Lib.  Cap.

 1  1,   59|           redderet filio sacerdotium hominum: Germanos numquam satis
 2  1,   61|             casus bellorum et sortem hominum. praemisso Caecina ut occulta
 3  1,   65|             funestas tenebras et tot hominum milibus unum iam reliquum
 4  1,   74|        miseriae temporum et audaciae hominum fecerunt. nam egens, ignotus,
 5  1,   76|           secuta est aedificiorum et hominum strages. igitur censuit
 6  2,   24|        eiectae; milesque nullo illic hominum cultu fame absumptus, nisi
 7  2,   24|              monstra maris, ambiguas hominum et beluarum formas, visa
 8  2,   56|           Ambigua gens ea antiquitus hominum ingeniis et situ terrarum,
 9  3,    4|         magis penetravit quam studia hominum accensa in Agrippinam, cum
10  3,   26|         maluerunt. hae primo rudibus hominum animis simplices erant;
11  3,   37|             inter coetus et sermones hominum obversante secreta patris
12  3,   50|         Priscus mentem suam et auris hominum polluerit, neque carcer
13  3,   58|              pontificum etiam summum hominum esse, non aemulationi, non
14  3,   60|         seditionibus populi flagitia hominum ut caerimonias deum protegentis.
15  3,   69|         Gyarum immitem et sine cultu hominum esse: darent Iuniae familiae
16  4,   30|      amoverent. sic delatores, genus hominum publico exitio repertum
17  4,   38|         conscripti, mortalem esse et hominum officia fungi satisque habere
18  4,   46|         agitabant. causa motus super hominum ingenium, quod pati dilectus
19  4,   49|          exanimari; adiacere corpora hominum quos vulnera, quos sitis
20  4,   63| adgnoscentibus fecerat. quinquaginta hominum milia eo casu debilitata
21 12,   56|        quadriremisque et undeviginti hominum milia armavit, cincto ratibus
22 12,   64|              apium insedit; biformis hominum partus et suis fetum editum
23 13,   17|          facinus, cui plerique etiam hominum ignoscebant, antiquas fratrum
24 13,   55|              receptus gregibus inter hominum famem, modo ne vastitatem
25 14,   10|      inlacrimans. quia tamen non, ut hominum vultus, ita locorum facies
26 14,   30|              captivo adolere aras et hominum fibris consulere deos fas
27 15,   16|            ambitio gloriae, felicium hominum adfectus: sola misericordia
28 15,   40|           urbis locis; eoque strages hominum minor: delubra deum et porticus
29 15,   47|          Neroni] expiatum; bicipites hominum aliorumve animalium partus
30 15,   74|              egresso et venerationem hominum merito, [sed ipse prohibuit,