Lib.  Cap.

 1  1,   17|      tolerent. ne dimissis quidem finem esse militiae, sed apud
 2  1,   17|           decumus stipendii annus finem adferret, ne ultra sub vexillis
 3  1,   35|           in isdem laboribus, sed finem tam exercitae militiae neque
 4  1,   52| crederetur. paucioribus Drusum et finem Illyrici motus laudavit,
 5  1,   78|       quibus sedecim stipendiorum finem expresserant, abolita in
 6  1,   80|           imperia ac plerosque ad finem vitae in isdem exercitibus
 7  2,    2|                         2-~ ~Post finem Phraatis et sequentium regum
 8  2,   14|         si taedio viarum ac maris finem cupiant, hac acie parari:
 9  2,   21|        solam internicionem gentis finem bello fore. iamque sero
10  2,   27|         negotii initium, ordinem, finem curatius disseram, quia
11  2,   42|       nedum infima insolita sunt, finem vitae sponte an fato implevit.
12  4,   38|      ipsos precor, hos ut mihi ad finem usque vitae quietam et intellegentem
13  4,   50|      occidere, sed Tarsa properum finem, abrumpendas pariter spes
14  4,   58|        causa multis fuit properum finem vitae coniectantibus vulgantibusque;
15  6,   11|   potestatem et paucos intra dies finem accepit quasi nescius exercendi;
16  6,   22|  opinionem non initia nostri, non finem, non denique homines dis
17  6,   26|         dum intemptatus, honestum finem voluisse. Ceterum Agrippinae
18  6,   29|           interdicere domo eumque finem gratiae ponere: id se repetivisse
19  6,   40|            ergo omissa defensione finem vitae sibi posuit. ~
20  6,   45|          fuit ob propinquum vitae finem. neque enim multo post supremi
21 12,   52|          in exilium agitur, quasi finem principis per Chaldaeos
22 12,   63|        magnitudine onerum urgente finem aut modum orabant, adnitente
23 14,    9|          an metu exitii. hunc sui finem multos ante annos crediderat
24 14,   38|     mandabat, nullum proelio[rum] finem exspectarent, nisi succederetur
25 14,   47|           adulantibus circum, qui finem imperio adesse dicebant,
26 14,   52|         quotiens caneret. quem ad finem nihil in re publica clarum
27 14,   64|           templis decreta quem ad finem memorabimus? quicumque casus
28 15,   50|         dum scelera principis, et finem adesse imperio diligendumque,
29 16,    6|                         6-~ ~Post finem ludicri Poppaea mortem obiit,
30 16,   15|          longinquis in agris apud finem Ligurum id temporis erat:
31 16,   26|     duxerit, eorum gloria peteret finem. aderat consilio Rusticus