Orat., Cap.

 1  I, 1  |          Quo usque tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quam
 2  I, 2  |        tela vitemus. Ad mortem te, Catilina, duci iussu consulis iam
 3  I, 3  |           senatus consultum in te, Catilina, vehemens et grave, non
 4  I, 4  |     confestim te interfectum esse, Catilina, convenit. Vivis, et vivis
 5  I, 5  |     publicae molientem. Si te iam, Catilina, comprehendi, si interfici
 6  I, 6  |              III. Etenim quid est, Catilina, quod iam amplius expectes,
 7  I, 7  | administrum tuae? Num me fefellit, Catilina, non modo res tanta, tam
 8  I, 9  |            apud Laecam illa nocte, Catilina, distribuisti partes Italiae,
 9  I, 10 |              V. Quae cum ita sint, Catilina, perge, quo coepisti, egredere
10  I, 11 |            mihi consuli designato, Catilina, insidiatus es, non publico
11  I, 13 |                      13] Quid est, Catilina? num dubitas id me imperante
12  I, 13 |        suadeo. ~VI. Quid est enim, Catilina, quod te iam in hac urbe
13  I, 15 |            Potestne tibi haec lux, Catilina, aut huius caeli spiritus
14  I, 18 |                    18] Quae tecum, Catilina, sic agit et quodam modo
15  I, 20 |             20] Quae cum ita sint, Catilina, dubitas, si emori aequo
16  I, 20 |        sentiant. Egredere ex urbe, Catilina, libera rem publicam metu,
17  I, 20 |            proficiscere. Quid est, Catilina? ecquid attendis, ecquid
18  I, 21 |           intulisset. De te autem, Catilina, cum quiescunt, probant,
19  I, 22 |     postulandum. Neque enim is es, Catilina, ut te aut pudor umquam
20  I, 33 |                33] Hisce ominibus, Catilina, cum summa rei publicae
21 II, 6  |            in senatu hesterno die; Catilina ipse pertimuit, profugit;
22 II, 6  |          qui Catilinae similis cum Catilina sentire non putet. Non est
23 II, 7  |            eiecerit! Uno mehercule Catilina exhausto levata mihi et
24 II, 7  |        inveniri potest, qui se cum Catilina non familiarissime vixisse
25 II, 12 |        conscriptos detuli. Quo cum Catilina venisset, quis eum senator
26 II, 13 |          exilium eicio, quaesivi a Catilina, in nocturno conventu apud
27 II, 14 |           rei publicae! Nunc si L. Catilina consiliis, laboribus, periculis
28 II, 18 |         novas? Errant, qui istas a Catilina expectant; meo beneficio
29 II, 20 |         iste est Manlius, cui nunc Catilina succedit. Hi sunt homines
30 II, 22 |          facinerosorum. Quos ego a Catilina non revoco; nam neque ab
31 II, 23 |      exeunt, nisi pereunt, etiamsi Catilina perierit, scitote hoc in
32 II, 24 |             cum hanc sit habiturus Catilina scortorum cohortem praetoriam!
33 II, 27 |        omniumque vestrum in urbe a Catilina relicti sunt, quamquam sunt
34 III, 3 |       scire possitis. Principio ut Catilina paucis ante diebus erupit
35 III, 16|            animo, Quirites, remoto Catilina non mihi esse P. Lentuli
36 III, 17|       atque deprehensa est. Quodsi Catilina in urbe ad hanc diem remansisset,
37 III, 25|           lex haec fuit a Lentulo, Catilina, Cethego, Cassio constituta,
38 IV, 4  |   Allobroges, servitia excitantur, Catilina accersitur; id est initum