Cap., Par.

 1 II, 3  |        oris adspersit? Tutus est sapiens nec ulla adfici aut iniuria
 2  V, 3  |     alicuius mali patientia est, sapiens autem nullius mali est patiens,
 3  V, 4  |       rerum extra nos positarum. Sapiens autem nihil perdere potest;
 4 VII, 2 |   virtute; non potest ergo laedi sapiens. Iniuria in bonos nisi a
 5 VIII, 1|      habet quod ad se transferri sapiens gavisurus sit.~2.
 6 VIII, 2|    desiderant nec laedi possunt, sapiens autem vicinus proximusque
 7 IX, 2  |      gratia erepta: haec effugit sapiens, qui nescit nec in spem
 8 IX, 3  |        inpellit; caret autem ira sapiens, quam excitat iniuriae species,
 9 IX, 4  |          et auribus adsimus, dum sapiens iniuriae excipitur. Nec
10  X, 3  | supprimentis se ac descendentis. Sapiens autem a nullo contemnitur,
11 XII, 1 |    adversus pueros habemus, hunc sapiens adversus omnes quibus etiam
12 XII, 3 |         itaque horum contumelias sapiens ut iocos accipit, et aliquando
13 XII, 3 |          si non accepit iniuriam sapiens nec contumeliam, punit eos
14 XIII, 2|    adfectum adversus omnis habet sapiens quem adversus aegros suos
15 XIII, 2|          excipere convicia. Scit sapiens omnis hos qui togati purpuratique
16 XIII, 5|         enim inter se differant, sapiens quidem pares illos ob aequalem
17 XIV, 2 |                       Quid ergo? sapiens non accedet ad fores quas
18 XIV, 3 |                               At sapiens colapho percussus quid faciet?'
19 XV, 1  |       dicere: 'non accipiet ergo sapiens iniuriam, si caedetur, si
20 XIX, 3 |     Diverso autem remedio utetur sapiens adfectatorque sapientiae.