Cap., Par.

1 II, 3  |     maneat, nec attollens se umquam nec deprimens. Id tranquillitas
2 VII, 3 |    sicut multos peiores quam umquam alias maximorumque molitores
3 IX, 3  |                   Non potest umquam tanta varietas et iniquitas
4 XI, 1  | fortunae ire non dubitet nec umquam loco illi cessurus sit.
5 XI, 6  |    Qui mortem timebit, nihil umquam pro homine vivo faciet;
6 XI, 9  |     putavi hoc futurum" et: "Umquam tu hoc eventurum credidisses?"
7 XV, 1  |     ignota innocentia et vix umquam, nisi cum expedit, fides,
8 XVII, 1|  aliter ac solet metuit. Nec umquam cura solvimur, ubi totiens