Lib.  Cap.

 1  1,    5|            caritatis spemque ex eo fore ut iuvenis penatibus avi
 2  1,   13|        spem esse ex eo non inritas fore senatus preces quod relationi
 3  1,   31|           violentius, et magna spe fore ut Germanicus Caesar imperium
 4  1,   38|         decessisset, pro desertore fore clamitans, reduxit in hiberna
 5  1,   53|            longa peremit, obscuram fore necem longinquitate exilii
 6  1,   55|          amotis; atque ipsi tempus fore quo crimina et innoxios
 7  1,   68|      captivos, incorruptam praedam fore. igitur orta die proruunt
 8  2,    5|         fluminum media in Germania fore. ~
 9  2,   21|   internicionem gentis finem bello fore. iamque sero diei subducit
10  2,   36|         spes soletur: quantum odii fore ab iis qui ultra quinquennium
11  2,   63|       honoratamque sedem in Italia fore, si maneret: sin rebus eius
12  3,   34|      manere inlaesa coniugia: quid fore si per pluris annos in modum
13  3,   44|  maiestatis crimine reum in senatu fore? extitisse tandem viros
14  3,   69|     legibus delicta puniri: quanto fore mitius in ipsos, melius
15  4,    7|          illi cum familia Drusorum fore nepotes: precandam post
16  4,   17|          vocent, ac ni resistatur, fore pluris; neque aliud gliscentis
17  4,   25|           interfecto requiem belli fore. at ille deiectis circum
18  4,   39|         sibi multum superque vitae fore, quod tali cum principe
19  4,   41|         magna ex parte se arbitrum fore, cum per milites commearent;
20  4,   45|          nullam vim tantam doloris fore ut veritatem eliceret. idemque
21  4,   46|            ac tum rumor incesserat fore ut disiecti aliisque nationibus
22  6,    2| magistratibus? quam deinde speciem fore sumentium in limine curiae
23  6,   21|           periculorum et incolumem fore gratatur, quaeque dixerat
24  6,   23|          mox, quia rumor incedebat fore ut nuru ac nepoti conciliaretur
25 11,    6|           negotia agantur pauciora fore: nunc inimicitias accusationes,
26 11,   34|      igitur auditurum principem et fore diluendi criminis facultatem
27 12,    6|     accommodari prout conducat, et fore hoc quoque in iis quae mox
28 12,   20|        vitam, tanto plus supplicii fore. his permotus scripsit Eunoni,
29 12,   34|        servitutis aeternae initium fore; vocabatque nomina maiorum,
30 12,   42|            regerentur, intentiorem fore disciplinam adseverante
31 13,    4|          negotiorum omnium iudicem fore, ut clausis unam intra domum
32 13,   27| separarentur libertini, manifestam fore penuriam ingenuorum. non
33 14,    8|           ne Agermus quidem: aliam fore laetae rei faciem; nunc
34 14,    9|       Nerone responderunt Chaldaei fore ut imperaret matremque occideret;
35 14,   21|            a] magistratibus causam fore, cum eo sumptu res publica
36 14,   31|          domum suam procul iniuria fore. quod contra vertit, adeo
37 14,   52|         nihil in re publica clarum fore, quod non ab illo reperiri
38 14,   59|    liberorum, quibus placabiliorem fore principem rebatur nulla
39 14,   61|           desperent uxorem Neronis fore Octaviam, illi maritum daturos. ~
40 15,   33|        urbem delegit; inde initium fore, ut transgressus in Achaiam
41 15,   36|         perinde immota ac prospera fore, super ea profectione adiit
42 15,   47|     humanarum aliud caput, sed non fore validum neque occultum,
43 15,   54|  silientium, at praemia penes unum fore, qui indicio praevenisset. ~
44 15,   60|      Pisonem aditu arceret: melius fore, si amicitiam familiari