Orat., Cap.

 1  I, 31 | visceribus rei publicae. Ut saepe homines aegri morbo gravi cum aestu
 2  I, 33 |        civium [omnium] arcebis et homines bonorum inimicos, hostis
 3 II, 10 |        quis ferre possit, inertes homines fortissimis viris insidiari,
 4 II, 15 |       quod eiecerim. Sed cum sint homines, qui illum, cum profectus
 5 II, 18 |       civibus uteremur. Sed hosce homines minime puto pertimescendos,
 6 II, 20 |        Catilina succedit. Hi sunt homines ex iis coloniis, quas Sulla
 7 II, 20 |         etiam non nullos agrestis homines tenues atque egentes in
 8 II, 20 |    civitati, ut iam ista non modo homines, sed ne pecudes quidem mihi
 9 II, 21 |         lentos esse arbitror. Qui homines quam primum, si stare non
10 III, 16|           res conficiendas certos homines delectos ac descriptos habebat.
11 III, 22|      esset ereptum. Quid vero? ut homines Galli ex civitate male pacata,
12 IV, 8  |      eripit etiam spem, quae sola homines in miseriis consolari solet.
13 IV, 14 |       Omnes adsunt omnium ordinum homines, omnium generum, omnium
14 IV, 15 |                     15] Hosce ego homines excipio et secerno lubenter
15 IV, 16 |  iudicaverunt. Sed quid ego hosce homines ordinesque commemoro, quos
16 IV, 19 |      habetis omnis ordines, omnis homines, universum populum Romanum,