Cap., Par.

1  V, 4   |     autem nihil perdere potest; omnia in se reposuit, nihil fortunae
2  V, 6   |   perdidisset, 'nihil,' inquit 'omnia mea mecum sunt.' Atqui et
3 VI, 5   |     senior et hostilia circa me omnia videns tamen integrum incolumemque
4 VI, 7   | divitias imaginatur: ego quidem omnia integra inlibataque habeo.
5 VII, 4  |      opposita veste elusum est. Omnia scelera etiam ante effectum
6 IX, 1   |                                 Omnia itaque sic patitur ut hiemis
7 XVI, 2  |       aliquo membro carere, sed omnia ista negamus iniurias esse;
8 XVIII, 4|                   At idem Gaius omnia contumelias putabat, ut
9 XIX, 3  |  contumeliasque debere versari: omnia leviora accident expectantibus.