Lib.  Cap.

 1  1,    9|          accepti quondam imperii princeps et vitae supremus, quod
 2  1,   16|         causis nisi quod mutatus princeps licentiam turbarum et ex
 3  2,    7|  restituit aram honorique patris princeps ipse cum legionibus decucurrit;
 4  2,   36|         praetores destinarentur, princeps duodecim candidatos in annos
 5  2,   37|          sponte sustuli sed quia princeps monebat; simul maiores mei
 6  2,   75|   cunctis quod femina nobilitate princeps, pulcherrimo modo matrimonio
 7  3,   52|        vulgati fecerant curam ne princeps antiquae parsimoniae durius
 8  3,   54|       conscripti, curam sustinet princeps; haec omissa funditus rem
 9  3,   69|     provinciam sortiretur, idque princeps diiudicaret. nam a legibus
10  4,   32|        pax, maestae urbis res et princeps proferendi imperi incuriosus
11  6,   30|      firmarent velut foedus, quo princeps ceterarum rerum poteretur,
12 11,    5| magistratuum munia in se trahens princeps materiam praedandi patefecerat.
13 11,    7|           ita haud frustra dicta princeps ratus, capiendis pecuniis
14 11,   24|      atque talibus haud permotus princeps et statim contra disseruit
15 11,   25|   dictator Caesar lege Cassia et princeps Augustus lege Saenia sublegere;
16 12,   22|      quia formam eius laudaverat princeps, nulla libidine, sed fortuito
17 12,   41|  imperium extra urbem haberet ac princeps iuventutis appellaretur.
18 13,    3|         funeris laudationem eius princeps exorsus est, dum antiquitatem
19 13,    6|    sermonum avida, quem ad modum princeps vix septem decem annos egressus
20 13,   13|     praebueratque nomen, ut quae princeps furtim mulierculae tribuebat,
21 13,   24|       modestiam retineret. urbem princeps lustravit ex responso haruspicum,
22 13,   28|         inclementer ageret. dein princeps curam tabularum publicarum
23 13,   34|          annuam pecuniam statuit princeps, quamvis per luxum avitas
24 13,   43|        repetundarum, intercessit princeps tamquam satis expleta ultione. ~
25 13,   51|                51-~ ~Ergo edixit princeps, ut leges cuiusque publici,
26 14,   14|          voluptatum et, se eodem princeps trahat, laetum. ceterum
27 14,   17|    deflebant. cuius rei iudicium princeps senatui, senatus consulibus
28 14,   28|       acriore ambitu exarserant, princeps composuit, tres, qui supra
29 14,   51|     scelere, cum ad visendum eum princeps venisset, adspectum eius
30 14,   54|     implevimus, et [tu], quantum princeps tribuere amico posset, et
31 14,   62|        velut consilio adhibuerat princeps. tum in Sardiniam pellitur,
32 14,   64|  quotiens fugas et caedes iussit princeps, totiens grates deis actas,
33 15,   58|         Germanis, quibus fidebat princeps quasi externis. continua
34 16,   10|        infensa clamitabat, donec princeps immobilem se precibus et
35 16,   13| quadragies sestertio solatus est princeps, ut amissa urbi reponerent;