Lib.  Cap.

 1  1,    5|           litteris accitur; neque satis conpertum est, spirantem
 2  1,   17|       precibus vel armis adirent? satis per tot annos ignavia peccatum,
 3  1,   19|     legati orator publicae causae satis ostenderet necessitate expressa
 4  1,   24|       cohortibus mitteret, nullis satis certis mandatis, ex re consulturum.
 5  1,   30|         regressu, quia praesentia satis conse derant, in urbem rediit. ~
 6  1,   40|         contra rebellis auxilium: satis superque missione et pecunia
 7  1,   46|         verba patrum cavillantem? satis prospectum urbanae servituti:
 8  1,   59|         hominum: Germanos numquam satis excusaturos quod inter Albim
 9  1,   75|          sestertium largitus est, satis conperto paternas ei angustias
10  2,   22|          ratus conscientiam facti satis esse. mox bellum in Angrivarios
11  2,   26|    rediret ad decretum triumphum: satis iam eventuum, satis casuum.
12  2,   26|    triumphum: satis iam eventuum, satis casuum. prospera illi et
13  2,   28|                          28-~ ~Ut satis testium et qui servi eadem
14  2,   35|           Piso praeceperat, nihil satis inlustre aut ex dignitate
15  2,   37|    accipere vel parare potuissem, satis habebam, si tenues res meae
16  2,   43|     aetatem vergere, Drusi nondum satis adolevisse. tunc decreto
17  2,   45|         postremum eiectis Romanis satis probatum, penes utros summa
18  2,   50|          arcessebat. de adulterio satis caveri lege Iulia visum:
19  2,   76|          et ademptione provinciae satis factum immicis. quod si
20  2,   83|   eloquentiam fortuna discerni et satis inlustre si veteres inter
21  2,   85|        inter veteres recepto, qui satis poenarum adversum impudicas
22  2,   85|         datos necdum praeterisse, satis visum de Vistilia statuere;
23  3,    1|     egredientem exciperent. neque satis constabat quid pro tempore
24  3,   14|        quod ne accusatores quidem satis firmabant, in convivio Germanici,
25  3,   14|          inlatum, senatus numquam satis credito sine fraude Germanicum
26  3,   18|     concessitque ei paterna bona, satis firmus, ut saepe memoravi,
27  3,   45|      adversos et aspicerentur; id satis ad victoriam. duodecimum
28  3,   46|        neque oculis neque auribus satis competebant. contra Silius,
29  3,   60|          receptabantur, nec ullum satis validum imperium erat coercendis
30  3,   69|        reperta et semper placita: satis onerum principibus, satis
31  3,   69|         satis onerum principibus, satis etiam potentiae. minui iura
32  3,   71|       principe Augusto constituta satis ostendebant annuam absentiam
33  4,    6|          domi artes spectando, ut satis constaret non alios potiores
34  4,   26|         gens set culpae nescia ad satis faciendum populo Romano
35  4,   30|          ne, poenis quidem umquam satis coercitum, per praemia eliciebatur. ~
36  4,   38|      meminisse posteros volo; qui satis superque memoriae meae tribuent,
37  4,   39|       enim exuere imposita munia: satis aestimare firmari domum
38  4,   55| nitebantur) aede Augusto ibi sita satis adeptos creditum. Ephesii
39  4,   73|           alarius eques immissus: satis validi si simul incubuissent,
40  4,   74|     propinqua urbi degressi sunt: satis visum omittere insulam et
41  4,   74|  societate consiliorum parabatur. satis constabat auctam ei adrogantiam
42  6,   27|     sapientia in prioribus libris satis conlocavi. neque nobilitas
43  6,   37|  Vitellius ostentasse Romana arma satis ratus monet Tiridaten primoresque,
44  6,   44|   itineris fessos ne animo quidem satis ad obsesquium coaluisse
45  6,   48|    omnibus decora respondit: sibi satis aetatis neque aliud paenitendum
46 11,   11|  principis rationes praetermitto, satis narratas libris quibus res
47 11,   18|          Gannasco, ubi praesentia satis composita sunt, legiones
48 11,   23|        manibus eorundem perissent satis: fruerentur sane vocabulo
49 11,   31|        quam vindictae consuleret. satis constat co pavore offusum
50 11,   33|          praetorii praefecto haud satis fidebant, ad honesta seu
51 12,   14|          Ceterum Gotarzes, nondum satis aucto exercitu, flumine
52 12,   40|  ministros agere et arcere hostem satis habebat. haec, quamquam
53 12,   46|         in tempore validiores; et satis cognitam Armeniorum perfidiam,
54 12,   57|       operis manifesta fuit, haud satis depressi ad lacus ima vel
55 13,   35|   castrorum aegerrime tolerabant. satis constitit fuisse in eo exercitu
56 13,   37|          expertam. ad ea Corbulo, satis comperto Volgaesen defectione
57 13,   43|      intercessit princeps tamquam satis expleta ultione. ~
58 14,    4|         facinori nox adhiberetur. satis constitit extitisse proditorem,
59 14,   34|         et a tergo silva clausum, satis cognito nihil hostium nisi
60 14,   52|        adesse: exueret magistrum, satis amplis doctoribus instructus
61 15,    6|           patiens, et Paetus, cui satis ad gloriam erat, si proximus
62 15,    8|          spretis ominibus, necdum satis firmatis hibernaculis, nullo
63 15,   19|  brevitatem adoptionis enumerant. satis pretii esse orbis, quod
64 15,   24|      posset, incolumes dimisisse. satis adprobatam vim; datum et
65 15,   25|      metueret, facetiis insectari satis habuit Caesar, his ferme
66 15,   42|            intolerandus labor nec satis causae. Nero tamen, ut erat
67 15,   69|       imaginatus et inridens Nero satis supplicii luisse ait pro
68 16,    2|           non ipsius negotii fide satis spectata nec missis per