16-conve | convi-frequ | frivo-mare | mari-praep | praer-tempe | tempo-zenon
bold = Main text
Cap., Par. grey = Comment text
1505 II, 11 | litora pererrantur et modo mari se, modo terra experitur
1506 II, 1 | tremor etiam tranquilli maris motusque, cum ex tempestate
1507 III, 2 | coercetur, sic hominum, quorum maximae in seducto actiones sunt.~
1508 VIII, 1 | Transeamus ad patrimonia, maximam humanarum aerumnarum materiam.
1509 XVI, 2 | enim est turpius quam si maximi viri timidos fortiter moriendo
1510 VIII, 2 | detrimenta divites ferre: maximis minimisque corporibus par
1511 VII, 3 | peiores quam umquam alias maximorumque molitores scelerum; utraque
1512 X, 6 | sed hoc ipsum testentur maximum onus suum esse, quod aliis
1513 | meas
1514 | mecum
1515 XVII, 8 | quibusdam, ita tristitiae medetur, Liberque non ob licentiam
1516 XIV, 10 | Ecce in media tempestate tranquillitas,
1517 I, 10 | praeceptorum sequi et in mediam ire rem publicam; placet
1518 II, 1 | suspicionibus tamen inquietantur medicisque iam sani manum porrigunt
1519 I, 2 | quare enim non verum ut medico fatear?), nec bona fide
1520 III, 1 | exercetur et proficit qui in mediis se officiis posuit, communia
1521 XI, 1 | Ad imperfectos et mediocres et male sanos hic meus sermo
1522 XVII, 1 | illa sollicitudinum non mediocris materia, si te anxie componas
1523 XIV, 6 | fides. Credisne illum decem medios usque ad supplicium dies
1524 II, 3 | Totum interim vitium in medium protrahendum est, ex quo
1525 XI, 8 | cuiquam potest.~Hoc si quis in medullas demiserit et omnia aliena
1526 I, 9 | et dubitatio numquid illa meliora sint. Nihil horum me mutat,
1527 XI, 12 | exsilium missus est, alter ut meliore fide mitteretur optabat.
1528 XI, 3 | dicemus: "Recipe animum meliorem quam dedisti; non tergiversor
1529 XVII, 5 | Danda est animis remissio: meliores acrioresque requieti surgent.
1530 IX, 2 | necesse est fluat. Discamus membris nostris inniti, cultum victumque
1531 XVII, 7 | Asinium oratorem magnum meminimus, quem nulla res ultra decumam
1532 XIV, 10 | dicendus: dabimus te in omnem memoriam, clarissimum caput, Gaianae
1533 XI, 10 | orientia, in suo cadentia, mendicavit stillicidia; fame ac siti
1534 XI, 9 | non egestas et fames et mendicitas a tergo sequatur? quae dignitas,
1535 XVII, 7 | iudicii viri quidam sibi menstruas certis diebus ferias dabant,
1536 IX, 1 | Placebit autem haec nobis mensura si prius parsimonia placuerit,
1537 XIV, 7 | inquit, ne post mortem meam mentiaris te vicisse." Tum, annuens
1538 II, 9 | non aliter dixerim his mentibus, in quas cupiditates velut
1539 | meo
1540 XI, 3 | habuique. Magna quidem res tuas mercede colui, sed, quia ita imperas,
1541 XV, 3 | humano quoque genere melius meretur qui ridet illud quam qui
1542 XVII, 8 | ebrietatem veniendum, non ut mergat nos, sed ut deprimat: eluit
1543 X, 2 | melius nomine de nobis natura meruit, quae, cum sciret quibus
1544 IX, 2 | usus rerum, non ornamenta metiri. Cibus famem domet, potio
1545 V, 4 | utique movebimus nec alligati metu torpebimus. Immo ille vir
1546 V, 2 | et divitibus opes suas metuentibus exprobrabat seram periculosae
1547 XVII, 1 | deprehendi aliter ac solet metuit. Nec umquam cura solvimur,
1548 VIII, 1 | mortes, aegrotationes, metus, desideria, dolorum laborumque
1549 | meus
1550 XVII, 7 | in senatu fieri vetabant. Miles vigilias dividit, et nox
1551 IV, 5 | adhortatione, exemplo, animo milita: praecisis quoque manibus,
1552 IV, 1 | et salvis signis, salva militari dignitate: sanctiores tutioresque
1553 III, 5 | detractaveris: neque enim ille solus militat qui in acie stat et cornu
1554 XI, 8 | vehementior ingeniis quotiens mimicas ineptias et verba ad summam
1555 XIV, 3 | expeditius philosophari." Minabatur Theodoro philosopho tyrannus
1556 VIII, 2 | detrimenta divites ferre: maximis minimisque corporibus par est dolor
1557 X, 4 | condicioni suae et quam minimum de illa querendum et quicquid
1558 I, 7 | placet minister incultus et rudis vernula,
1559 III, 5 | armamentario praeest quae ministeria, quamvis incruenta sint,
1560 VIII, 8 | flentium detestantiumque ministeriis utendum. Quanto ille felicior,
1561 I, 6 | dies nec multorum manibus ministratus, sed parabilis facilisque,
1562 I, 14 | aliquid simplici stilo scribe: minore labore opus est studentibus
1563 XI, 7 | manus copuatas interscidit: mirer ad me aliquando pericula
1564 XVII, 3 | percuratum est exulcerat. Miscenda tamen ista et alternanda
1565 XIV, 1 | pertinacia necesse est anxia et misera sit, cui fortuna saepe aliquid
1566 V, 1 | tantam vim malorum: unde enim miserae civitati tot Harmodios?~
1567 XII, 4 | ad incendium currentium misereberis: usque eo impellunt obuios
1568 XV, 5 | alienis malis torqueri aeterna miseria est, alienis delectari malis
1569 XV, 2 | huic omnia quae agimus miseriae, illi ineptiae videbantur.
1570 V, 1 | Numquid potes invenire urbem miseriorem quam Atheniensium fuit,
1571 XV, 3 | magnum, nihil severum, ne miserum quidem ex tanto paratu putat.~
1572 I, 10 | publicam accessit, et nemo non misit.~11.
1573 XI, 12 | vidimus; alter in exsilium missus est, alter ut meliore fide
1574 XI, 12 | Africae regem, Armeniae Mithridaten inter Gaianas custodias
1575 II, 11 | portus et hiberna caeli mitioris et regio vel antiquae satis
1576 XI, 12 | Rex es: non ad Croesum te mittam, qui rogum suum et escendit
1577 X, 5 | cupiditates in longinquum mittendae, sed in vicinum illis egredi
1578 XI, 12 | est, alter ut meliore fide mitteretur optabat. In tanta rerum
1579 III, 6 | obscura, virtus latet, sed mittit sui signa: quisquis dignus
1580 XVII, 10| nullum magnum ingenium sine mixtura dementiae fuit".~11.
1581 II, 5 | prominent. Semper instabiles mobilesque sunt, quod necesse est accidere
1582 XVII, 9 | libertatis, ita vini salubris moderatio est. Solonem Arcesilanque
1583 VIII, 9 | obicit; optimus pecuniae modus est, qui nec in paupertatem
1584 IV, 4 | animo nos non unius urbis moenibus clusimus, sed in totius
1585 I, 14 | taceant! Morti natus es: minus molestiarum habet funus tacitum. Itaque
1586 I, 1 | intervallis redeuntia, quae vel molestissima dixerim, ut hostes vagos
1587 VIII, 3 | eleganter ait non minus molestum esse calvis quam comatis
1588 VII, 3 | umquam alias maximorumque molitores scelerum; utraque enim turba
1589 XI, 6 | prospiciendo malorum omnium impetus molliet, qui ad praeparatos exspectantesque
1590 X, 2 | nasceremur, calamitatum mollimentum consuetudinem invenit, cito
1591 X, 4 | difficultatibus: possunt et dura molliri et angusta laxari et gravia
1592 XVII, 4 | movebat ad numeros, non molliter se infringens, ut nunc mos
1593 XVII, 4 | incessu ipso ultra muliebrem mollitiam fluentibus, sed ut antiqui
1594 IX, 3 | praecepta animus nec curari mollius potest, quidni consulatur,
1595 XIV, 9 | proposui illo velocissimo momento an sensurus sit animus exire
1596 XI, 9 | intervallis divisa, sed horae momentum interest inter solium et
1597 VIII, 7 | fugit nec eum reducere, cum monstraretur, tanti putavit: "Turpe est,
1598 VI, 4 | subduxit, utiliorem componendis monumentis historiarum ratus. Male
1599 IX, 5 | Pulcherrimum regiae opulentiae monumentum alius laudaverit, sicut
1600 I, 3 | alienum suffragium venit, mora convalescere: et quae veras
1601 III, 3 | et, si nihil aliud, certe moratur, in privato publicum negotium
1602 VII, 2 | inquinatos assumamus: initium morbi est aegris sana miscere.
1603 XVII, 8 | imo animum movet et, ut morbis quibusdam, ita tristitiae
1604 XVI, 3 | effugisti casus, livorem, morbum; existi ex custodia; non
1605 XI, 7 | Morbus est, captivitas, ruina,
1606 XVII, 11| a solito et efferatur et mordeat frenos et rectorem rapiat
1607 I, 7 | convivae oculos nec voluptate moretur nec accendat invidia.~8.
1608 V, 5 | vivorum numero exire antequam moriaris. Sed faciendum erit, si
1609 XVII, 2 | simplicitas, nihil obtendens moribus suis! Subit tamen et haec
1610 XI, 4 | scias: saepe enim causa moriendi est timide mori.~5.
1611 XI, 5 | At tu et vives diutius et morieris expeditius, qui ferrum non
1612 I, 2 | pessimo, ita maxime querulo et moroso positus sum nec aegroto
1613 I, 9 | altus incedo, tacitusque morsus subit et dubitatio numquid
1614 XVII, 11| aliquid cecinit grandius ore mortali. Non potest sublime quicquam
1615 I, 10 | civibus, omnibus deinde mortalibus paratior utiliorque sim:
1616 III, 1 | utilem se efficere civibus mortalibusque propositum habeat, simul
1617 VIII, 1 | quibus angimur compares, mortes, aegrotationes, metus, desideria,
1618 III, 4 | patientia, quid fortitudo, quid mortis contemptus, quid deorum
1619 V, 5 | Dentatus aiebat malle esse se mortuum quam vivere: ultimum malorum
1620 XVII, 4 | molliter se infringens, ut nunc mos est etiam incessu ipso ultra
1621 XVII, 11| super ceteros loqui nisi mota mens. Cum vulgaria et solita
1622 II, 1 | gravi valetudine expliciti, motiunculis levibusque interim offensis
1623 II, 1 | tremor etiam tranquilli maris motusque, cum ex tempestate requievit.~
1624 XVII, 4 | illud ac militare corpus movebat ad numeros, non molliter
1625 V, 4 | aut contrahemus, utique movebimus nec alligati metu torpebimus.
1626 XII, 5 | illi quidem sine aliqua spe moventur; proritat illos alicuius
1627 XVII, 4 | etiam incessu ipso ultra muliebrem mollitiam fluentibus, sed
1628 XVI, 2 | illos animo desidera, si muliebriter et ignave perierunt, nihil
1629 XII, 7 | secretorumque inquisitio, et multarum rerum scientia quae nec
1630 I, 7 | macularum conspicua nec per multas dominorum elegantium successiones
1631 X, 6 | poterunt in planum deferendo. Multi quidem sunt quibus necessario
1632 VI, 6 | ex quibus nova occupatio multiplexque nascetur. Nec accedendum
1633 XII, 6 | nomenclatores persalutavit, a multis exclusus, neminem ex omnibus
1634 IX, 4 | discentem turba, non instruit, multoque satius est paucis te auctoribus
1635 VI, 6 | magna sunt quam fecunda multumque negotiorum ferunt: et haec
1636 II, 13 | illis coepit vita et ipse mundus, et subiit illud tabidarum
1637 III, 5 | offlciis, non deserueris nec munus detractaveris: neque enim
1638 II, 4 | manent, in quo illos non mutandi odium, sed senectus ad novandum
1639 II, 13 | mortem: quod proposita saepe mutando in eadem revolvebantur et
1640 II, 12 | et spectacula spectaculis mutantur. Ut ait Lucretius: Hoc se
1641 IV, 7 | contrahere, sive otiosa mutaque est et anguste circumsaepta,
1642 I, 9 | meliora sint. Nihil horum me mutat, nihil tamen non concutit. ~
1643 XVII, 8 | aliquando vectatio iterque et mutata regio vigorem dabunt, convictusque
1644 II, 4 | vexantur ac taedio assiduaque mutatione propositi, quibus semper
1645 XIV, 1 | nos casus deduxerit, nec mutationem aut consilii aut status
1646 II, 10 | aegri est, nihil diu pati et mutationibus ut remediis uti. ~13.
1647 XII, 7 | rerum scientia quae nec tuto narrantur nec tuto audiuntur. ~
1648 X, 2 | cum sciret quibus aerumnis nasceremur, calamitatum mollimentum
1649 VII, 3 | tulit qui Catonis saeculo nascerentur (sicut multos peiores quam
1650 XVII, 7 | legebat, ne quid novae curae nasceretur, sed totius diei lassitudinem
1651 VI, 6 | nova occupatio multiplexque nascetur. Nec accedendum eo unde
1652 XVII, 5 | paulum resoluti et remissi. Nascitur ex assiduitate laborum animorum
1653 III, 8 | turpius est. Saepe grandis natu senex nullum aliud habet
1654 XVII, 6 | cupiditas tenderet, nisi naturalem quandam voluptatem haberet
1655 IX, 2 | pudebit rei eius, desideriis naturalibus parvo parata remedia adhibere,
1656 XIV, 3 | Nuntiato naufragio, Zenon noster, cum omnia
1657 I, 18 | non tempestate vexor, sed nausea: detrahe ergo quicquld hoc
1658 XIII, 2 | de fide eius promittere: "Navigabo, nisi si quid inciderit"
1659 V, 5 | aliter quam in periculosa navigatione subinde portum petas, nec
1660 XI, 8 | Magna pars hominum est quae navigatura de tempestate non cogitat.
1661 XIII, 1 | scilicet referentem: nam, si necessaria sunt, et privatim et publice
1662 X, 6 | Multi quidem sunt quibus necessario haerendum sit in fastigio
1663 XVII, 6 | nam et somnus refectioni necessarius est, hune tamen si per diem
1664 X, 1 | sed pati proposuerunt, necessitas fortiter ferre docet, consuetudo
1665 VIII, 8 | debet nisi cui facillime negat, sibi!~9.
1666 IV, 1 | cito refugisse. Nec ego negaverim aliquando cedendum, sed
1667 XVII, 2 | interest, simpliciter vivas an neglegenter. ~3.
1668 XIII, 2 | si quid obstiterit" et: "Negotiatio mihi respondebit, nisi si
1669 II, 3 | intelleges quanto minus negotii habeas cum fastidio tui
1670 XII, 2 | pererrantium: alienis se negotiis offerunt, semper aliquid
1671 VI, 3 | salibus: omnibus his utilior negotio quies est. Ferox impatiensque
1672 VI, 6 | sunt quam fecunda multumque negotiorum ferunt: et haec refugienda
1673 | neque
1674 XI, 4 | est? Male vivet quisquis nesciet bene mori. Huic itaque primum
1675 XII, 4 | redeuntes lassitudine, iurant nescire se ipsos quare exierint,
1676 XI, 5 | convulneraberis et confodieris, quia nescis praebere iugulum. At tu
1677 VI, 3 | effert; quidam urbanitatem nesciunt continere nec periculosis
1678 I, 1 | occasionibus assilientes, per quos neutrum licet, nec tamquam in bello
1679 XII, 6 | per urbem circumducunt, nihilque habentem in quod laboret
1680 IX, 7 | Ignoscerem plane, si studiorum nimia cupidine erraretur; nunc
1681 IX, 6 | Vitiosum est ubique quod nimium est. Quid habes cur ignoscas
1682 XVI, 3 | dignus mala fortuna diis nisus es, sed indignus in quem
1683 I, 8 | mancipia et agmen servorum nitentium, iam domus etiam qua calcatur
1684 I, 13 | aculeos subdiderunt exempla nobilia, prosilire libet in forum,
1685 X, 3 | alium opes vinciunt; quosdam nobilitas, quosdam humilitas premit;
1686 VII, 1 | transiliunt et contactu nocent.~2.
1687 VIII, 4 | plagiarios unum esse cui noceri non possit.~5.
1688 VI, 3 | impatiensque natura irritamenta nociturae libertatis evitet.~4.
1689 II, 9 | deteruntur: ut ulcera quaedam nocituras manus appetunt et tactu
1690 XVII, 6 | hune tamen si per diem noctemque continues, mors erit. Multum
1691 IV, 5 | publicam. Quid si militare nolis nisi imperator aut tribunus?
1692 XII, 6 | frustra liminibus illisus, nomenclatores persalutavit, a multis exclusus,
1693 | nondum
1694 VI, 1 | Inspicere autem debebimus primum nosmet ipsos, deinde ea quae aggrediemur
1695 | noster
1696 XII, 1 | adepti vanitatem cupiditatum nostrarum sero post multum sudorem
1697 | nostris
1698 XI, 9 | comitentur et exprobratio notae et mille maculae et extrema
1699 XVII, 7 | eam horam legebat, ne quid novae curae nasceretur, sed totius
1700 XVII, 7 | distulerunt. Maiores quoque nostri novam relationem post horam decumam
1701 II, 4 | mutandi odium, sed senectus ad novandum pigra deprehendit. Adice
1702 XI, 6 | exspectantesque nihil afferunt novi, securis et beata tantum
1703 II, 4 | reformando subinde, in eo novissime manent, in quo illos non
1704 II, 13 | revolvebantur et non reliquerant novitati locum, fastidio esse illis
1705 XI, 10 | Gaius, vetus cognatus, hopes novus, aperuisset Caesaris domum
1706 XII, 4 | aut ad sponsalia saepe nubentis, et lecticam assectati quibusdam
1707 VIII, 5 | Respice agedum mundum: nudos videbis deos, omnia dantes,
1708 III, 8 | rationem reddere, alii ut nullas habeamus reliquias, qua
1709 | nulli
1710 I, 7 | sed in usum posita, quae nullius convivae oculos nec voluptate
1711 | Nullo
1712 XI, 4 | et spiritus inter vilia numerandus. Gladiatores, ut ait Cicero,
1713 VI, 8 | fericula pro congiariis numerant, quasi in alienum honorem
1714 XI, 1 | seque ipsum inter precaria numerat, vivitque ut commodatus
1715 XIV, 7 | excitari iuberet, vocatus numeravit calculos et sodali suo: "
1716 V, 5 | ultimum malorum est e vivorum numero exire antequam moriaris.
1717 XVII, 4 | militare corpus movebat ad numeros, non molliter se infringens,
1718 III, 5 | quamvis incruenta sint, in numerum stipendiorum veniunt.~6.
1719 VIII, 6 | locupletiorem esse Pompeio? Numerus illi cotidie servorum velut
1720 XIV, 3 | Nuntiato naufragio, Zenon noster,
1721 III, 1 | dicaverunt, maiore temporis parte nutrire, ita nobis, animum ad rerum
1722 IV, 6 | auditus est visusque. Vultu, nutu, obstinatione tacita incessuque
1723 | o
1724 | ob
1725 VIII, 3 | utrique enim pecunia sua obhaesit nec sine sensu revelli potest.
1726 VIII, 9 | magnitudo sua vulneribus obicit; optimus pecuniae modus
1727 XVII, 9 | eredunt; Catoni ebrietas obiecta est: facilius efficient
1728 II, 9 | processuum et suorum desperatione obirascens fortunae animus et de saeculo
1729 X, 1 | in quolibet genere vitae oblectamenta et remissiones et voluptates,
1730 II, 7 | habens. Ideo, detractis oblectationibus quas ipsae occupationes
1731 VII, 1 | Nihil tamen aeque oblectaucrit animum quam amicitia fidelis
1732 I, 15 | dignitatem rerum exit oratio. Oblitus tum legis pressiorisque
1733 I, 2 | timebam et oderam, nec rursus obnoxium. In statu ut non pessimo,
1734 XV, 1 | habere prodest, tenebrae oboriuntur.~2.
1735 V, 4 | non est enim servare se obruere.~5.
1736 III, 6 | quisque. Numquam enim, quamvis obscura, virtus latet, sed mittit
1737 I, 1 | manu prehenderem, quaedam obscuriora et in recessu, quaedam non
1738 II, 6 | imperare cupiditatibus suis nec obsequi possunt, et cunctatio vitae
1739 XIV, 9 | aut quae tibi mens est? - Observare, inquit Canus, proposui
1740 XVII, 1 | parata: torquet enim assidua observatio sui et deprehendi aliter
1741 XIV, 4 | admirationi ne hoc quidem obstat quod nostro saeculo natus
1742 II, 2 | transcucurrimus, ut alicubi obstes tibi, alicubi irascaris,
1743 III, 2 | futurum semper est quod obstet quam quod succedat, a foro
1744 IV, 6 | est visusque. Vultu, nutu, obstinatione tacita incessuque ipso prodest.~
1745 XIII, 2 | Praetor fiam, nisi si quid obstiterit" et: "Negotiatio mihi respondebit,
1746 IV, 4 | Numquam ita tibi magna pars obstruetur, ut non maior relinquatur.~
1747 XVII, 2 | inornata simplicitas, nihil obtendens moribus suis! Subit tamen
1748 XII, 4 | misereberis: usque eo impellunt obuios et se aliosque praecipitant,
1749 XI, 1 | enim fiducia sui est, ut obviam fortunae ire non dubitet
1750 V, 3 | afflicta re publica esse occasionem sapienti viro ad se proferendum,
1751 I, 1 | dixerim, ut hostes vagos et ex occasionibus assilientes, per quos neutrum
1752 V, 1 | cives, optimum quemque, occiderant, nec finem ideo faciebant,
1753 V, 3 | Athenae ipsae in carcere occiderunt, et qui tuto insultaverat
1754 XIV, 5 | gratias et quorum liberi occisi et quorum bona ablata erant.
1755 I, 14 | habet funus tacitum. Itaque occupandi temporis causa in usum tuum,
1756 XV, 1 | tristitiae causas abiecisse: occupat enim nonnumquam odium generis
1757 VI, 6 | refugienda sunt, ex quibus nova occupatio multiplexque nascetur. Nec
1758 II, 7 | oblectationibus quas ipsae occupationes discurrentibus praebent,
1759 II, 9 | quibusque ingeniis, quae occupationibus libenter deteruntur: ut
1760 XIV, 5 | dubito; multa enim mihi occurrunt. Contumeliosus esse voluit
1761 II, 11 | requiritur, in quo luxuriosi oculi longo locorun horrentium
1762 I, 2 | liberatum me iis quae timebam et oderam, nec rursus obnoxium. In
1763 II, 7 | omnia graviora sunt ubi odjo infelicitatis operosae ad
1764 IV, 7 | quaedam citra gustum tactumque odore proficiunt, ita virtus utilitatem
1765 II, 1 | motiunculis levibusque interim offensis perstringuntur et, cum reliquias
1766 V, 1 | libertatis animis poterat offerri, nec ulli remedio locus
1767 XII, 2 | pererrantium: alienis se negotiis offerunt, semper aliquid agentibus
1768 VI, 2 | corpus laborioso pressit officio.~3.
1769 I, 16 | et semper iudicio favor officit.~17.
1770 XIII, 1 | agenda sunt, ubi vero nullum officium sollemne nos citat, inhibendae
1771 III, 5 | conferas quod subduxeris offlciis, non deserueris nec munus
1772 XVII, 6 | usus omne animis pondus omnemque vim eripiet: nam et somnus
1773 IX, 4 | tota vita indices perlegit? Onerat discentem turba, non instruit,
1774 X, 6 | ipsum testentur maximum onus suum esse, quod aliis graves
1775 XVII, 7 | postmeridianas horas aliquid levioris operae distulerunt. Maiores quoque
1776 II, 7 | sunt ubi odjo infelicitatis operosae ad otium perfugerunt ac
1777 I, 17 | dissimulassent, quaedam opertis oculis transiluissent. Non
1778 XV, 6 | se malum fixit, ex aliena opinione pendere, ut in simulationem
1779 XIII, 3 | quare sapienti nihil contra opinionem dicamus accidere: non illum
1780 V, 5 | Ut opinor, Curius Dentatus aiebat
1781 IX, 3 | eversio adhibetur? Malo malum opponitur. Assuescamus ergo cenare
1782 XI, 5 | subducta cervice nec manibus oppositis, sed animose recipis."~6.
1783 IV, 6 | iuves, et, si quis fauces oppresserit, stes tamen et silentio
1784 VI, 5 | quam in opere: necesse est opprimant onera quae ferente maiora
1785 XI, 12 | meliore fide mitteretur optabat. In tanta rerum sursum ac
1786 III, 6 | effugeris, nec noctem fieri optabis taedio lucis, nec tibi gravis
1787 XIV, 4 | iussi. Gratias, inquit, ago, optime princeps."~5.
1788 VII, 2 | saeculis quaerimus? Pro optimo est minime malus.~3.
1789 XVI, 1 | speret, cum videat pessima optimos pati?~2.
1790 II, 11 | regio vel antiquae satis opulenta turbae.... Iam flectamus
1791 IX, 5 | arservnt. Pulcherrimum regiae opulentiae monumentum alius laudaverit,
1792 IX, 7 | desidiosissimos ergo videbis quicquid orationum historiarumque est, tecto
1793 IV, 3 | Privato vivendum est: sit orator. Silentium indictum est:
1794 XVII, 7 | Qualem Pollionem Asinium oratorem magnum meminimus, quem nulla
1795 IV, 4 | clusimus, sed in totius orbis commercium emisimus patriamque
1796 XI, 10 | flumina possideret in suo orientia, in suo cadentia, mendicavit
1797 II, 5 | vitii, sibi displicere. Hoc oritur ab intemperie animi et cupiditatibus
1798 IX, 7 | quoque ut necessarium domus ornamentum expolitur. Ignoscerem plane,
1799 XII, 6 | habentem in quod laboret lux orta expellit, et cum, multorum
1800 IX, 6 | inter tot milia librorum oscitanti, cui voluminum suorum frontes
1801 II, 4 | et illi qui marcent et oscitantur. Adice eos qui non aliter
1802 XV, 6 | cum lacrimas fundunt ut ostendant, et totiens siccos oculos
1803 XVII, 1 | componas nec ullis simpliciter ostendas, qualis multorum vita est,
1804 XVII, 1 | multorum vita est, ficta, ostentationi parata: torquet enim assidua
1805 II, 8 | residentis animi volutatio et otii sui tristis atque aegra
1806 V, 5 | tractabile incideris, ut plus otio ac litteris vindices, nec
1807 VI, 4 | natura tua agendis rebus an otioso studio contemplationique
1808 I, 8 | animum apparatus alicuius paedagogii, diligentius quam in tralatu
1809 II, 6 | Tunc illos et paenitentia coepti tenet et incipiendi
1810 V, 2 | seram periculosae avaritiae paenitentiam, et imitari volentibus magnum
1811 V, 1 | qua civitate erat Areos pagos, religiosissimum iudicium,
1812 XVI, 1 | simul de se ac de re publica palam facere, necesse est torqueri
1813 XI, 10 | fame ac siti periit in palatio cognati, dum illi heres
1814 IX, 3 | procellarum irruat magna armamenta pandentibus. Cogendae in artum res sunt,
1815 XI, 10 | ut suam cluderet, defuit panis, aqua. Cum tot flumina possideret
1816 I, 6 | manibus ministratus, sed parabilis facilisque, nihil habens
1817 I, 3 | convalescere: et quae veras vires parant et quae ad placendum fuco
1818 III, 1 | rerum civilium certamen parantibus, in opere esse nostro longe
1819 IX, 3 | paucioribus servire et vestes parare in quod inventae sunt et
1820 I, 10 | omnibus deinde mortalibus paratior utiliorque sim: promptus,
1821 XV, 3 | miserum quidem ex tanto paratu putat.~4.
1822 III, 8 | Alii parce illo utimur, alii prodige;
1823 IV, 2 | possit fortuna persequi, sed parcius se inferat officiis et cum
1824 I, 6 | placet cibus quem nec parent familiae nec spectent, non
1825 IX, 5 | cenationum ornamenta sunt. Paretur itaque librorum quantum
1826 VI, 8 | qui cum amicorum officiis paria mensa faciunt, qui fericula
1827 IX, 7 | ingeniorum in speciem et cultum parietum comparantur. ~
1828 IX, 1 | haec nobis mensura si prius parsimonia placuerit, sine qua nec
1829 I, 5 | Tenet me summus amor parsimoniae, fateor: placet non in ambitionem
1830 II, 3 | ex quo agnoscet quisque partem suam. Simul tu intelleges
1831 VI, 7 | est, an digni sint quibus partern vitae nostrae impendamus,
1832 I, 4 | semel tibi possum quam per partes ostendere. Dicam quae accidant
1833 XII, 2 | concursatio, qualis est magnae parti hominum domos et theatra
1834 IV, 5 | in proelio invenit quod partibus conferat, qui stat tamen
1835 IX, 2 | desideriis naturalibus parvo parata remedia adhibere,
1836 II, 2 | transversis multorum vestigiis passim discurrentium, quorundam
1837 IV, 4 | quantum latissimarum regionum pateat, quantum populorum. Numquam
1838 II, 13 | tolerandum, nec laboris patientes nec voluptatis nec nostri
1839 X, 5 | quoniam includi ex toto non patiuntur. Relictis iis quae aut non
1840 V, 2 | medio erat, et lugentes patres consolabatur, et desperantes
1841 IV, 4 | orbis commercium emisimus patriamque nobis mundum professi sumus,
1842 XI, 9 | praetextam et augurale et lora patricia sordes comitentur et exprobratio
1843 I, 8 | et assectator comesque patrimoniorum pereuntium populus. Quid
1844 I, 7 | argentum grave rustici patris sine ullo nomine artificis,
1845 X, 4 | multos usus discribentis arte patuerunt, et quamvis angustum pedem
1846 IX, 3 | posse sine populo et servis paucioribus servire et vestes parare
1847 IX, 4 | instruit, multoque satius est paucis te auctoribus tradere quam
1848 XVII, 9 | tristisque sobrietas removenda paulisper.~10.
1849 VIII, 5 | nihil habentes. Hunc tu pauperem putas an diis immortalibus
1850 VIII, 3 | velli. Idem scias licet de pauperibus locupletibusque, par illis
1851 VIII, 9 | paupertatem cadit lice procul a paupertate discedit. ~
1852 VIII, 2 | perdere, et intellegemus paupertati eo minorem tormentorum quo
1853 I, 11 | convertor, et, quemadmodum pecoribus, fatigatis quoque, velocior
1854 VII, 1 | est, ubi praeparata sunt pectora in quae tuto secretum omne
1855 VIII, 9 | vulneribus obicit; optimus pecuniae modus est, qui nec in paupertatem
1856 III, 3 | insinuat animis, qui ad pecuniam luxuriamque cursu ruentes
1857 X, 4 | patuerunt, et quamvis angustum pedem dispositio fecit habitabilem.
1858 XI, 1 | sapientem. Huic non timide nec pedetentim ambulandum est: tanta enim
1859 I, 9 | attollo; recedo itaque non peior, sed tristior, nec inter
1860 VII, 3 | nascerentur (sicut multos peiores quam umquam alias maximorumque
1861 I, 16 | ne semper casuro similis pendeam et plus fortasse sit quam
1862 X, 6 | praesidia, quorum spe securius pendeant.~7.
1863 II, 5 | quod necesse est accidere pendentibus. Ad vota sua omni via tendunt
1864 XV, 6 | fixit, ex aliena opinione pendere, ut in simulationem etiam
1865 XV, 6 | cum omnes faciant: adeo penitus hoc se malum fixit, ex aliena
1866 XVII, 10| poeticas fores compos sui pepulit"; sive Aristoteli, "nullum
1867 XIV, 10 | positus, exeuntem animam percontatur, nec usque ad mortem tantum,
1868 XVII, 3 | imbecillum in animo nec percuratum est exulcerat. Miscenda
1869 I, 11 | animum insolitum arietari percussit, ubi aliquid occurrit aut
1870 VIII, 2 | dolor sit non habere quam perdere, et intellegemus paupertati
1871 VIII, 4 | alium inveneris cui nihil pereat. Aut ego fallor, aut regnum
1872 II, 11 | Inde peregrinationes suscipiuntur vagae et litora
1873 III, 4 | plus praestat, qui inter peregrinos et cives aut urbanus praetor
1874 XII, 2 | domos et theatra et fora pererrantium: alienis se negotiis offerunt,
1875 II, 11 | suscipiuntur vagae et litora pererrantur et modo mari se, modo terra
1876 I, 8 | assectator comesque patrimoniorum pereuntium populus. Quid perlucentes
1877 II, 7 | infelicitatis operosae ad otium perfugerunt ac secreta studia, quae
1878 V, 4 | Immo ille vir fuerit, qui, periculis undique imminentibus, armis
1879 XI, 8 | petatur. Sero animus ad periculorum patientiam post pericula
1880 V, 2 | metuentibus exprobrabat seram periculosae avaritiae paenitentiam,
1881 VI, 3 | urbanitatem nesciunt continere nec periculosis abstinent salibus: omnibus
1882 I, 18 | tranquillitatem debeam. Non esse periculosos hos motus animi nec quicquam
1883 IV, 3 | advocatione cives iuvet. Periculosum etiam ingressu forum est:
1884 XVI, 2 | si muliebriter et ignave perierunt, nihil periit. Aut digni
1885 I, 17 | aliena iudices adulatione nos perire quam nostra. Quis sibi verum
1886 XIV, 7 | latrunculis. Cum centurio, agmen periturorum trahens, illum quoque excitari
1887 IX, 4 | dominus vix tota vita indices perlegit? Onerat discentem turba,
1888 I, 8 | pereuntium populus. Quid perlucentes ad imum aquas et circumfluentes
1889 X, 5 | in vicinum illis egredi permittamus, quoniam includi ex toto
1890 I, 14 | loqui, ceterum verba rebus permittere, ut qua duxerint, hac inelaborata
1891 V, 4 | dabit, utcumque fortuna permittet, ita aut explicabimus nos
1892 XVII, 2 | simplicitate contemni quam perpetua simulatione torqueri. Modum
1893 XII, 6 | liminibus illisus, nomenclatores persalutavit, a multis exclusus, neminem
1894 II, 11 | Bruttios et Lucaniae saltus persequamur." Aliquid tamen inter deserta
1895 I, 16 | Ne singula diutius persequar, in omnibus rebus haec me
1896 IV, 2 | sit quo non possit fortuna persequi, sed parcius se inferat
1897 XVI, 1 | iniqua praemia fortunam persolvere. Et quid sibi quisque tunc
1898 XVII, 1 | aut secura est semper sub persona viventium.~2.
1899 II, 1 | levibusque interim offensis perstringuntur et, cum reliquias effugerunt,
1900 XIV, 1 | aut consilii aut status pertimescamus, dummodo nos levitas, inimicissimum
1901 XIV, 1 | vitium, non excipiat. Nam et pertinacia necesse est anxia et misera
1902 VII, 4 | tamen inimicus est comes perturbatus et omnia gemens. ~
1903 VI, 7 | temporis nostri iactura perveniat: quidam enim ultro officia
1904 II, 3 | tranquillitas erit. Quomodo ad hanc perveniri possit in universum quaeramus;
1905 I, 17 | pervenire, nisi putassent se pervenisse, nisi quaedam in se dissimulassent,
1906 I, 16 | fortasse sit quam quod ipse pervideo. Familiariter enim domestica
1907 XVI, 1 | tunc speret, cum videat pessima optimos pati?~2.
1908 II, 9 | abstrahendique materia est, gratior pessimis quibusque ingeniis, quae
1909 I, 2 | obnoxium. In statu ut non pessimo, ita maxime querulo et moroso
1910 VII, 2 | Itaque, ut in pestilentia curandum est ne correptis
1911 V, 5 | navigatione subinde portum petas, nec exspectes donec res
1912 IV, 3 | Militare non licet: honores petat. Privato vivendum est: sit
1913 VIII, 8 | Familia petit vestiarium victumque; tot
1914 V, 3 | et in florenti ae beata petulantium, invidiam, mille alia inertia
1915 XIV, 4 | altercatus, postquam abeunti Phalaris ille dixit: "Ne forte inepta
1916 XIV, 3 | inquit, me fortuna expeditius philosophari." Minabatur Theodoro philosopho
1917 XIV, 10 | morte discit: nemo diutius philosophatus est. Non raptim relinquetur
1918 XIV, 3 | philosophari." Minabatur Theodoro philosopho tyrannus mortem, et quidem
1919 XIV, 9 | Prosequebatur illum philosophus suus, nec iam procul erat
1920 IX, 6 | impensae quam in Corinthia pictasque tabulas effuderint.) Vitiosum
1921 III, 4 | quid sit iustitia, quid pietas, quid patientia, quid fortitudo,
1922 II, 9 | suae, dum illum taedet sui pigetque. Natura enim humanus animus
1923 II, 4 | sed senectus ad novandum pigra deprehendit. Adice et illos,
1924 VIII, 3 | esse calvis quam comatis pilos velli. Idem scias licet
1925 XIV, 3 | Habes, inquit, cur tibi placeas, hemina sanguinis in tua
1926 XVI, 2 | sunt quorum virtus tibi placeat, aut indigni quorum desideretur
1927 IX, 1 | Placebit autem haec nobis mensura
1928 I, 3 | vires parant et quae ad placendum fuco quodam subornantur
1929 IX, 6 | voluminum suorum frontes maxime placent titulique?~7.
1930 XV, 5 | publicos mores et humana vitia placide accipere, nec in risum nec
1931 II, 3 | gaudium non interrumpat, sed placido statu maneat, nec attollens
1932 IX, 1 | mensura si prius parsimonia placuerit, sine qua nec ullae opes
1933 I, 8 | Cum bene ista placuerunt, praestringit animum apparatus
1934 VIII, 4 | circumscriptores, latrones, plagiarios unum esse cui noceri non
1935 IX, 7 | ornamentum expolitur. Ignoscerem plane, si studiorum nimia cupidine
1936 X, 6 | quam maxime poterunt in planum deferendo. Multi quidem
1937 VII, 3 | dilectus felicioris, si inter Platonas et Xenophontas et illum
1938 XVII, 10| insanire iucundum est"; sive Platoni, "frustra poeticas fores
1939 II, 11 | cursum ad Urbem: nimis diu a plausu et fragore aures vacaverunt,
1940 IX, 5 | spectaculum comparaverant, sicut plerisque ignaris etiam puerilium
1941 VII, 3 | Catonianae fieret actatis, quae plerosque dignos tulit qui Catonis
1942 I, 17 | blandientiumque positus greges, plurimum tamen sibi ipse assentatus
1943 II, 9 | angulos se retrahens et poenae incubans suae, dum illum
1944 XVII, 10| Nam, sive graeco poetae credimus, "aliquando et
1945 XVII, 10| sive Platoni, "frustra poeticas fores compos sui pepulit";
1946 XVII, 7 | curas dividebant. Qualem Pollionem Asinium oratorem magnum
1947 IX, 2 | Assuescamus a nobis removere pompam et usus rerum, non ornamenta
1948 VIII, 6 | Feliciorem tu Demetrium Pompeianum vocas, quem non puduit locupletiorem
1949 XVI, 1 | Rutilius in exsilio vivere, Pompeius et Cicero clientibus suis
1950 I, 5 | arcula prolata vestis, non ponderibus ac mille tormentis splendere
1951 XVII, 6 | frequens usus omne animis pondus omnemque vim eripiet: nam
1952 XVII, 7 | lassitudinem duabus illis horis ponebat. Quidam medio die interiunxerunt
1953 III, 7 | incipiemus aedificia alia ponere, alia subvertere, et mare
1954 VI, 8 | spectatoresque, non delectabit popina secreta.... ~
1955 I, 11 | res non magno aestimandae poposcerunt, ad otium convertor, et,
1956 IX, 3 | Assuescamus ergo cenare posse sine populo et servis paucioribus servire
1957 IV, 4 | regionum pateat, quantum populorum. Numquam ita tibi magna
1958 V, 1 | iudicium, in qua senatus populusque senatui similis, coibat
1959 II, 1 | medicisque iam sani manum porrigunt et omnem calorem corporis
1960 III, 5 | laevumque defendit, sed et qui portas tuetur et statione minus
1961 XIV, 10 | caput, Gaianae cladis magna portio! ~
1962 V, 5 | periculosa navigatione subinde portum petas, nec exspectes donec
1963 II, 11 | Tarentum petatur laudatusque portus et hiberna caeli mitioris
1964 XV, 6 | tantum des quantum natura poscit, non quantum consuetudo.
1965 II, 10 | latus et alio atque alio positu ventilari: qualis ille homericus
1966 XVII, 11| sublime quicquam et in arduo positum contingere, quamdiu apud
1967 XI, 3 | Gratias ago pro eo quod possedi habuique. Magna quidem res
1968 XI, 1 | quia non mancipia tantum possessionesque et dignitatem, sed corpus
1969 XI, 10 | panis, aqua. Cum tot flumina possideret in suo orientia, in suo
1970 III, 8 | alii sic impendimus ut possimus rationem reddere, alii ut
1971 XVII, 12| Serene carissime, quae possint tranquillitatem tueri, quae
1972 I, 4 | sit, non tam semel tibi possum quam per partes ostendere.
1973 I, 14 | Vis tu non id agere, ne te posteri taceant! Morti natus es:
1974 XII, 4 | quare exierint, ubi fuerint, postero die erraturi per eadem illa
1975 XVII, 7 | die interiunxerunt et in postmeridianas horas aliquid levioris operae
1976 | postquam
1977 IV, 5 | te sors inter triarios posuerit, inde voce, adhortatione,
1978 V, 1 | curia tyrannis augusta. Poteratne illa civitas conquiescere,
1979 VII, 1 | scilicet vacuos, quantum fieri poterit, a cupiditatibus eligemus:
1980 X, 6 | fortunam suam quam maxime poterunt in planum deferendo. Multi
1981 V, 1 | Numquid potes invenire urbem miseriorem
1982 VII, 3 | bonos quaereres, aut si tibi potestas Catonianae fieret actatis,
1983 XIII, 2 | multa agit saepe fortunae potestatem sui facit; quam tutissimum
1984 II, 8 | destrui cupiunt, quia se non potuere provehere);~11.
1985 I, 17 | Puto multos potuisse ad sapientiam pervenire,
1986 XIV, 6 | Dicet aliquis: potuit post hoc iubere illum Gaius
1987 XI, 4 | favemus, si contemptum eius prae se ferunt. Idem evenire
1988 II, 7 | occupationes discurrentibus praebent, domum, solitudinem, parietes
1989 VII, 2 | aegris sana miscere. Nec hoc praeceperim tibi, ut neminem nisi sapientem
1990 IX, 3 | sanata sunt. Ubi parum audit praecepta animus nec curari mollius
1991 XI, 7 | exsequias fax cereusque praecessit; saepe a latere ruentis
1992 IV, 2 | si praevalebit fortuna et praecidet agendi facultatem, non statim
1993 XII, 4 | impellunt obuios et se aliosque praecipitant, cum interim cucurrerunt
1994 VII, 4 | Praecipue tamen vitentur tristes et
1995 IV, 5 | exemplo, animo milita: praecisis quoque manibus, ille in
1996 IV, 4 | latiorem virtuti campum dare. Praeclusum tibi tribunal est et rostris
1997 I, 14 | causa in usum tuum, non in praeconium, aliquid simplici stilo
1998 VIII, 5 | parum beate degant quod nec praedia nec horti sint nec alieno
1999 III, 5 | vigiliasque servat et armamentario praeest quae ministeria, quamvis
2000 VIII, 1 | exhibet, haec pars multum praegravabit.~2.
2001 XVI, 1 | est torqueri tam iniqua praemia fortunam persolvere. Et
2002 II, 5 | coguntque, et, ubi sine praemio labor est, torquet illos
2003 VII, 1 | Quantum bonum est, ubi praeparata sunt pectora in quae tuto
2004 XI, 6 | impetus molliet, qui ad praeparatos exspectantesque nihil afferunt
2005 X, 6 | humanitate, larga et benigna manu praeparent multa ad secundos casus
|