Lib.  Cap.

 1  2,   21| Inguiomerum, tota volitantem acie, fortuna magis quam virtus deserebat.
 2  2,   25|          humum. et utrisque adfuit fortuna. eo promptior Caesar pergit
 3  2,   33|        aliquid aut modicum nisi ex fortuna possidentis. distinctos
 4  2,   36|       temporis spatio mens, domus, fortuna? superbire homines etiam
 5  2,   83|             neque enim eloquentiam fortuna discerni et satis inlustre
 6  2,   88|         petitusque armis cum varia fortuna certaret, dolo propinquorum
 7  3,   18|        quam quem futurum principem fortuna in occulto tenebat. ~
 8  3,   24|            Augusto in rem publicam fortuna ita domi improspera fuit
 9  3,   55|            intulerunt, et quamquam fortuna vel industria plerique pecuniosam
10  4,    1|      ducebat), cum repente turbare fortuna coepit, saevire ipse aut
11  4,   39|             39-~ ~At Seianus nimia fortuna socors et muliebri insuper
12  5,    6|        adlaturum censui. versa est fortuna et ille quidem qui collegam
13  6,    6|   dilaceretur. quippe Tiberium non fortuna, non solitudines protegebant
14  6,   27|            moribus, inlustri tamen fortuna egere. ~
15 11,   12|      postremo, velut translata iam fortuna, servi liberti paratus principis
16 11,   17|           victor rex, dein secunda fortuna ad superbiam prolapsus pulsusque
17 12,    2|         dignum prorsus imperatoria fortuna: stirpem nobilem et familiae <
18 12,   17|             sed in regressu dispar fortuna fuit, quia navium quasdam
19 12,   21|           Ponti, ferocius quam pro fortuna disseruisse apud Caesarem
20 12,   24|            urbi credidere. mox pro fortuna pomerium auctum. et quos
21 12,   26|           fuit quem non Britannici fortuna maerore adficeret. desolatus
22 12,   29|     terrorem adversus victores, ne fortuna elati nostram quoque pacem
23 12,   37|             Si quanta nobilitas et fortuna mihi fuit, tanta rerum prosperarum
24 12,   37|        deditus traderet, neque mea fortuna neque tua gloria inclaruisset;
25 12,   64|        aemulabantur quam si qua ex fortuna prospera acceperant. enimvero
26 13,    6|    sustinuerint? pleraque in summa fortuna auspiciis et consiliis quam
27 13,   13|          quae prima aetas et summa fortuna expeterent. quin et fatebatur
28 13,   39|            victoribus cessit. pari fortuna legatus ac praefectus usi
29 13,   46|           magnificum; ibi se summa fortuna digna visere. at Neronem,
30 14,    6|          filio benignitate deum et fortuna eius evasisse gravem casum;
31 14,   11|         matrem transtulit, publica fortuna exstinctam referens. namque
32 14,   21|    spectaculorum oblectamentis pro fortuna, quae tum erat, eoque a
33 14,   55|   praecipuus caritate nondum omnes fortuna antecellis. ~
34 15,    1|    faciendum certamen; id in summa fortuna aequius quod validus, et
35 15,   13|    laudatam antiquitatem, quotiens fortuna contra daret, saluti consuluisse.
36 16,    1|              Inlusit dehinc Neroni fortuna per vanitatem ipsius et
37 16,   11|     morituros. servavitque ordinem fortuna, ac seniores prius, tum