Lib.  Cap.

 1  1,    1|         Crassique potentia cito in Caesarem, Lepidi atque Antonii arma
 2  1,    3|     Agrippa vita concessit, Lucium Caesarem euntem ad Hispaniensis exercitus,
 3  1,   19|        turbas desideria militum ad Caesarem ferenda ait, neque veteres
 4  1,   39|            foris, extractum cubili Caesarem tradere vexillum intento
 5  1,   59|          arma in Segestem, arma in Caesarem poscens. neque probris temperabat:
 6  1,   61|                61-~ ~Igitur cupido Caesarem invadit solvendi suprema
 7  1,   70|            fides salutis, antequam Caesarem exercitumque reducem videre. ~
 8  2,   25|        Germanos ad spem belli, ita Caesarem ad coercendum erexit. C.
 9  2,   36|            certamen Gallo adversus Caesarem exortum est. nam censuit
10  2,   43|       acerrimo ministerio adversus Caesarem iuvit, mox Brutum et Cassium
11  2,   69|       minus acerba quae ab illo in Caesarem intentabantur. dein Piso
12  3,   17|           et Veranii voce defletum Caesarem, ab imperatore et Augusta
13  3,   67| defensionem sui deseruit, ausis ad Caesarem codicillis quibus invidiam
14  3,   73|       Romani contumelia indoluisse Caesarem ferunt quam quod desertor
15  3,   76|            cum honore nominavisset Caesarem omisit. quod civiliter acceptum
16  4,    1|             et prima iuventa Gaium Caesarem divi Augusti nepotem sectatus,
17  4,    8|   adulescentulos deductos que ante Caesarem statuunt. quibus adprensis «
18  4,   12|           inhiare dominationi apud Caesarem arguerent. atque haec callidis
19  4,   15|            annus alio quoque luctu Caesarem adficit alterum ex geminis
20  4,   22|      praeceps iecit, tractusque ad Caesarem ab L. Apronio socero turbata
21  4,   29|         damnatum Libonem missis ad Caesarem litteris exprobraverat suum
22  4,   39|      flagitante Livia, componit ad Caesarem codicillos: moris quippe
23  4,   41|            milites commearent; mox Caesarem vergente iam senecta secretoque
24  4,   42|          Votieno ob contumelias in Caesarem dictas, testis Aemilius
25  4,   59|          voltuque et manibus super Caesarem suspensus opposuit sese
26  4,   69|        inde accusatio missisque ad Caesarem litteris ordinem fraudis
27  5,    4|  circumsistit curiam faustisque in Caesarem ominibus falsas litteras
28  6,    5|           arguitur pleraque <IN>C. Caesarem quasi incestae virilitatis,
29  6,    9|       composuerat quaedam in Gaium Caesarem ut impudicum, sive ficto
30  6,   30|          constans ausum mittere ad Caesarem litteras, adfinitatem sibi
31  6,   48|       convulsus et mutatus sit, G. Caesarem vix finita pueritia, ignarum
32 11,    6|            videbant, circumsistunt Caesarem ante acta deprecantes. ~
33 11,   36|            pronum ad misericordiam Caesarem perpulere liberti ne tot
34 12,    5|            sumpsit. percontatusque Caesarem an iussis populi, an auctoritati
35 12,   19|       simul legatos litterasque ad Caesarem in hunc modum mittit: populi
36 12,   21|           fortuna disseruisse apud Caesarem ferebatur, elataque vox
37 12,   34|            maiorum, qui dictatorem Caesarem pepulissent, quorum virtute
38 12,   65|            verum ita de se meritum Caesarem, ut vitam usui eius impenderet.
39 13,   25|         ore praeferret. deinde ubi Caesarem esse, qui grassaretur, pernotuit
40 13,   37|           suadet Tiridati precibus Caesarem adgredi: posse illi regnum
41 14,   21|           tulit, sed victorem esse Caesarem pronuntiatum. Graeci amictus,
42 14,   31|            longa opulentia clarus, Caesarem heredem duasque filias scripserat,
43 15,    8|          exercitum composuitque ad Caesarem litteras quasi confecto
44 15,   33|           rei fama civerat, quique Caesarem per honorem aut varios usus
45 15,   68|            inter adulteros eius et Caesarem esse. ~
46 16,   11|    monerent magna ex parte heredem Caesarem nuncupare atque ita nepotibus
47 16,   22|        bellum esse. «ut quondam C. Caesarem» inquit «et M. Catonem,