Lib.  Cap.

 1  1,    1|     principatum et cetera, sine ira et studio, quorum causas
 2  1,   13|        nulla vetus in Arruntium ira: sed divitem, promptum,
 3  1,   20|      Rufum praefectum castrorum ira, quem dereptum vehiculo
 4  1,   39|          neque militum sed deum ira resurgere, cur venerint
 5  1,   41|        ut erat recens dolore et ira apud circumfusos ita coepit. ~
 6  1,   62|  consanguineos, aucta in hostem ira, maesti simul et infensi
 7  1,   68|    vulgus trucidatum est, donec ira et dies permansit. nocte
 8  2,   19|       quam ea species dolore et ira adfecit. qui modo abire
 9  2,   55|    offensus urbi propria quoque ira quia Theophilum quendam
10  2,   57|       coeptus a Caesare, qualem ira et dissimulatio gignit,
11  2,   70|         Ea Germanico haud minus ira quam per metum accepta.
12  2,   82|    deterius adferebantur, dolor ira, et erumpebant questus.
13  3,   15| Tiberium sine miseratione, sine ira, obstinatum clausumque vidit,
14  3,   62|        Teucer, Telamonis patris ira profugus, posuissent. ~
15  3,   69|   prudens moderandi, si propria ira non impelleretur, addidit
16  4,    1|   artibus victus est) quam deum ira in rem Romanam, cuius pari
17  4,    3|       incipere, in quem recenti ira ferebatur. nam Drusus impatiens
18  4,   19| coeptaret, non occultante cuius ira premeretur. conscientia
19  4,   72|        servitio tradebant. hinc ira et questus et postquam non
20  5,    4| libidinem ingeniorum. unde illi ira violentior et materies criminandi:
21  5,    9|      vanescente quamquam plebis ira ac plerisque per priora
22  6,   26|      mala rei publicae viseret, ira et metu, dum integer, dum
23 11,    8|    patris sui quoque defectores ira magis quam ex usu praesenti
24 11,   37|      non nulla spe et aliquando ira: tantum inter extrema superbiae
25 11,   37|      ubi auditum et languescere ira, redire amor ac, si cunctarentur,
26 12,   22|      sed fortuito sermone, unde ira Agrippinae citra ultima
27 13,   18|    obstrinxisset.     At matris ira nulla munificentia leniri,
28 13,   44|          ut adsolet in amore et ira, iurgia preces, exprobratio
29 13,   57|         donec inopia remedii et ira cladis agrestes quidam eminus
30 14,   38|  opperiendum esse, sine hostili ira et superbia victoris clementer
31 15,    4| repentinis hostibus circumventi ira magis quam metu ceteros
32 15,   57|         verbera, non ignes, non ira eo acrius torquentium, ne
33 16,   16|         tam segniter pereuntis. ira illa numinum in res Romanas
34 16,   22|       nobis relinque.» extollit ira promptum Cossutiani animum