| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Marcus Tullius Cicero In Catilinam IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
Orat., Cap.
1504 III, 8 | Introducti autem Galli ius iurandum sibi et litteras ab Lentulo, 1505 III, 20| praetermissa est. Idemque iusserunt simulacrum Iovis facere 1506 III, 9 | Quirites, tabellas proferri iussimus, quae a quoque dicebantur 1507 II, 12 | simul atque ire in exilium iussus est, paruit, ivit. Hesterno 1508 I, 27 | conscripti, quandam prope iustam patriae querimoniam detester 1509 III, 23| honores dis inmortalibus iusti habiti sunt ac debiti, sed 1510 III, 23| ac debiti, sed profecto iustiores numquam. Erepti enim estis 1511 I, 20 | istam multis suppliciis iustis debitisque ereptam fugae 1512 I, 8 | videam planeque sentiam. IV. Recognosce tandem mecum 1513 II, 12 | exilium iussus est, paruit, ivit. Hesterno die, Quirites, 1514 I, 22 | 22] IX. Quamquam quid loquor? te 1515 I, 7 | futurus esset ante diem VI Kal. Novembris, C. Manlium, 1516 I, 8 | Quid? cum te Praeneste Kalendis ipsis Novembribus occupaturum 1517 I, 3 | Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei publicae privatus 1518 IV, 22 | bonorum omnium confringere et labefactare possit. ~ 1519 II, 22 | industria vitae et vigilandi labor in antelucanis cenis expromitur. ~ 1520 III, 16| occurreret, vigilaret, laboraret; frigus, sitim, famem ferre 1521 IV, 23 | urbanis opibus non minore labore tueor quam comparo, pro 1522 I, 26 | illi sunt, qui feruntur, labores tui, iacere humi non solum 1523 IV, 7 | necessitatem naturae aut laborum ac miseriarum quietem esse. 1524 III, 28| omnis in probos ultro semper lacessamus. Quodsi omnis impetus domesticorum 1525 IV, 3 | non movear horumque omnium lacrumis, a quibus me circumsessum 1526 III, 19| in Capitolio parvum atque lactantem uberibus lupinis inhiantem 1527 I, 8 | non agam obscure -- in M. Laecae domum; convenisse eodem 1528 III, 29| conservanda re publica suscepta, laedat invidos, mihi valeat ad 1529 II, 2 | luget; quae quidem mihi laetari videtur, quod tantam pestem 1530 IV, 2 | fore putavit, cur ego non laeter meum consulatum ad salutem 1531 IV, 4 | populi Romani nomen atque ad lamentandam tanti imperii calamitatem 1532 IV, 12 | exercitu venisse Catilinam, tum lamentationem matrum familias, tum fugam 1533 II, 10 | mulieres inpudicas vino languidi, conferti cibo, sertis redimiti, 1534 IV, 13 | rei publicae consilium? Largitionis voluntas tum in re publica 1535 IV, 10 | dependisse. Idem ipsum Lentulum, largitorem et prodigum, non putat, 1536 IV, 5 | mihi gratias egistis singu laribus verbis et mea virtute atque 1537 II, 27 | expectavit, ut id, quod latebat, erumperet. Quod reliquum 1538 II, 1 | vicimus. Non enim iam inter latera nostra sica illa versabitur, 1539 IV, 6 | esse, vehementer erratis. Latius opinione disseminatum est 1540 IV, 10 | modo posse; denique ipsum latorem Semproniae legis iniussu 1541 II, 7 | veneficus, quis gladiator, quis latro, quis sicarius, quis parricida, 1542 II, 16 | antea cogitasset, tamen latrocinantem se interfici mallet quam 1543 I, 33 | inimicos, hostis patriae, latrones Italiae scelerum foedere 1544 II, 24 | praesidia vestra cum illius latronis inopia atque egestate conferre 1545 II, 18 | contra rem publicam quam arma laturi. ~ 1546 II, 19 | praesentis auxilium esse laturos. Quodsi iam sint id, quod 1547 III, 14| usus essem, merito ac iure laudantur. ~ 1548 IV, 21 | est, ornetur alter eximia laude Africanus, qui duas urbes 1549 IV, 21 | erit profecto inter horum laudes aliquid loci nostrae gloriae, 1550 I, 23 | Sin autem servire meae laudi et gloriae mavis, egredere 1551 III, 15| viro forti, collegae meo, laus inpertitur, quod eos, qui 1552 II, 20 | tamquam beati, dum praediis lectis, familiis magnis, conviviis 1553 IV, 13 | cum sororis suae, feminae lectissimae, virum praesentem et audientem 1554 I, 9 | paulo ante lucem me in meo lectulo interfecturos [esse] pollicerentur. 1555 IV, 17 | locum, qui non cubile ac lectulum suum, qui denique non cursum 1556 IV, 2 | commune perfugium, non lectus ad quietem datus, non denique 1557 III, 4 | videretis. Itaque, ut comperi legatos Allobrogum belli Transalpini 1558 IV, 13 | filiumque eius inpuberem legatum a patre missum in carcere 1559 IV, 10 | vero C. Caesar intellegit legem Semproniam esse de civibus 1560 III, 9 | cognovit. Nos linum incidimus, legimus. Erat scriptum ipsius manu 1561 II, 5 | exercitum prae Gallicanis legionibus et hoc dilectu, quem in 1562 IV, 10 | ipsum latorem Semproniae legis iniussu populi poenas rei 1563 III, 10| 10] Leguntur eadem ratione ad senatum 1564 IV, 12 | suum dolorem cruciatumque lenierit. Sic nos in his hominibus, 1565 IV, 11 | atque obtinebo eam multo leniorem fuisse. Quamquam, patres 1566 IV, 10 | Itaque homo mitissimus atque lenissimus non dubitat P. Lentulum 1567 II, 27 | etiam atque etiam volo. Mea lenitas adhuc si cui solutior visa 1568 II, 6 | si illam meam pristinam lenitatem perpetuam sperant futuram. 1569 II, 6 | sentire non putet. Non est iam lenitati locus; severitatem res ipsa 1570 I, 12 | quod est ad severitatem lenius et ad communem salutem utilius. 1571 IV, 17 | commovet hoc, quod auditum est, lenonem quendam Lentuli concursare 1572 II, 21 | acris quam infitiatores lentos esse arbitror. Qui homines 1573 II, 23 | versantur. Hi pueri tam lepidi ac delicati non solum amare 1574 I, 15 | pridie Kalendas Ianuarias Lepido et Tullo consulibus stetisse 1575 I, 19 | suspicionis causa ad M'. Lepidum te habitare velle dixisti? 1576 III, 24| rei publicae. Dissensit M. Lepidus a clarissimo et fortissimo 1577 II, 15 | Quirites, invidiae meae levandae causa, ut L. Catilinam ducere 1578 IV, 10 | ne quis huius supplicio levando se iactare et in pernicie 1579 IV, 8 | senatum aut per populum levare possit; eripit etiam spem, 1580 II, 7 | mehercule Catilina exhausto levata mihi et recreata res publica 1581 II, 9 | fateatur, nemo in scaena levior et nequior; qui se non eiusdem 1582 III, 17| atque obstiti, tamen, ut levissime dicam, dimicandum nobis 1583 IV, 9 | est, quid interesset inter levitatem contionatorum et animum 1584 III, 25| gente gessit, quo in bello lex haec fuit a Lentulo, Catilina, 1585 I, 10 | purga urbem. Magno me metu liberabis, dum modo inter me atque 1586 III, 15| privato P. Lentulo puniendo liberaremur. ~ 1587 I, 9 | Romani, qui te ista cura liberarent et sese illa ipsa nocte 1588 III, 15| caede civis, Italiam bello liberassem.' Quae supplicatio si cum 1589 III, 17| tanto otio, tanto silentio liberassemus. ~ 1590 III, 14| publica maximis periculis sit liberata. Deinde L. Flaccus et C. 1591 IV, 21 | obsidione et metu servitutis liberavit, anteponatur omnibus Pompeius, 1592 IV, 18 | coniugum vestrarum atque liberorum anima, de fortunis omuium, 1593 IV, 16 | res publica, quos denique libertas, ea quae dulcissima est, 1594 IV, 24 | ac sedibus, de imperio ac libertate, de salute Italiae, de universa 1595 IV, 19 | quanta virtute stabilitam libertatem, quanta deorum benignitate 1596 IV, 16 | aspectus urbis, possessio libertatis, lux denique haec ipsa et [ 1597 IV, 16 | est, patres conscripti, libertinorum hominum studia cognoscere, 1598 III, 15| versatus, in P. Umbrenum, libertinum hominem, a quo primum Gallos 1599 II, 11 | improbitati, nequitiae, sceleri, libidini debitam aut instare iam 1600 IV, 11 | publica vobiscum perfrui liceat, ut ego, quod in hac causa 1601 III, 16| autem neque manus neque lingua deerat. Iam ad certas res 1602 III, 9 | Cethego; signum cognovit. Nos linum incidimus, legimus. Erat 1603 III, 19| hominum deiectae et legum aera liquefacta et tactus etiam ille, qui 1604 III, 26| alentur, sermonibus crescent, litterarum monumentis inveterascent 1605 III, 20| collocandum consules illi locaverunt; sed tanta fuit operis tarditas, 1606 II, 12 | ipsos eicerem, qui haec locuntur. Homo enim videlicet timidus 1607 II, 18 | honestissima (sunt enim locupletes), voluntas vero et causa 1608 II, 18 | fructibus praediorum, et locupletioribus his et melioribus civibus 1609 I, 19 | fortissimum fore putasti. Sed quam longe videtur a carcere atque 1610 II, 29 | ab externo hoste atque longinquo, sed hic praesentes suo 1611 I, 16 | vita? Sic enim iam tecum loquar, non ut odio permotus esse 1612 I, 20 | Quid exspectas auctoritatem loquentium, quorum voluntatem tacitorum 1613 II, 17 | cur tam diu de uno hoste loquimur, et de eo hoste, qui iam 1614 I, 18 | agit et quodam modo tacita loquitur: "Nullum iam aliquot annis 1615 I, 22 | 22] IX. Quamquam quid loquor? te ut ulla res frangat, 1616 III, 28| videam altius, quo mihi lubeat ascendere? ~ 1617 II, 9 | instrumenta virtutis in lubidine audaciaque consumeret. ~ 1618 I, 13 | ad audaciam ferrum aut ad lubidinem facem praetulisti? 1619 II, 10 | iam sunt mediocres hominum lubidines, non humanae ac tolerandae 1620 II, 8 | serviebat, aliis fructum lubidinum, aliis mortem parentum non 1621 I, 6 | incendiorum. Teneris undique; luce sunt clariora nobis tua 1622 III, 24| ipsius interitus rei publicae luctum quam ceterorum. ~ 1623 III, 20| illorum responsis tum et ludi per decem dies facti sunt, 1624 II, 9 | perspicere possitis, nemo est in ludo gladiatorio paulo ad facinus 1625 II, 2 | suis faucibus ereptam esse luget; quae quidem mihi laetari 1626 III, 24| clarissimis viris interfectis lumina civitatis extincta sunt. 1627 III, 19| atque lactantem uberibus lupinis inhiantem fuisse meministis. 1628 I, 2 | tu in nos [omnes iam diu] machinaris. ~ 1629 III, 5 | omnium scelerum inprobissimum machinatorem, Cimbrum Gabinium, statim 1630 I, 33 | suppliciis vivos mortuosque mactabis. ~ 1631 I, 27 | rapi, non summo supplicio mactari imperabis? 1632 I, 3 | quod C. Servilius Ahala Sp. Maelium novis rebus studentem manu 1633 III, 15| etiam civis amiserat, tamen magistratu se abdicavit, ut, quae religio 1634 II, 27 | vigilantis, esse egregios magistratus, esse fortem senatum, esse 1635 II, 19 | animos esse in bonis viris, magnam concordiam [maxumam multitudinem], 1636 II, 19 | maxumam multitudinem], magnas praeterea militum copias; 1637 II, 1 | dubio perdidimus hominem magnificeque vicimus, cum illum ex occultis 1638 II, 20 | praediis lectis, familiis magnis, conviviis apparatis delectantur, 1639 IV, 7 | sua dignitate et pro rerum magnitudine in summa severitate versatur. 1640 II, 19 | providere rei publicae; deinde magnos animos esse in bonis viris, 1641 IV, 6 | quaedam misceri et concitari mala iam pridem videbam, sed 1642 III, 4 | provideretis, cum oculis maleficium ipsum videretis. Itaque, 1643 IV, 1 | sollicitos. Est mihi iucunda in malis et grata in dolore vestra 1644 II, 16 | quam ad Massilienses ire malit. Ille autem, si mehercule 1645 I, 32 | obsidere cum gladiis curiam, malleolos et faces ad inflammandam 1646 II, 16 | latrocinantem se interfici mallet quam exulem vivere. Nunc 1647 I, 30 | verum etiam stirps ac semen malorum omnium. ~ 1648 IV, 11 | Silani sententiam sequi malueritis, facile me atque vos a crudelitatis 1649 II, 5 | deserere quam illum exercitum maluerunt; quibus ego non modo si 1650 IV, 6 | disseminatum est hoc malum; manavit non solum per Italiam, verum 1651 III, 16| Neque vero, cum aliquid mandarat, confectum putabat; nihil 1652 III, 7 | Lentulo se habere ad Catilinam mandata et litteras, ut servorum 1653 I, 27 | animis vestris mentibusque mandate. Etenim, si mecum patria, 1654 III, 4 | eodemque itinere cum litteris mandatisque ad Catilinam esse missos, 1655 II, 11 | patiar ad perniciem civitatis manere. Proinde aut exeant aut 1656 II, 11 | pacata; domesticum bellum manet, intus insidiae sunt, intus 1657 II, 22 | aut bene barbatos videtis, manicatis et talaribus tunicis velis 1658 III, 3 | Quirites, ut, et quanta et quam manifesta et qua ratione investigata 1659 II, 28 | sceleris sufferat. Sed si vis manifestae audaciae, si inpendens patriae 1660 II, 27 | quem vindicem nefariorum ac manifestorum scelerum maiores nostri 1661 I, 24 | pactam et constitutam cum Manlio diem, a quo etiam aquilam 1662 I, 21 | si fortissimo viro, M. Marcello, dixissem, iam mihi consuli 1663 I, 26 | solum insidiantem somno maritorum, verum etiam bonis otiosorum. 1664 III, 24| oppressit [eiecit ex urbe]; C. Marium, custodem huius urbis, multosque 1665 IV, 21 | honestavit, sit aeterna gloria Marius, qui bis Italiam obsidione 1666 II, 16 | illum non ad Manlium quam ad Massilienses ire malit. Ille autem, si 1667 IV, 12 | Catilinam, tum lamentationem matrum familias, tum fugam virginum 1668 II, 26 | autem de rebus constituendis maturandis, agendis iam ad senatum 1669 I, 28 | commendatione maiorum tam mature ad summum imperium per omnis 1670 I, 31 | veteris furoris et audaciae maturitas in nostri consulatus tempus 1671 II, 18 | Salvi esse possunt. Quod si maturius facere voluissent neque, 1672 I, 23 | servire meae laudi et gloriae mavis, egredere cum inportuna 1673 IV, 17 | esse velint. Multo vero maxima pars eorum, qui in tabernis 1674 I, 29 | redundaret. Quodsi ea mihi maxime inpenderet tamen hoc animo 1675 IV, 5 | custodiam dandos censuistis, maximeque quod meo nomine supplicationem 1676 III, 21| est, ut nutu Iovis optimi maximi factum esse videatur, ut, 1677 I, 3 | amplissumus, P. Scipio, pontifex maximus, Ti. Gracchum mediocriter 1678 II, 28 | sic agentur, Quirites, ut maxumae res minimo motu, pericula 1679 II, 19 | viris, magnam concordiam [maxumam multitudinem], magnas praeterea 1680 III, 22| videatur, spem imperii ac rerum maxumarum ultro sibi a patriciis hominibus 1681 | meas 1682 IV, 18 | periculis et insidiis atque ex media morte non ad vitam suam, 1683 II, 17 | comparentur; deinde singulis medicinam consilii atque orationis 1684 II, 10 | consulatus mei! Non enim iam sunt mediocres hominum lubidines, non humanae 1685 I, 3 | pontifex maximus, Ti. Gracchum mediocriter labefactantem statum rei 1686 I, 26 | Ad huius vitae studium meditati illi sunt, qui feruntur, 1687 I, 22 | corrigas, tu ut ullam fugam meditere, tu ut ullum exilium cogites? 1688 IV, 22 | Quamquam est uno loco condicio melior externae victoriae quam 1689 II, 26 | putavit, quamquam animo meliore sunt quam pars patriciorum, 1690 II, 18 | et locupletioribus his et melioribus civibus uteremur. Sed hosce 1691 II, 5 | eduxisset; qui si hic permanent, mementote non tam exercitum illum 1692 III, 29| re publica tractabo, ut meminerim semper, quae gesserim, curemque, 1693 IV, 23 | conservarit, illum filium esse memineritis. ~ 1694 I, 7 | 7] Meministine me ante diem XII Kalendas 1695 IV, 4 | non L. Saturninus, quod C. Memmium occidit, in discrimen aliquod 1696 IV, 19 | 19] Habetis ducem memorem vestri, oblitum sui, quae 1697 IV, 22 | bonorumque omnium auxilio memoriaque tantorum periculorum, quae 1698 IV, 10 | corporis etiam egestas ac mendicitas consequatur. ~ 1699 II, 25 | bona ratio cum perdita, mens sana cum amentia, bona denique 1700 I, 27 | ea penitus animis vestris mentibusque mandate. Etenim, si mecum 1701 | meos 1702 II, 11 | mente permanent, ea, quae merentur, expectent. ~ 1703 IV, 3 | praesident, pro eo mihi, ac mereor, relaturos esse gratiam; 1704 II, 4 | probata si illum, ut erat meritus, morte multassem, fore ut 1705 I, 13 | perditorum hominum, qui te non metuat, nemo, qui non oderit. ~ 1706 I, 17 | mehercule mei si me isto pacto metuerent, ut te metuunt omnes cives 1707 I, 17 | omnium nostrum, odit ac metuit et iam diu nihil te iudicat 1708 I, 28 | invidiam aut alicuius periculi metum salutem civium tuorum neglegis. 1709 I, 17 | isto pacto metuerent, ut te metuunt omnes cives tui, domum meam 1710 | meus 1711 II, 13 | fasces, cum tubas, cum signa militaria, cum aquilam illam argenteam, 1712 II, 19 | multitudinem], magnas praeterea militum copias; deos denique inmortalis 1713 II, 18 | uteremur. Sed hosce homines minime puto pertimescendos, quod 1714 II, 28 | Quirites, ut maxumae res minimo motu, pericula summa nullo 1715 II, 14 | eiectus a consule vi et minis esse dicetur; et erunt, 1716 II, 1 | huic urbi ferro flammaque minitantem ex urbe vel eiecimus vel 1717 IV, 20 | quam illi [mihi] fortasse minitantur, omnibus est parata; vitae 1718 III, 4 | incredibilem magnitudinem sceleris minorem fidem faceret oratio mea, 1719 II, 4 | praetexta coeperat, Publicium et Minucium, quorum aes alienum contractum 1720 IV, 17 | quaestus occlusis tabernis minui solet, quid tandem incensis 1721 IV, 6 | furorem et nova quaedam misceri et concitari mala iam pridem 1722 IV, 12 | haec videntur misera atque miseranda, idcirco in eos, qui ea 1723 I, 10 | tu ad me salutatum mane miseras, cum illi ipsi venissent, 1724 IV, 7 | necessitatem naturae aut laborum ac miseriarum quietem esse. Itaque eam 1725 IV, 12 | vehementissimi fuerimus, misericordes habebimur; sin remissiores 1726 IV, 8 | spem, quae sola homines in miseriis consolari solet. Bona praeterea 1727 IV, 11 | animo sepulta in patria miseros atque insepultos acervos 1728 IV, 2 | populumque Romanum ex caede miserrima, coniuges liberosque vestros 1729 III, 23| estis ex crudelissimo ac miserrimo interitu [erepti]; sine 1730 III, 4 | mandatisque ad Catilinam esse missos, comitemque iis adiunctum 1731 IV, 13 | inpuberem legatum a patre missum in carcere necatum esse 1732 IV, 11 | moveor (quis enim est me mitior?), sed singulari quadam 1733 IV, 10 | posse popularem. Itaque homo mitissimus atque lenissimus non dubitat 1734 III, 8 | equitatum in Italiam quam primum mitterent; pedestres sibi copias non 1735 II, 21 | genus est sane varium et mixtum et turbulentum; qui iam 1736 II, 4 | intellegatis, quod etiam illud moleste fero, quod ex urbe parum 1737 III, 4 | ut, quid agerent, quid molirentur, sentirem ac viderem, ut, 1738 I, 30 | dissimulent; qui spem Catilinae mollibus sententiis aluerunt coniurationemque 1739 II, 20 | direptorumque pono, sed eos hoc moneo, desinant furere ac proscriptiones 1740 II, 27 | quia [nati] sunt cives, monitos etiam atque etiam volo. 1741 II, 1 | erupit. Nulla iam pernicies a monstro illo atque prodigio moenibus 1742 III, 26| omnia ornamenta honoris, monumenta gloriae, laudis insignia 1743 III, 26| sermonibus crescent, litterarum monumentis inveterascent et corroborabuntur; 1744 III, 26| insigne honoris, nullum monumentum laudis postulo praeterquam 1745 III, 5 | recusatione ac sine ulla mora negotium susceperunt et, 1746 I, 9 | paulum tibi esse etiam nunc morae, quod ego viverem. Reperti 1747 I, 31 | Ut saepe homines aegri morbo gravi cum aestu febrique 1748 I, 31 | vehementiusque adflictantur, sic hic morbus, qui est in re publica, 1749 I, 2 | 2] O tempora, o mores! Senatus haec intellegit. 1750 IV, 3 | obtigerit, aequo animo paratoque moriar. Nam neque turpis mors forti 1751 I, 20 | id quod abhorret a meis moribus, et tamen faciam, ut intellegas, 1752 II, 27 | vivendum aut pro his esse moriendum. Nullus est portis custos, 1753 I, 33 | aeternis suppliciis vivos mortuosque mactabis. ~ 1754 II, 3 | oportebat, idque a me et mos maiorum et huius imperii 1755 I, 28 | Quid tandem te impedit? mosne maiorum? At persaepe etiam 1756 II, 4 | popina nullum rei publicae motum adferre poterat; reliquit 1757 IV, 3 | amantissimi praesentis maerore non movear horumque omnium lacrumis, 1758 IV, 3 | in conspectu meo, gener. Moveo his rebus omnibus, sed in 1759 IV, 11 | sum, non atrocitate animi moveor (quis enim est me mitior?), 1760 I, 1 | nihil horum ora voltusque moverunt? Patere tua consilia non 1761 II, 2 | Quod vero non cruentum mucronem, ut voluit, extulit, quod 1762 III, 2 | publicam destrictos rettudimus mucronesque eorum a iugulis vestris 1763 II, 7 | nepos, quis adulter, quae mulier infamis, quis corruptor 1764 II, 23 | miseri volunt? num suas secum mulierculas sunt in castra ducturi? 1765 II, 10 | accubantes in conviviis conplexi mulieres inpudicas vino languidi, 1766 IV, 7 | conati sunt, morte esse multandos, alteram C. Caesaris, qui 1767 I, 29 | conscripti, Catilinam morte multari, unius usuram horae gladiatori 1768 I, 28 | perniciosos cives morte multarunt. An leges, quae de civium 1769 IV, 6 | Alpes et obscure serpens multas iam provincias occupavit. 1770 II, 4 | ut erat meritus, morte multassem, fore ut eius socios invidia 1771 III, 15| coniuratione tantaque hac multitudine domesticorum hostium novem 1772 IV, 16 | Omnis ingenuorum adest multitudo, etiam tenuissimorum. Quis 1773 II, 15 | sed triduo tamen audietis; multoque magis illud timeo, ne mihi 1774 III, 24| Marium, custodem huius urbis, multosque fortis viros partim eiecit 1775 IV, 15 | expectatione sortis ad salutem com munem esse conversos. ~ 1776 II, 26 | provisum est. Coloni omnes municipesque vestri certiores a me facti 1777 II, 24 | vero urbes coloniarum ac municipiorum respondebunt Catilinae tumulis 1778 I, 8 | custodiis, vigiliis esse munitam? Nihil agis, nihil moliris, 1779 I, 1 | bonorum omnium, nihil hic munitissimus habendi senatus locus, nihil 1780 I, 10 | meam maioribus praesidiis munivi atque firmavi, exclusi eos, 1781 IV, 18 | templa atque delubra, vobis muros atque urbis tecta commendat. 1782 II, 14 | pertimuerit, sententiam mutaverit, deseruerit suos, consilium 1783 III, 26| collocari volo. Nihil me mutum potest delectare, nihil 1784 I, 25 | nisi nefarium concupisti. Nactus es ex perditis atque ab 1785 III, 2 | salutis certa laetitia est, nascendi incerta condicio, et quod 1786 I, 30 | aluerunt coniurationemque nascentem non credendo corroboraverunt; 1787 II, 11 | publicae. Nulla est enim natio, quam pertimescamus, nullus 1788 II, 25 | provinciis omnibus, exteris nationibus, si his rebus omissis causas 1789 I, 25 | voluptatem. Ad hanc te amentiam natura peperit, voluntas exercuit, 1790 IV, 7 | constitutam, sed aut necessitatem naturae aut laborum ac miseriarum 1791 II, 24 | opponite; deinde contra illam naufragorum eiectam ac debilitatam manum 1792 I, 30 | ceteros undique collectos naufragos adgregarit, extinguetur 1793 IV, 13 | patre missum in carcere necatum esse dixit. Quorum quod 1794 I, 24 | istam impiam dexteram ad necem civium transtulisti? ~ 1795 I, 18 | tibi uni multorum civium neces, tibi vexatio direptioque 1796 I, 16 | frequentia totque tuis amicis ac necessariis salutavit? Si hoc post hominum 1797 II, 28 | inpendens patriae periculum me necessario de hac animi lenitate deduxerit, 1798 IV, 7 | causa constitutam, sed aut necessitatem naturae aut laborum ac miseriarum 1799 II, 13 | conventu apud M. Laecam fuisset necne. Cum ille homo audacissimus 1800 IV, 13 | hoc scelere tam immani ac nefando nimis aliquid severe statuisse 1801 III, 27| audacissimorum sceleratae ac nefariae ne vobis nocere possent, 1802 II, 1 | anhelantem, pestem patriae nefarie molientem, vobis atque huic 1803 II, 29 | a perditissimorum civium nefario scelere defendant. ~ 1804 II, 27 | carcerem, quem vindicem nefariorum ac manifestorum scelerum 1805 I, 8 | scelerisque socios. Num negare audes? quid taces? Convincam, 1806 I, 8 | quid taces? Convincam, si negas. Video enim esse hic in 1807 III, 6 | iniectus civitati videretur, negavi me esse facturum, ut de 1808 III, 21| praeceps, tam mente captus, qui neget haec omnia, quae videmus, 1809 I, 18 | libera; tu non solum ad neglegendas leges et quaestiones, verum 1810 III, 22| patriciis hominibus oblatam neglegerent vestramque salutem suis 1811 I, 28 | metum salutem civium tuorum neglegis. 1812 III, 27| vis conscientiae, quam qui neglegunt, cum me violare volent, 1813 IV, 23 | exercitu, pro provincia, quam neglexi, pro triumpho ceterisque 1814 IV, 9 | nescio an amplius mihi negotii contrahatur. Sed tamen meorum 1815 II, 21 | inertia, partim male gerendo negotio, partim etiam sumptibus 1816 III, 5 | recusatione ac sine ulla mora negotium susceperunt et, cum advesperasceret, 1817 II, 7 | circumscriptor, quis ganeo, quis nepos, quis adulter, quae mulier 1818 II, 9 | nemo in scaena levior et nequior; qui se non eiusdem prope 1819 I, 4 | sed iam me ipse inertiae nequitiaeque condemno. ~ 1820 I, 15 | esse horum neminem, qui nesciat te pridie Kalendas Ianuarias 1821 III, 5 | Cimbrum Gabinium, statim ad me nihildum suspicantem vocavi; deinde 1822 III, 6 | publicae periculis esse mihi nimiam diligentiam pertimescendam. 1823 II, 5 | etiam in senatum venire, qui nitent unguentis, qui fulgent purpura, 1824 II, 22 | sinu; quos pexo capillo nitidos aut inberbis aut bene barbatos 1825 II, 23 | Appenninum atque illas pruinas ac nives perferent? nisi idcirco 1826 IV, 21 | potentissimus quondam et no bilissimus Perses honestavit, 1827 II, 4 | alieno, quam valentis, quam nobilis! ~ 1828 III, 27| possent, ego providi, ne mihi noceant, vestrum est providere. 1829 IV, 12 | qui non dolore et cruciatu nocentis suum dolorem cruciatumque 1830 III, 27| sceleratae ac nefariae ne vobis nocere possent, ego providi, ne 1831 III, 27| ipsi nihil ab istis iam noceri potest. Magnum enim est 1832 III, 4 | remansisse, in eo omnes dies noctesque consumpsi, ut, quid agerent, 1833 II, 23 | poterunt, his praesertim iam noctibus? Quo autem pacto illi Appenninum 1834 II, 6 | depoposcerit. Omnia superioris noctis consilia ad me perlata esse 1835 II, 26 | certiores a me facti de hac nocturna excursione Catilinae facile 1836 I, 1 | iactabit audacia? Nihilne te nocturnum praesidium Palati, nihil 1837 III, 22| Romano facere et posse et non nolle videatur, spem imperii ac 1838 I, 33 | urbis atque imperii vere nominamus, hunc et huius socios a 1839 I, 27 | latrocinium potius quam bellum nominaretur. ~XI. Nunc, ut a me, patres 1840 III, 16| moenibus continebatur. Omnia norat, omnium aditus tenebat; 1841 | nostris 1842 | nostros 1843 I, 2 | publici consilii particeps, notat et designat oculis ad caedem 1844 III, 9 | Adnuit. 'Est vero', inquam, 'notum quidem signum, imago avi 1845 IV, 6 | publica versari furorem et nova quaedam misceri et concitari 1846 II, 18 | expectant; meo beneficio tabulae novae proferentur, verum auctionariae; 1847 II, 18 | futuras putas? An tabulas novas? Errant, qui istas a Catilina 1848 III, 15| multitudine domesticorum hostium novem hominum perditissimorum 1849 I, 8 | Praeneste Kalendis ipsis Novembribus occupaturum nocturno impetu 1850 II, 23 | toleraturos putant, quod nudi in conviviis saltare didicerunt. ~ 1851 III, 25| publicam pertinerent. Non illi nullam esse rem publicam, sed in 1852 III, 21| magnitudinem scelerum non nullis incredibilia videbantur, 1853 III, 28| animus, Quirites, ut non modo nullius audaciae cedamus, sed etiam 1854 II, 20 | excitandus; qui etiam non nullos agrestis homines tenues 1855 IV, 21 | infestissimas, Carthaginem Numantiamque, delevit, habeatur vir egregius 1856 I, 5 | in dies singulos hostium numerus; eorum autem castrorum imperatorem 1857 I, 14 | superioris uxoris novis nuptiis domum vacuefecisses, nonne 1858 I, 26 | verum etiam ad facinus obeundum, vigilare non solum insidiantem 1859 III, 25| autem urbis, quantum flamma obire non potuisset, et urbem 1860 III, 16| nihil erat, quod non ipse obiret, occurreret, vigilaret, 1861 IV, 22 | amicitiam] beneficio se obligatos putant; qui autem ex numero 1862 II, 10 | profuderunt, fortunas suas obligaverunt; res eos iam pridem deseruit, 1863 IV, 19 | Habetis ducem memorem vestri, oblitum sui, quae non semper facultas 1864 I, 6 | istam mentem, mihi crede, obliviscere caedis atque incendiorum. 1865 II, 27 | reliquum est, iam non possum oblivisci meam hanc esse patriam, 1866 I, 15 | omitto -- neque enim sunt aut obscura aut non multa commissa postea -- 1867 I, 6 | expectes, si neque nox tenebris obscurare coeptus nefarios nec privata 1868 IV, 18 | virtute, voce consentiunt. Obsessa facibus et telis impiae 1869 I, 6 | meis et firmis praesidiis obsessus, ne commovere te contra 1870 IV, 9 | postulabat, sententiam tamquam obsidem perpetuae in rem publicam 1871 I, 26 | iacere humi non solum ad obsidendum stuprum, verum etiam ad 1872 I, 32 | tribunal praetoris urbani, obsidere cum gladiis curiam, malleolos 1873 IV, 21 | Marius, qui bis Italiam obsidione et metu servitutis liberavit, 1874 III, 27| prosunt, mihi mea ne quando obsint, providere. Mentes enim 1875 I, 15 | sed fortunam populi Romani obstitisse? ~Ac iam illa omitto -- 1876 II, 14 | spoliatus armis audaciae, non obstupefactus ac perterritus mea diligentia, 1877 IV, 3 | gratiam; deinde, si quid obtigerit, aequo animo paratoque moriar. 1878 IV, 11 | populo Romano purgabo atque obtinebo eam multo leniorem fuisse. 1879 III, 28| qui se pro salute vestra obtulerint invidiae periculisque omnibus; 1880 III, 18| visas nocturno tempore ab occidente faces ardoremque caeli, 1881 III, 15| erat decretum, praetorem occideret, ea nos religione in privato 1882 IV, 12 | servo interfectis, uxore occisa, incensa domo supplicium 1883 I, 4 | clarissimo patre, avo, maioribus, occisus est cum liberis M. Fulvius 1884 IV, 17 | otio; quorum si quaestus occlusis tabernis minui solet, quid 1885 III, 5 | et, cum advesperasceret, occulte ad pontem Mulvium pervenerunt 1886 II, 1 | magnificeque vicimus, cum illum ex occultis insidiis in apertum latrocinium 1887 I, 8 | Kalendis ipsis Novembribus occupaturum nocturno impetu esse confideres, 1888 IV, 6 | serpens multas iam provincias occupavit. Id opprimi sustentando 1889 III, 16| erat, quod non ipse obiret, occurreret, vigilaret, laboraret; frigus, 1890 III, 17| omnibus eius consiliis occurri atque obstiti, tamen, ut 1891 III, 24| civitate, partim interemit. Cn. Octavius consul armis expulit ex 1892 I, 13 | non metuat, nemo, qui non oderit. ~Quae nota domesticae turpitudinis 1893 I, 17 | parentes timerent atque odissent tui neque eos ulla ratione 1894 I, 17 | est parens omnium nostrum, odit ac metuit et iam diu nihil 1895 I, 17 | scelerum tuorum agnoscas odium omnium iustum et iam diu 1896 III, 19| totius urbis atque imperii oecasum adpropinquare dixerunt, 1897 I, 17 | suspectum tam graviter atque offensum viderem, carere me aspectu 1898 IV, 19 | in re publica princeps, officio functa consulari videretur. ~ 1899 I, 33 | 33] Hisce ominibus, Catilina, cum summa rei 1900 I, 15 | obstitisse? ~Ac iam illa omitto -- neque enim sunt aut obscura 1901 | omnem 1902 II, 27 | qui contra urbis salutem omniumque vestrum in urbe a Catilina 1903 IV, 18 | liberorum anima, de fortunis omuium, de sedibus, de focis vestris 1904 III, 18| praesentes his temporibus opem et auxilium nobis tulerunt, 1905 IV, 16 | vero dulce atque iucundum? Operae pretium est, patres conscripti, 1906 III, 16| copias, omnis spes atque opes his depulsis urbis periculis 1907 I, 4 | Decrevit quondam senatus, ut L. Opimius consul videret, ne quid 1908 IV, 6 | vehementer erratis. Latius opinione disseminatum est hoc malum; 1909 III, 10| infitiari, repente praeter opinionem omnium confessus est. Ita 1910 I, 17 | ratione placare posses, ut opinor, ab eorum oculis aliquo 1911 IV, 7 | communi spiritu non putat oportere atque hoc genus poenae saepe 1912 I, 5 | quod iam pridem factum esse oportuit, certa de causa nondum adducor 1913 IV, 7 | fortes saepe etiam lubenter oppetiverunt. Vincula vero, et ea sempiterna, 1914 II, 24 | consules imperatoresque vestros opponite; deinde contra illam naufragorum 1915 I, 32 | omnia patefacta, inlustrata, oppressa, vindicata esse videatis. ~ 1916 IV, 3 | omnes, etiamsi me vis aliqua oppresserit, potius, quam et illi et 1917 IV, 22 | quod hostes alienigenae aut oppressi serviunt aut recepti [in 1918 III, 24| vidistis. L. Sulla P. Sulpicium oppressit [eiecit ex urbe]; C. Marium, 1919 III, 27| hostes aut interfectos aut oppressos reliquerunt, vestrum est, 1920 I, 18 | eripe; si est verus, ne opprimar, sin falsus, ut tandem aliquando 1921 II, 26 | Picenumque praemisi, aut opprimet hominem aut eius omnis motus 1922 IV, 6 | provincias occupavit. Id opprimi sustentando aut prolatando 1923 III, 4 | difficillimum, quodque ego semper optabam ab dis inmortalibus, ut 1924 II, 15 | ego ab dis inmortalibus optabo, Quirites, invidiae meae 1925 II, 28 | tam insidioso bello vix optandum videtur, ut neque bonus 1926 I, 20 | decreverit te ire in exilium, optemperaturum te esse dicis. Non referam, 1927 II, 16 | nobis Roma profectus est, optemus potius, ut eat in exilium, 1928 II, 20 | ego universas civium esse optimorum et fortissimorum virorum 1929 I, 29 | pauca respondebo. Ego si hoc optimum factu iudicarem, patres 1930 I, 7 | idem in senatu caedem te optumatium contulisse in ante diem 1931 I, 19 | repudiatus ad sodalem tuum, virum optumum, M. Metellum, demigrasti; 1932 III, 24| postea Sulla; ne dici quidem opus est, quanta deminutione 1933 III, 9 | confirmasset, facturum esse; orare ut item illi facerent, quae 1934 II, 17 | medicinam consilii atque orationis meae, si quam potero, adferam. ~ 1935 I, 3 | privatus interfecit; Catilinam orbem terrae caede atque incendiis 1936 I, 30 | Quamquam non nulli sunt in hoc ordine, qui aut ea, quae inminent 1937 IV, 16 | Sed quid ego hosce homines ordinesque commemoro, quos privatae 1938 IV, 14 | voluntate. Omnes adsunt omnium ordinum homines, omnium generum, 1939 I, 20 | enim postulas et, si hic ordo [sibi] placere decreverit 1940 III, 20| atque antea fuerat, ad orientem convertere; ac se sperare 1941 II, 18 | familia, tu rebus omnibus ornatus et copiosus sis et dubites 1942 III, 29| consulatu, privatus tuear atque ornem, ut, si qua est invidia 1943 IV, 21 | Italia decedere coactus est, ornetur alter eximia laude Africanus, 1944 III, 20| signum, quod videtis, solis ortum et forum curiamque conspiceret, 1945 II, 5 | etiam si edictum praetoris ostendero, concident. Hos, quos video 1946 III, 9 | dicebantur datae. Primo ostendimus Cethego; signum cognovit. 1947 III, 10| conscientiae vis esset, ostendit. Nam, cum id posset infitiari, 1948 I, 26 | bonis otiosorum. Habes, ubi ostentes tuam illam praeclaram patientiam 1949 IV, 17 | universum amantissimum est otii. Etenim omne instrumentum, 1950 I, 26 | maritorum, verum etiam bonis otiosorum. Habes, ubi ostentes tuam 1951 IV, 17 | denique non cursum hunc otiosum vitae suae salvum esse velint. 1952 I, 25 | servavit. Numquam tu non modo otium, sed ne bellum quidem nisi 1953 I, 24 | praestolarentur armati, cui iam sciam pactam et constitutam cum Manlio 1954 IV, 20 | numquam, patres conscripti, paenitebit. Etenim mors, quam illi [ 1955 I, 1 | te nocturnum praesidium Palati, nihil urbis vigiliae, nihil 1956 II, 13 | proficisci eo, quo iam pridem pararet, cum arma, cum secures, 1957 IV, 3 | quid obtigerit, aequo animo paratoque moriar. Nam neque turpis 1958 III, 17| acrem, tam audacem, tam paratum, tam callidum, tam in scelere 1959 I, 15 | civitatis interficiendorum causa paravisse, sceleri ac furori tuo non 1960 IV, 3 | salutemque defendite; mihi parcere ac de me cogitare desinite. 1961 I, 17 | patria, quae communis est parens omnium nostrum, odit ac 1962 I, 17 | praesentiamque vitare? Si te parentes timerent atque odissent 1963 II, 8 | lubidinum, aliis mortem parentum non modo inpellendo, verum 1964 IV, 24 | Habetis eum consulem, qui et parere vestris decretis non dubitet 1965 IV, 15 | publicae partem esse venturum. Pari studio defendundae rei publicae 1966 IV, 1 | Romano dignitas salusque pariatur. ~ 1967 II, 1 | denique intra domesticos parietes pertimescemus. Loco ille 1968 II, 22 | 22] Quintum genus est parricidarum, sicariorum, denique omnium 1969 I, 17 | nihil te iudicat nisi de parricidio suo cogitare; huius tu neque 1970 I, 33 | qui se tecum omni scelere parricidioque iunxerunt, proficiscere 1971 I, 29 | semper, ut invidiam virtute partam gloriam, non invidiam putarem. ~ 1972 II, 25 | intellegere possumus. Ex hac enim parte pudor pugnat, illinc petulantia; 1973 III, 7 | ut, cum urbem ex omnibus partibus, quem ad modum discriptum 1974 I, 2 | venit, fit publici consilii particeps, notat et designat oculis 1975 III, 15| qui huius coniurationis participes fuissent, a suis et a rei 1976 IV, 13 | re publica versata est et partium quaedam contentio. Atque 1977 II, 12 | ire in exilium iussus est, paruit, ivit. Hesterno die, Quirites, 1978 II, 4 | moleste fero, quod ex urbe parum comitatus exierit. Utinam 1979 I, 15 | vitari posse non viderentur, parva quadam declinatione et, 1980 IV, 3 | et abiecta metu filia et parvulus filius quem mihi videtur 1981 II, 20 | sed ne pecudes quidem mihi passurae esse videantur. ~ 1982 III, 15| Ceparium, cui ad sollicitandos pastores Apuliam attributam esse 1983 IV, 21 | gloriae, nisi forte maius est patefacere nobis provincias, quo exire 1984 IV, 5 | perditorum hominum coniurationem patefactam esse decrevistis, deinde 1985 III, 15| Nam P. Lentulus, quamquam patefactis indiciis, confessionibus 1986 I, 10 | egredere aliquando ex urbe; patent portae; proficiscere. Nimium 1987 IV, 12 | Etenim quaero, si quis pater familias liberis suis a 1988 I, 1 | ora voltusque moverunt? Patere tua consilia non sentis, 1989 II, 6 | exeant, proficiscantur, ne patiantur desiderio sui Catilinam 1990 I, 1 | tandem abutere, Catilina, patientia nostra? quam diu etiam furor 1991 I, 26 | ostentes tuam illam praeclaram patientiam famis, frigoris, inopiae 1992 I, 27 | civium perditorum, exire patiere, ut abs te non emissus ex 1993 I, 4 | nos vicesimum iam diem patimur hebescere aciem horum auctoritatis. 1994 I, 14 | ego praetermitto et facile patior sileri, ne in hac civitate 1995 III, 22| rerum maxumarum ultro sibi a patriciis hominibus oblatam neglegerent 1996 II, 26 | animo meliore sunt quam pars patriciorum, potestate tamen nostra 1997 II, 10 | incendia, nisi rapinas. Patrimonia sua profuderunt, fortunas 1998 III, 3 | possitis. Principio ut Catilina paucis ante diebus erupit ex urbe, 1999 II, 28 | bonus quisquam intereat paucorumque poena vos omnes salvi esse 2000 IV, 6 | delatum sit, videtis. Huic si paucos putatis adfines esse, vehementer 2001 I, 30 | hanc rei publicae pestem paulisper reprimi, non in perpetuum 2002 I, 9 | iam esse exiturum, dixisti paulum tibi esse etiam nunc morae, 2003 IV, 21 | delevit, habeatur vir egregius Paulus ille, cuius currum rex potentissimus