Cap., Par.

 1  I, 12 |   impendio redditurus; sibi ipse animus haereat, se colat, nihil
 2  I, 15 |                   Rursus, ubi se animus cogitationum magnitudine
 3 II, 3  |           Ergo quaerimus quomodo animus semper aequali secundoque
 4 II, 7  |     studia, quae pati non potest animus ad civilia erectus agendique
 5 II, 9  | desperatione obirascens fortunae animus et de saeculo querens et
 6 II, 9  |    pigetque. Natura enim humanus animus agilis est et pronus ad
 7 III, 2 |     privato laxe explicet magnus animus, nec, ut leonum animaliumque
 8 IX, 3  |        Ubi parum audit praecepta animus nec curari mollius potest,
 9  X, 4  |   acerbum est, in quo non aequus animus solacium inveniat. Exiguae
10 XI, 8  |       armabit quam petatur. Sero animus ad periculorum patientiam
11 XIV, 2 |                           Utique animus ab omnibus externis in se
12 XIV, 9 |          momento an sensurus sit animus exire se." Promisitque,
13 XIV, 10|   tempestate tranquillitas, ecce animus aeternitate dignus, qui
14 XV, 1  |   turpitudinem splendeat, agitur animus in noctem et, velut eversis
15 XVII, 8|    spiritu augeat attollatque se animus; aliquando vectatio iterque
16 XVII, 9|          saepe faciendum est, ne animus malam consuetudinem ducat,