Lib.  Cap.

 1  1,    8|        velut praesidio stetere, multum inridentibus qui ipsi vierant
 2  1,   13|     Post quae L. Arruntius haud multum discrepans a Galli oratione
 3  1,   23|      fratrem pernotuisset, haud multum ab exitio legati aberant.
 4  2,   43|      concedere, liberos eius ut multum infra despectare. nec dubium
 5  2,   63| duodeviginti annos consenuitque multum imminuta claritate ob nimiam
 6  2,   73|    decoro, genere insigni, haud multum triginta annos egressum,
 7  3,   24|     domuum adversa (etenim haud multum distanti tempore Calpurnii
 8  3,   33|    obvenisset uxor comitaretur, multum ante repetito concordem
 9  3,   68|  Pisonem sententiam rogat. ille multum de clementia principis praefatus
10  4,   18|      videntur exolvi posse: ubi multum antevenere pro gratia odium
11  4,   39|       liberorum causa; nam sibi multum superque vitae fore, quod
12  4,   52|         nisi quod aetas extrema multum etiam eloquentiae dempsit,
13  4,   55|         viribus diversae. neque multum distantia inter se memorabant
14  5,    3|      credidit vulgus: haud enim multum post mortem eius recitatae
15  6,   20|    induisset, pari habitu, haud multum distantibus verbis. unde
16 11,   10|   Erinden; in cuius transgressu multum certato pervicit Vardanes,
17 12,    4|      soror, Iunia Calvina, haud multum ante Vitellii nurus fuerat.
18 12,   20|    modicam victoribus laudem ac multum infamiae, si pellerentur.
19 12,   56|  fortium virorum animo, ac post multum vulnerum occidioni exempti
20 12,   64|  credebat. nec forma aetas opes multum distabant; et utraque impudica,
21 12,   65| turbaret. ob haec mors indicta, multum adversante Narcisso, qui
22 13,    3|       oratio a Seneca composita multum cultus praeferret, ut fuit
23 13,   28|     potestate adverterent, neve multum ab iis dictam quaestores
24 13,   50|        daret. sed impetum eius, multum prius laudata magnitudine
25 14,    5|       scelus dii praebuere. nec multum erat progressa navis, duobus
26 15,   14|       penes Parthos memorat. et multum in vicem disceptato, Monobazus
27 15,   29|      ille de nobilitate generis multum praefatus, cetera temperanter
28 15,   64|   albentibus, ut ostentui esset multum vitalis spiritus egestum.~    
29 15,   67|       fortiter ferias!» et ille multum tremens, cum vix duobus
30 15,   68|      facetiis inlusus, quae ubi multum ex vero traxere, acrem sui
31 16,   26|         integra quae supersint. multum ante secum expenderet quod