Lib.  Cap.

 1  1,    2|             Cassio caesis nulla iam publica arma, Pompeius apud Siciliam
 2  1,    7|       incipiebat, tamquam vetere re publica et ambiguus imperandi: ne
 3  1,    7|      vocatus electusque potius a re publica videretur quam per uxorium
 4  1,   36|         concedentur in ancipiti res publica. igitur volutatis inter
 5  1,   42|         uxor aut filius patre et re publica cariores sunt, sed illum
 6  1,   72| seditionibus, denique male gesta re publica maiestatem populi Romani
 7  2,   32|             sciretur vetus id in re publica malum. facta et de mathematicis
 8  2,   33|           senatoribus, si quid e re publica crederent, loco sententiae
 9  2,   38|          numquam exsatiabuntur, res publica deficiet. nec sane ideo
10  3,   27|    quaestiones, et corruptissima re publica plurimae leges. ~
11  3,   36|       accitam convictamque attineri publica custodia iussit. ~
12  3,   53|     interrogari et dicere quid e re publica censeam: in hac relatione
13  3,   54|            plerumque iniquas pro re publica suscipiam, inanis et inritas
14  3,   72|              erat etiam tum in more publica munificentia; nec Augustus
15  3,   73|       ingentibus bellis labaret res publica, datum ut pacto in fidem
16  3,   74|            honore qui bene gesta re publica gaudio et impetu victoris
17  4,    6|           annus attulit. iam primum publica negotia et privatorum maxima
18  4,    9|           revolutus, de reddenda re publica utque consules seu quis
19  4,   13|          ulterioris Hispaniae de vi publica damnatus ob atrocitatem
20  4,   15|         effigiem apud forum Augusti publica pecunia patres decrevere,
21  4,   19|      vigiliis niteretur ne quod res publica detrimentum caperet. proprium
22  4,   19|          Varro consul aut illud res publica esset, coguntur patres,
23  4,   31|           iurando obstringeret e re publica id esse. quod aspere acceptum
24  4,   38|           offensionum pro utilitate publica non pavidum credant. haec
25  4,   53|           non ignarus quantum ex re publica peteretur, ne tamen offensionis
26  5,    3|           nulla ex honesto spes (et publica mala singulis in occasionem
27  5,    6|         quoque iis qui fine egregio publica mala effugerunt.» ~
28  6,    8|           socium, tua officia in re publica capessentem colebamus. non
29  6,   13|      magistratus patresque quod non publica auctoritate populum coercuissent
30  6,   46|            dubitavit de tradenda re publica, primum inter nepotes, quorum
31 11,    7|             senatores qui quieta re publica nulla nisi pacis emolumenta
32 11,   15|             quod nunc segnius fieri publica circa bonas artes socordia,
33 11,   24|             paribus consiliis in re publica capessenda, transferendo
34 12,   51|         urbem Artaxata ferunt; unde publica cura deducta ad Tiridaten
35 13,   14|            paresque rationes cum re publica haberet.     Praeceps posthac
36 13,   17|         auxilio reliquas spes in re publica sitas, et tanto magis fovendum
37 13,   50|              si fructus, quibus res publica sustineretur, deminuerentur:
38 14,   11|      flagitia in matrem transtulit, publica fortuna exstinctam referens.
39 14,   21|             fore, cum eo sumptu res publica fungatur. oratorum ac vatum
40 14,   43|             integrum, si quando res publica consiliis eguisset. quod
41 14,   44|           contra singulos utilitate publica rependitur.» ~
42 14,   52|           quem ad finem nihil in re publica clarum fore, quod non ab
43 15,   36|           absentiam et cuncta in re publica perinde immota ac prospera
44 15,   36|            praevalerent, ita [in re publica] populum Romanum vim plurimam
45 15,   44|    oriebatur, tamquam non utilitate publica, sed in saevitiam unius
46 15,   52|      publico patraturos quod pro re publica suscepissent. haec in commune,
47 15,   74|          divo Neroni quam maturrime publica pecunia poneretur. quod
48 16,    7|            oratione removendos a re publica utrosque disseruit, obiectavitque
49 16,   16|            externa et obitas pro re publica mortis tanta casuum similitudine
50 16,   27|     compellato patres arguebat quod publica munia desererent eorumque
51 16,   33|             est, praedicto ne in re publica haberetur. accusatoribus