarum paulo loqui 518 11| multis et aut nulla aut humili aliqua arte praeditis gratuito 519 15| exemplorum vetustas: quae iacerent in tenebris omnia, nisi 520 | ibi 521 | ideo 522 6 | in eam civitatem voluit; idque, cum ipse per se dignus 523 26| inveneris!" Et vere. Nam nisi Illias illa exstitisset, idem tumulus, 524 15| intuendum, verum etiam ad imitandum -- fortissimorum virorum 525 21| repondent, bestiae saepe immanes cantu flectuntur atque consistunt: 526 | Immo 527 18| praebent, delectant domi, non impediunt foris, pernoctant nobiscum, 528 23| Romanus aperuit Lucullo imperante Pontum, et regiis quondam 529 29| quidem Brutus, summus vir et imperator, Acci, amicissimi sui, carminibus 530 30| simul pro salute huiusce imperi et pro vita civium prope 531 11| civitatem in Graecia homines impertiebant, Reginos credo aut Locrensis 532 28| per se neque per Lucullos impetravisset? qui praesertim usque eo 533 6 | Luculli ab Heracliensibus impetravit. ~ 534 23| eiusdem consilio ex omni impetu regio atque totius belli 535 15| profligatorum hominum cotidianos impetus obiecissem. Sed pleni omnes 536 9 | publicas: quas Italico bello incenso tabulario interisse scimus 537 30| attigit hic versibus atque inchoavit: quibus auditis, quod mihi 538 25| hoc maximum et periculorum incitamentum est et laborum. ~ 539 10| dicerentur; Gabini, quam diu incolumis fuit, levitas, post damnationem 540 | inde 541 30| iam me vobis, iudices, indicabo, et de meo quodam amore 542 12| confirmat, ac tantum modo indicat eum qui sit census [ita] 543 8 | dicta est. Quid enim horum infirmari, Grati, potest? Heracliaene 544 1 | exercitatio dicendi, in qua me non infitior mediocriter esse versatum, 545 20| quasi divino quodam spiritu inflari. Qua re suo iure noster 546 4 | puerilis ad humanitatem informari solet se ad scribendi studium 547 19| incredibilis motus celeritatemque ingeniorum neglegemus? ~ 548 1 | et ad suscipiendam et ad ingrediendam rationem horum studiorum 549 23| etiam populi Romani nomen inlustrant. Populus enim Romanus aperuit 550 16| ad naturam eximiam atque inlustrem accesserit ratio quaedam 551 23| eodem duce, non maxima manu innumerabilis Armeniorum copias fudit: 552 26| astitisset: "O fortunate" inquit "adulescens, qui tuae virtutis 553 11| eorum municipiorum tabulas inrepserunt, hic, qui ne utitur quidem 554 28| gloria scribunt, nomen suum inscribunt: in eo ipso, in quo praedicationem 555 32| ipsa vita dimicaret. Nunc insidet quaedam in optimo quoque 556 21| flectuntur atque consistunt: nos, instituti rebus optimis, non poetarum 557 9 | amplissimi viri religionem, integerrimi municipi ius iurandum fidemque, 558 23| Lucullo dimicante, cum interfectis ducibus depressa hostium 559 8 | audisse sed vidisse, non interfuisse sed egisse dicit. Adsunt 560 6 | si qui forte simulabant. Interim satis longo intervallo, 561 9 | bello incenso tabulario interisse scimus omnis. Est ridiculum 562 6 | simulabant. Interim satis longo intervallo, cum esset cum M. Lucullo 563 15| imagines -- non solum ad intuendum, verum etiam ad imitandum -- 564 3 | uti prope novo quodam et inusitato genere dicendi. ~ 565 26| virtutis Homerum praeconem inveneris!" Et vere. Nam nisi Illias 566 | ipsam 567 | ipso 568 16| habitu prope divino per se ipsos et moderatos et gravis exstitisse, 569 16| litteris proditae sunt, istane doctrina, quam tu effers 570 9 | Heracliensium publicas: quas Italico bello incenso tabulario 571 22| praedicaretur." Itaque ille Marius item eximie L. Plotium dilexit, 572 27| rebus quas tunc vendebat iubere ei praemium tribui, sed 573 30| quod mihi magna res et iucunda visa est, hunc ad perficiendum 574 5 | aliquid de ingeniis poterant iudicare, cognitione atque hospitio 575 18| humanissimam ac liberalissimam iudicaretis. Nam ceterae neque temporum 576 8 | nobilissimi homines: huius iudici causa cum mandatis et cum 577 35| Quae autem remota a mea iudicialique consuetudine, et de hominis 578 3 | otium ac studium minime in iudiciis periculisque tractata est, 579 3 | non modo a consuetudine iudiciorum, verum etiam a forensi sermone 580 12| quaestore fuisse in Asia; primis Iulio et Crasso nullam populi 581 9 | integerrimi municipi ius iurandum fidemque, ea quae depravari 582 33| atque in his vitae periculis laboribusque versamur, ut, cum usque 583 17| hominem Africanum; ex hoc C. Laelium, L. Furium, moderatissimos 584 11| quod scenicis artificibus largiri solebant, id huic summa 585 25| in omnibus fere gentibus, Latina suis finibus, exiguis sane, 586 15| scriptores et Graeci et Latini reliquerunt? Quas ego mihi 587 25| versibus percipi quam ex Latinis, vehementer errat: propterea 588 5 | disciplinarum, studiaque haec et in Latio vehementius tum colebantur 589 24| certe non solum ipse qui laudatur, sed etiam populi Romani 590 24| sine communi omnium nostrum laude decorantur. Ergo illum, 591 21| ad populi Romani gloriam laudemque celebrandam? Nam et Cimbricas 592 23| copias fudit: populi Romani laus est urbem amicissimam Cyzicenorum 593 3 | praetorem populi Romani, lectissimum virum, et apud severissimos 594 8 | dicit. Adsunt Heraclienses legati, nobilissimi homines: huius 595 11| civitatem datam, sed etiam post legem Papiam aliquo modo in eorum 596 34| eius modi, quae beneficio legis, auctoritate municipi, testimonio 597 3 | videatur me in quaestione legitima et in iudicio publico -- 598 25| errat: propterea quod Graeca leguntur in omnibus fere gentibus, 599 10| diligentia fuit, ut ad L. Lentulum praetorem et ad iudices 600 34| fidem, ut humanitate vestra levatus potius quam acerbitate violatus 601 14| periculis defuit. Quae si cui levior videtur, illa quidem certe, 602 10| quam diu incolumis fuit, levitas, post damnationem calamitas 603 7 | ascripti fuissent; si tum, cum lex ferebatur, in Italia domicilium 604 28| philosophi, etiam in eis libellis quos de contemnenda gloria 605 27| contione vidimus, cum ei libellum malus poeta de populo subiecisset, 606 22| acroama aut cuius vocem libentissime audiret: "Eius, a quo sua 607 30| 28] Atque ut id libentius faciatis, iam me vobis, 608 18| adversionem humanissimam ac liberalissimam iudicaretis. Nam ceterae 609 4 | eruditissimis hominibus liberalissimisque studiis adfluenti, celeriter 610 3 | ac litterarum paulo loqui liberius, et in eius modi persona, 611 10| nullam lituram in nomine A. Licini videtis. ~ 612 4 | perficiam profecto ut hunc A. Licinium non modo non segregandum, 613 1 | omnium vel in primis hic A. Licinius fructum a me repetere prope 614 3 | dicentem, hoc concursu hominum literatissimorum, hac vestra humanitate, 615 20| quotiens ego hunc vidi, cum litteram scripsisset nullam, magnum 616 10| venerit, et unius nominis litura se commotum esse dixerit. 617 10| his igitur tabulis nullam lituram in nomine A. Licini videtis. ~ 618 4 | Antiochiae -- nam ibi natus est loco nobili -- celebri quondam 619 18| neque aetatum omnium neque locorum: haec studia adulescentiam 620 11| impertiebant, Reginos credo aut Locrensis aut Neapolitanos aut Tarentinos, 621 35| communiter de ipsius studio locutus sum, ea, iudices, a vobis 622 1 | suo iure debet. Nam quoad longissime potest mens mea respicere 623 27| tantummodo alternis versibus longiusculis, statim ex eis rebus quas 624 6 | simulabant. Interim satis longo intervallo, cum esset cum 625 3 | humanitatis ac litterarum paulo loqui liberius, et in eius modi 626 13| fructum, neque in aspectum lucemque proferre: me autem quid 627 23| est: qui libri non modo L. Lucullum, fortissimum et clarissimum 628 8 | et religione et fide, M. Lucullus, qui se non opinari sed 629 14| quantum ad festos dies ludorum celebrandos, quantum ad 630 15| tenebris omnia, nisi litterarum lumen accederet. Quam multas nobis 631 14| ideo mihi concedendum est magis, quod ex his studiis haec 632 30| quibus auditis, quod mihi magna res et iucunda visa est, 633 24| fecerat, Rudinum hominem, maiores nostri in civitatem receperunt: 634 27| scriberet. Qui sedulitatem mali poetae duxerit aliquo tamen 635 33| nostrarum effigiem nonne multo malle debemus, summis ingeniis 636 27| vidimus, cum ei libellum malus poeta de populo subiecisset, 637 22| aversus a Musis, qui non mandari versibus aeternum suorum 638 8 | huius iudici causa cum mandatis et cum publico testimonio 639 23| eodem duce, non maxima manu innumerabilis Armeniorum 640 29| Fulvius, non dubitavit Martis manubias Musis consecrare. Qua re 641 25| definiuntur, cupere debemus, quo manuum nostrarum tela pervenerint, 642 24| Omnes denique illi Maximi, Marcelli, Fulvii, non sine communi 643 23| in multa varietate terra marique versatum, totum ab hoc expressum 644 22| praedicaretur." Itaque ille Marius item eximie L. Plotium dilexit, 645 24| putatur is esse constitutus ex marmore. At eis laudibus certe non 646 29| Fulvius, non dubitavit Martis manubias Musis consecrare. 647 23| exercitus, eodem duce, non maxima manu innumerabilis Armeniorum 648 5 | alter res ad scribendum maximas, alter cum res gestas tum 649 28| laudis, et optimus quisque maxime gloria ducitur. Ipsi illi 650 24| adiungitur. Omnes denique illi Maximi, Marcelli, Fulvii, non sine 651 25| gloriae causa dimicant, hoc maximum et periculorum incitamentum 652 | meae 653 | meam 654 11| fuerit ascriptus? Etenim cum mediocribus multis et aut nulla aut 655 1 | in qua me non infitior mediocriter esse versatum, aut si huiusce 656 | mei 657 9 | possumus; et de hominum memoria tacere, litterarum memoriam 658 1 | quoad longissime potest mens mea respicere spatium praeteriti 659 15| publica proponens animum et mentem meam ipsa cognitatione hominum 660 20| poetam natura ipsa valere, et mentis viribus excitari, et quasi 661 30| Nullam enim virtus aliam mercedem laborum periculorumque desiderat, 662 34| testimonio Luculli, tabulis Metelli comprobetur. Quae cum ita 663 7 | professus est apud praetorem Q. Metellum familiarissimum suum. ~ 664 10| tabularum fidem resignasset -- Metellus, homo sanctissimus modestissimusque 665 | meum 666 26| fortes viri, sed rustici ac milites, dulcedine quadam gloriae 667 26| rerum suarum, in contione militum civitate donavit; et nostri 668 3 | propter otium ac studium minime in iudiciis periculisque 669 25| 23] Nam si quis minorem gloriae fructum putat ex 670 19| gustare possemus, tamen ea mirari deberemus, etiam cum in 671 2 | nobis hoc ita dici forte miretur, quod alia quaedam in hoc 672 3 | 3] Sed ne cui vestrum mirum esse videatur me in quaestione 673 23| 21] Mithridaticum vero bellum, magnum atque 674 17| hoc C. Laelium, L. Furium, moderatissimos homines et continentissimos; 675 16| prope divino per se ipsos et moderatos et gravis exstitisse, fateor: 676 10| Metellus, homo sanctissimus modestissimusque omnium, tanta diligentia 677 | modum 678 3 | quem ad modum spero) non molestam, ut me pro summo poeta atque 679 23| nostra sunt tropaea, nostra monimenta, nostri triumphi. Quae quorum 680 29| carminibus templorum ac monumentorum aditus exornavit suorum. 681 19| venustatem videbatur omnino mori non debuisse. Ergo ille 682 33| duxerimus, nobiscum simul moritura omnia arbitremur? An statuas 683 19| agresti ac duro fuit, ut Rosci morte nuper non commoveretur? 684 15| corporis, omnia pericula mortis atque exsili parvi esse 685 19| commoveretur? qui cum esset senex mortuus, tamen propter excellentem 686 19| debuisse. Ergo ille corporis motu tantum amorem sibi conciliarat 687 19| nos animorum incredibilis motus celeritatemque ingeniorum 688 21| optimis, non poetarum voce moveamur? Homerum Colophonii civem 689 | multa 690 15| litterarum lumen accederet. Quam multas nobis imagines -- non solum 691 33| simulacra sed corporum, studiose multi summi homines reliquerunt; 692 15| nisi multorum praeceptis multisque litteris mihi ab adulescentia 693 33| nostrarum effigiem nonne multo malle debemus, summis ingeniis 694 15| 14] Nam nisi multorum praeceptis multisque litteris 695 20| deorum aliquo dono atque munere commendati nobis esse videantur. ~ 696 11| Papiam aliquo modo in eorum municipiorum tabulas inrepserunt, hic, 697 26| adaequavit, nonne Theophanem Mytilenaeum, scriptorem rerum suarum, 698 5 | Mario consule et Catulo. Nactus est primum consules eos, 699 28| cuperet, ut etiam Cordubae natis poetis, pingue quiddam sonantibus 700 4 | primum Antiochiae -- nam ibi natus est loco nobili -- celebri 701 23| apud Tenedum pugna illa navalis: nostra sunt tropaea, nostra 702 11| credo aut Locrensis aut Neapolitanos aut Tarentinos, quod scenicis 703 8 | Heracliaene esse tum ascriptum negabis? Adest vir summa auctoritate 704 5 | tranquillitatem rei publicae non neglegebantur. Itaque hunc et Tarentini 705 19| celeritatemque ingeniorum neglegemus? ~ 706 10| Nam -- cum Appi tabulae neglegentius adservatae dicerentur; Gabini, 707 5 | et Tarentini et Regini et Neopolitani civitate ceterisque praemiis 708 16| conformatioque doctrinae, tum illud nescio quid praeclarum ac singulare 709 30| meo quodam amore gloriae, nimis acri fortasse verum tamen 710 4 | nam ibi natus est loco nobili -- celebri quondam urbe 711 8 | Adsunt Heraclienses legati, nobilissimi homines: huius iudici causa 712 28| ipso, in quo praedicationem nobilitatemque despiciunt, praedicari de 713 32| optimo quoque virtus quae noctis ac dies animum gloriae stimulis 714 11| summa ingeni praedito gloria noluisse! Quid? cum ceteri non modo 715 28| despiciunt, praedicari de se ac nominari volunt. ~ 716 10| tabulis nullam lituram in nomine A. Licini videtis. ~ 717 5 | cum esset iam absentibus notus, Romam venit Mario consule 718 1 | praeceptisque conformata, non nullis aliquando saluti fuit, a 719 13| ita vivo, iudices, ut a nullius umquam me tempore aut commodo 720 | nullo 721 20| scripsisset nullam, magnum numerum optimorum versuum de eis 722 6 | illis iucundus Metello illi Numidico et eius Pio filio; audiebatur 723 | nuper 724 | O 725 14| quantum ceteris ad suas res obeundas, quantum ad festos dies 726 15| hominum cotidianos impetus obiecissem. Sed pleni omnes sunt libri, 727 18| adulescentiam alunt, senectutem oblectant, secundas res ornant, adversis 728 26| contexerat, nomen etiam obruisset. Quid? noster hic Magnus, 729 28| hoc dissimulandum (quod obscurari non potest) sed prae nobis 730 12| requiris scilicet. Est enim obscurum proximis censoribus hunc 731 10| professione conlegioque praetorum obtinent publicarum tabularum auctoritatem. 732 6 | Lucullos vero et Drusum et Octavios et Catonem et totam Hortensiorum 733 | olim 734 | omnem 735 | omnino 736 1 | quantum est situm in nobis, et opem et salutem ferre debemus. ~ 737 23| Pontum, et regiis quondam opibus et ipsa natura et regione 738 8 | M. Lucullus, qui se non opinari sed scire non audisse sed 739 18| sola peteretur, tamen (ut opinor) hanc animi adversionem 740 1 | id accepimus quo ceteris opitulari et alios servare possemus, 741 5 | colebantur quam nunc eisdem in oppidis, et hic Romae propter tranquillitatem 742 21| itaque etiam delubrum eius in oppido dedicaverunt: permulti alii 743 1 | huiusce rei ratio aliqua ab optimarum artium studiis ac disciplina 744 22| Eius, a quo sua virtus optime praedicaretur." Itaque ille 745 21| consistunt: nos, instituti rebus optimis, non poetarum voce moveamur? 746 32| Nunc insidet quaedam in optimo quoque virtus quae noctis 747 20| scripsisset nullam, magnum numerum optimorum versuum de eis ipsis rebus 748 28| omnes studio laudis, et optimus quisque maxime gloria ducitur. 749 14| studiis haec quoque crescit oratio et facultas; quae, quantacumque 750 23| regio atque totius belli ore ac faucibus ereptam esse 751 18| oblectant, secundas res ornant, adversis perfugium ac solacium 752 24| etiam populi Romani nomen ornatur. In caelum huius proavus 753 34| Romani res gestas semper ornavit, qui etiam his recentibus 754 18| si non his tantus fructus ostenderetur, et si ex his studiis delectatio 755 33| nullum tranquillum atque otiosum spiritum duxerimus, nobiscum 756 11| datam, sed etiam post legem Papiam aliquo modo in eorum municipiorum 757 4 | contigit. Post in ceteris Asiae partibus cunctaeque Graeciae sic 758 26| quadam gloriae commoti, quasi participes eiusdem laudis, magno illud 759 3 | praetore exercente iudicium, patiamini de studiis humanitatis ac 760 22| laborum facile praeconium patiatur. Themistoclem illum, summum 761 6 | vivebat cum Q. Catulo et patre et filio; a L. Crasso colebatur; 762 17| hoc esse hunc numero, quem patres nostri viderunt, divinum 763 3 | humanitatis ac litterarum paulo loqui liberius, et in eius 764 25| eodem gloriam famamque penetrare: quod cum ipsis populis 765 2 | nos quidem huic uni studio penitus umquam dediti fuimus. Etenim 766 6 | solum colebant qui aliquid percipere atque audire studebant, 767 25| putat ex Graecis versibus percipi quam ex Latinis, vehementer 768 17| qui profecto si nihil ad percipiendam 769 18| foris, pernoctant nobiscum, peregrinantur, rusticantur. ~ 770 28| quiddam sonantibus atque peregrinum, tamen auris suas dederet. 771 27| imperatore civitate donaretur perficere non potuit. Sulla cum Hispanos 772 4 | tribui concedique sentiam, perficiam profecto ut hunc A. Licinium 773 30| iucunda visa est, hunc ad perficiendum adornavi. Nullam enim virtus 774 18| secundas res ornant, adversis perfugium ac solacium praebent, delectant 775 15| cruciatus corporis, omnia pericula mortis atque exsili parvi 776 3 | studium minime in iudiciis periculisque tractata est, uti prope 777 25| dimicant, hoc maximum et periculorum incitamentum est et laborum. ~ 778 30| virtus aliam mercedem laborum periculorumque desiderat, praeter hanc 779 21| in oppido dedicaverunt: permulti alii praeterea pugnant inter 780 18| domi, non impediunt foris, pernoctant nobiscum, peregrinantur, 781 15| honestatem, in ea autem persequenda omnis cruciatus corporis, 782 3 | liberius, et in eius modi persona, quae propter otium ac studium 783 33| ad aliquam mei partem pertinebit, nunc quidem certe cogitatione 784 2 | artes, quae ad humanitatem pertinent, habent quoddam commune 785 25| quo manuum nostrarum tela pervenerint, eodem gloriam famamque 786 20| veterum scriptorum laudem perveniret. Hunc ego non diligam? non 787 27| donaret et Gallos, credo hunc petentem repudiasset: quem nos in 788 18| studiis delectatio sola peteretur, tamen (ut opinor) hanc 789 34| comprobetur. Quae cum ita sint, petimus a vobis, iudices, si qua 790 28| gloria ducitur. Ipsi illi philosophi, etiam in eis libellis quos 791 14| denique alveolo, quantum pilae, tantum mihi egomet ad haec 792 28| etiam Cordubae natis poetis, pingue quiddam sonantibus atque 793 15| pleni omnes sunt libri, plenae sapientium voces, plena 794 15| impetus obiecissem. Sed pleni omnes sunt libri, plenae 795 22| ille Marius item eximie L. Plotium dilexit, cuius ingenio putabat 796 20| praeceptis et arte constare: poetam natura ipsa valere, et mentis 797 20| Ennius sanctos appellat poetas, quod quasi deorum aliquo 798 28| ut etiam Cordubae natis poetis, pingue quiddam sonantibus 799 33| summis ingeniis expressam et politam? Ego vero omnia quae gerebam, 800 23| aperuit Lucullo imperante Pontum, et regiis quondam opibus 801 25| penetrare: quod cum ipsis populis de quorum rebus scribitur, 802 27| libellum malus poeta de populo subiecisset, quod epigramma 803 23| Romani nomen inlustrant. Populus enim Romanus aperuit Lucullo 804 5 | studium atque auris adhibere posset. Statim Luculli, cum praetextatus 805 13| litteris abdiderunt ut nihil possint ex eis neque ad communem 806 9 | quaerere quae habere non possumus; et de hominum memoria tacere, 807 9 | quae depravari nullo modo possunt repudiare, tabulas, quas 808 | postea 809 32| nominis nostri, sed cum omni posteritate adaequandam. ~ 810 32| nihil animus praesentiret in posterum, et si quibus regionibus 811 5 | qui aliquid de ingeniis poterant iudicare, cognitione atque 812 13| Quaere argumenta, si qua potes: numquam enim his neque 813 | potius 814 27| donaretur perficere non potuit. Sulla cum Hispanos donaret 815 28| obscurari non potest) sed prae nobis ferendum: trahimur 816 18| adversis perfugium ac solacium praebent, delectant domi, non impediunt 817 1 | haec vox, huius hortatu praeceptisque conformata, non nullis aliquando 818 16| doctrinae, tum illud nescio quid praeclarum ac singulare solere exsistere. ~ 819 26| qui tuae virtutis Homerum praeconem inveneris!" Et vere. Nam 820 22| aeternum suorum laborum facile praeconium patiatur. Themistoclem illum, 821 23| nostra semper feretur et praedicabitur L. Lucullo dimicante, cum 822 22| a quo sua virtus optime praedicaretur." Itaque ille Marius item 823 28| nobilitatemque despiciunt, praedicari de se ac nominari volunt. ~ 824 28| inscribunt: in eo ipso, in quo praedicationem nobilitatemque despiciunt, 825 11| nulla aut humili aliqua arte praeditis gratuito civitatem in Graecia 826 11| solebant, id huic summa ingeni praedito gloria noluisse! Quid? cum 827 5 | Neopolitani civitate ceterisque praemiis donarunt; et omnes, qui 828 27| poetae duxerit aliquo tamen praemio dignam, huius ingenium et 829 27| tunc vendebat iubere ei praemium tribui, sed ea condicione, 830 32| 29] Certe si nihil animus praesentiret in posterum, et si quibus 831 30| periculorumque desiderat, praeter hanc laudis et gloriae: 832 | praeterea 833 1 | mens mea respicere spatium praeteriti temporis, et pueritiae memoriam 834 5 | posset. Statim Luculli, cum praetextatus etiam tum Archias esset, 835 3 | humanitate, hoc denique praetore exercente iudicium, patiamini 836 10| professione conlegioque praetorum obtinent publicarum tabularum 837 5 | quae huius adulescentiae prima fuit, eadem esset familiarissima 838 1 | repetens hunc video mihi principem et ad suscipiendam et ad 839 24| ornatur. In caelum huius proavus Cato tollitur: magnus honos 840 20| scripsisset, ea sic vidi probari, ut ad veterum scriptorum 841 35| dixi, iudices, ea confido probata esse omnibus. Quae autem 842 16| quorum virtutes litteris proditae sunt, istane doctrina, quam 843 1 | artium studiis ac disciplina profecta, a qua ego nullum confiteor 844 6 | cum M. Lucullo in Siciliam profectus, et cum ex ea provincia 845 13| neque in aspectum lucemque proferre: me autem quid pudeat, qui 846 7 | diebus apud praetorem essent professi." Cum hic domicilium Romae 847 10| professus, quae solae ex illa professione conlegioque praetorum obtinent 848 34| testimonium laudis daturum esse profitetur, estque ex eo numero qui 849 15| dimicationes atque in hos profligatorum hominum cotidianos impetus 850 15| administranda re publica proponens animum et mentem meam ipsa 851 | propterea 852 6 | profectus, et cum ex ea provincia cum eodem Lucullo decederet, 853 12| scilicet. Est enim obscurum proximis censoribus hunc cum clarissimo 854 5 | propter tranquillitatem rei publicae non neglegebantur. Itaque 855 10| conlegioque praetorum obtinent publicarum tabularum auctoritatem. 856 9 | desideras Heracliensium publicas: quas Italico bello incenso 857 34| conservate, iudices, hominem pudore eo, quem amicorum videtis 858 4 | eis artibus quibus aetas puerilis ad humanitatem informari 859 4 | fuisse. Nam ut primum ex pueris excessit Archias, atque 860 1 | praeteriti temporis, et pueritiae memoriam recordari ultimam, 861 23| incredibilis apud Tenedum pugna illa navalis: nostra sunt 862 21| permulti alii praeterea pugnant inter se atque contendunt. 863 22| Plotium dilexit, cuius ingenio putabat ea quae gesserat posse celebrari. ~ 864 6 | cum ipse per se dignus putaretur, tum auctoritate et gratia 865 25| minorem gloriae fructum putat ex Graecis versibus percipi 866 24| etiam in sepulcro Scipionum putatur is esse constitutus ex marmore. 867 33| ut sapientissimi homines putaverunt -- ad aliquam mei partem 868 20| omni ratione defendendum putem! Atque sic a summis hominibus 869 4 | verum etiam si non esset, putetis asciscendum fuisse. Nam 870 13| 12] Quaere argumenta, si qua potes: 871 9 | quae habemus nihil dicere, quaerere quae habere non possumus; 872 22| dixisse aiunt, cum ex eo quaereretur, quod acroama aut cuius 873 13| amicorum iudicio revincetur. Quaeres a nobis, Grati, cur tanto 874 16| 15] Quaeret quispiam: "Quid? Illi ipsi 875 3 | forensi sermone abhorreat; quaeso a vobis, ut in hac causa 876 3 | mirum esse videatur me in quaestione legitima et in iudicio publico -- 877 12| superioribus, cum eodem quaestore fuisse in Asia; primis Iulio 878 14| oratio et facultas; quae, quantacumque in me est, numquam amicorum 879 | quiddam 880 16| 15] Quaeret quispiam: "Quid? Illi ipsi summi 881 | quisquam 882 | quisque 883 | quoad 884 | quoddam 885 | quos 886 20| diligam? non admirer? non omni ratione defendendum putem! Atque 887 1 | suscipiendam et ad ingrediendam rationem horum studiorum exstitisse. 888 34| semper ornavit, qui etiam his recentibus nostris vestrisque domesticis 889 14| mihi egomet ad haec studia recolenda sumpsero? Atque hoc ideo 890 1 | temporis, et pueritiae memoriam recordari ultimam, inde usque repetens 891 13| ex hoc forensi strepitu reficiatur, et aures convicio defessae 892 23| Lucullo imperante Pontum, et regiis quondam opibus et ipsa natura 893 5 | Itaque hunc et Tarentini et Regini et Neopolitani civitate 894 11| Graecia homines impertiebant, Reginos credo aut Locrensis aut 895 23| consilio ex omni impetu regio atque totius belli ore ac 896 23| opibus et ipsa natura et regione vallatum: populi Romani 897 11| Heracliensem esse voluit, reicietur? ~ 898 13| nisi eos doctrina eadem relaxemus? Ego vero fateor me his 899 8 | vir summa auctoritate et religione et fide, M. Lucullus, qui 900 9 | cum habeas amplissimi viri religionem, integerrimi municipi ius 901 33| reliquerunt; consiliorum relinquere ac virtutum nostrarum effigiem 902 20| Quotiens revocatum eandem rem dicere, commutatis verbis 903 35| esse omnibus. Quae autem remota a mea iudicialique consuetudine, 904 3 | veniam, adcommodatam huic reo, vobis (quem ad modum spero) 905 1 | recordari ultimam, inde usque repetens hunc video mihi principem 906 1 | A. Licinius fructum a me repetere prope suo iure debet. Nam 907 21| suum vindicant, Salaminii repetunt, Smyrnaei vero suum esse 908 21| Saxa et solitudines voci repondent, bestiae saepe immanes cantu 909 14| 13] Qua re quis tandem me reprehendat, aut quis mihi iure suscenseat, 910 21| voluntate et legibus noster est, repudiabimus? praesertim cum omne olim 911 9 | depravari nullo modo possunt repudiare, tabulas, quas idem dicis 912 27| Gallos, credo hunc petentem repudiasset: quem nos in contione vidimus, 913 14| alias voluptates et ad ipsam requiem animi et corporis conceditur 914 12| 11] Census nostros requiris scilicet. Est enim obscurum 915 10| calamitas omnem tabularum fidem resignasset -- Metellus, homo sanctissimus 916 1 | longissime potest mens mea respicere spatium praeteriti temporis, 917 16| sed tamen est certe quod respondeam. Ego multos homines excellenti 918 13| avocarit, aut denique somnus retardit? ~ 919 13| suo neque amicorum iudicio revincetur. Quaeres a nobis, Grati, 920 20| dicere ex tempore! Quotiens revocatum eandem rem dicere, commutatis 921 9 | interisse scimus omnis. Est ridiculum ad ea quae habemus nihil 922 5 | esset iam absentibus notus, Romam venit Mario consule et Catulo. 923 19| agresti ac duro fuit, ut Rosci morte nuper non commoveretur? 924 24| illum, qui haec fecerat, Rudinum hominem, maiores nostri 925 18| nobiscum, peregrinantur, rusticantur. ~ 926 26| nostri illi fortes viri, sed rustici ac milites, dulcedine quadam 927 16| fateor: etiam illud adiungo, saepius ad laudem atque virtutem 928 21| suum, Chii suum vindicant, Salaminii repetunt, Smyrnaei vero 929 1 | situm in nobis, et opem et salutem ferre debemus. ~ 930 1 | conformata, non nullis aliquando saluti fuit, a quo id accepimus 931 34| numero qui semper apud omnis sancti sunt habiti itaque dicti, 932 10| resignasset -- Metellus, homo sanctissimus modestissimusque omnium, 933 20| iure noster ille Ennius sanctos appellat poetas, quod quasi 934 21| 19] Sit igitur, iudices, sanctum apud vos, humanissimos homines, 935 | sane 936 33| mortem afutura est sive -- ut sapientissimi homines putaverunt -- ad 937 15| omnes sunt libri, plenae sapientium voces, plena exemplorum 938 6 | forte simulabant. Interim satis longo intervallo, cum esset 939 21| umquam barbaria violavit. Saxa et solitudines voci repondent, 940 11| Neapolitanos aut Tarentinos, quod scenicis artificibus largiri solebant, 941 | scilicet 942 9 | incenso tabulario interisse scimus omnis. Est ridiculum ad 943 35| iudicium exercet, certo scio. ~ 944 24| itaque etiam in sepulcro Scipionum putatur is esse constitutus 945 8 | qui se non opinari sed scire non audisse sed vidisse, 946 4 | humanitatem informari solet se ad scribendi studium contulit, primum 947 27| ingenium et virtutem in scribendo et copiam non expetisset? ~ 948 5 | eos, quorum alter res ad scribendum maximas, alter cum res gestas 949 27| condicione, ne quid postea scriberet. Qui sedulitatem mali poetae 950 28| praesertim usque eo de suis rebus scribi cuperet, ut etiam Cordubae 951 25| populis de quorum rebus scribitur, haec ampla sunt, tum eis 952 28| quos de contemnenda gloria scribunt, nomen suum inscribunt: 953 26| Theophanem Mytilenaeum, scriptorem rerum suarum, in contione 954 20| vidi probari, ut ad veterum scriptorum laudem perveniret. Hunc 955 11| quidem illis in quibus est scriptus, quod semper se Heracliensem 956 | secum 957 18| alunt, senectutem oblectant, secundas res ornant, adversis perfugium 958 10| annis ante civitatem datam sedem omnium rerum ac fortunarum 959 27| quid postea scriberet. Qui sedulitatem mali poetae duxerit aliquo 960 4 | A. Licinium non modo non segregandum, cum sit civis, a numero 961 33| in orbis terrae memoriam sempiternam. Haec vero sive a meo sensu 962 18| studia adulescentiam alunt, senectutem oblectant, secundas res 963 5 | eadem esset familiarissima senectuti. ~ 964 17| doctissimum, M. Catonem illum senem: qui profecto si nihil ad 965 19| commoveretur? qui cum esset senex mortuus, tamen propter excellentem 966 20| commutatis verbis atque sententiis! Quae vero adcurate cogitateque 967 4 | vobis tribui concedique sentiam, perficiam profecto ut hunc 968 24| Ennius, itaque etiam in sepulcro Scipionum putatur is esse 969 3 | iudiciorum, verum etiam a forensi sermone abhorreat; quaeso a vobis, 970 1 | ceteris opitulari et alios servare possemus, huic profecto 971 23| faucibus ereptam esse atque servatam: nostra semper feretur et 972 3 | lectissimum virum, et apud severissimos iudices, tanto conventu 973 7 | domicilium habuissent; et si sexaginta diebus apud praetorem essent 974 | sibi 975 6 | esset cum M. Lucullo in Siciliam profectus, et cum ex ea 976 26| Atque is tamen, cum in Sigeo ad Achillis tumulum astitisset: " 977 7 | 7] Data est civitas Silvani lege et Carbonis: "Si qui 978 35| mea consuetudine breviter simpliciterque dixi, iudices, ea confido 979 6 | verum etiam si qui forte simulabant. Interim satis longo intervallo, 980 33| et imagines, non animorum simulacra sed corporum, studiose multi 981 16| nescio quid praeclarum ac singulare solere exsistere. ~ 982 | sint 983 1 | profecto ipsi, quantum est situm in nobis, et opem et salutem 984 21| vindicant, Salaminii repetunt, Smyrnaei vero suum esse confirmant, 985 18| ex his studiis delectatio sola peteretur, tamen (ut opinor) 986 18| ornant, adversis perfugium ac solacium praebent, delectant domi, 987 10| tabulis professus, quae solae ex illa professione conlegioque 988 11| scenicis artificibus largiri solebant, id huic summa ingeni praedito 989 4 | ad humanitatem informari solet se ad scribendi studium 990 21| barbaria violavit. Saxa et solitudines voci repondent, bestiae 991 13| voluptas avocarit, aut denique somnus retardit? ~ 992 28| natis poetis, pingue quiddam sonantibus atque peregrinum, tamen 993 33| gerebam, iam tum in gerendo spargere me ac disseminare arbitrabar 994 33| certe cogitatione quadam speque delector. ~ 995 20| et quasi divino quodam spiritu inflari. Qua re suo iure 996 33| tranquillum atque otiosum spiritum duxerimus, nobiscum simul 997 33| moritura omnia arbitremur? An statuas et imagines, non animorum 998 32| noctis ac dies animum gloriae stimulis concitat, atque admonet 999 13| et animus ex hoc forensi strepitu reficiatur, et aures convicio 1000 6 | aliquid percipere atque audire studebant, verum etiam si qui forte 1001 5 | artium ac disciplinarum, studiaque haec et in Latio vehementius 1002 1 | ingrediendam rationem horum studiorum exstitisse. Quod si haec 1003 33| simulacra sed corporum, studiose multi summi homines reliquerunt;