Orat., Cap.

 1  I, 12 |        tecta urbis, vitam omnium civium, Italiam [denique] totam
 2  I, 17 |       viderem, carere me aspectu civium quam infestis omnium oculis
 3  I, 18 |       sine te; tibi uni multorum civium neces, tibi vexatio direptioque
 4  I, 24 |         impiam dexteram ad necem civium transtulisti? ~
 5  I, 27 |           evocatorem servorum et civium perditorum, exire patiere,
 6  I, 28 |     multarunt. An leges, quae de civium Romanorum supplicio rogatae
 7  I, 28 |         a re publica defecerunt, civium iura tenuerunt. An invidiam
 8  I, 28 |  alicuius periculi metum salutem civium tuorum neglegis.
 9  I, 29 |      erat, ne quid hoc parricida civium interfecto invidiae [mihi]
10  I, 33 |     moenibus, a vita fortunisque civium [omnium] arcebis et homines
11 II, 19 |      cinere urbis et in sanguine civium, quae mente conscelerata
12 II, 20 |   constituit; quas ego universas civium esse optimorum et fortissimorum
13 II, 29 |      superatis a perditissimorum civium nefario scelere defendant. ~
14 III, 7 | incendissent caedemque infinitam civium fecissent, praesto esset
15 III, 24|        locus acervis corporum et civium sanguine redundavit. Superavit
16 III, 24|          est, quanta deminutione civium et quanta calamitate rei
17 III, 25|     concordiae, sed internecione civium diiudicatae sint. In hoc
18 III, 25|        cuun hostes vestri tantum civium superfuturum putassent,
19 IV, 10 |           ne de capite videlicet civium Romanorum sententiam ferat.
20 IV, 11 |         atque insepultos acervos civium, versatur mihi ante oculos
21 IV, 15 |     lubenter neque in inproborum civium, sed in acerbissimorum hostium
22 IV, 16 |     servitutis, qui non audaciam civium perhorrescat, qui non haec
23 IV, 17 |         atque quaestus sequentia civium sustentatur, alitur otio;
24 IV, 18 |     vobis se, vobis vitam omnium civium, vobis arcem et Capitolium,
25 IV, 22 |      putant; qui autem ex numero civium dementia aliqua depravati