Lib.  Cap.

 1  1,    4|   fatigabatur, aderatque finis et spes novae, pauci bona libertatis
 2  1,   33|       unde in Germanicum favor et spes eadem. nam iuveni civile
 3  1,   55|    Chattos excursu praecepit. nam spes incesserat dissidere hostem
 4  2,   20|      utrisque necessitas in loco, spes in virtute, salus ex victoria. ~
 5  2,   36|        quamvis repulsam propinqua spes soletur: quantum odii fore
 6  2,   38|         si nullus ex se metus aut spes, et securi omnes aliena
 7  2,   43|         qui Syriae imponeretur ad spes Germanici coercendas. credidere
 8  2,   71|           morte finierim. si quos spes meae, si quos propinquus
 9  2,   80|    asperitas, sed non animus, non spes, ne tela quidem nisi agrestia
10  3,   15|         ipsa, donec mediae Pisoni spes, sociam se cuiuscumque fortunae
11  3,   46|           Silius, etsi praesumpta spes hortandi causas exemerat,
12  3,   56|           cohiberi pravas aliorum spes rebatur; simul modestiae
13  3,   66| superiores, postremo suasmet ipse spes antire parat: quod multos
14  3,   69|         in provinciis contra quam spes aut metus de illis fuerit
15  4,    7|         dicatur? primas dominandi spes in arduo: ubi sis ingressus,
16  4,   39|        iudiciis ita insuevisse ut spes votaque sua non prius ad
17  4,   50|        finem, abrumpendas pariter spes ac metus clamitans, dedit
18  4,   51|  provolvere. his partae victoriae spes et si cedant insignitius
19  4,   68|    Seianum, saevitiam, superbiam, spes eius; ne in Tiberium quidem
20  5,    3|       pauci quis nulla ex honesto spes (et publica mala singulis
21 12,   57|   impotentiam muliebrem nimiasque spes eius arguens. ~
22 13,    9|           ipse dux bello delectus spes eius ad metum mutaret. Nero
23 13,   17|          fratris auxilio reliquas spes in re publica sitas, et
24 14,   57|           se, ut Burrum, diversas spes, sed solam incolumitatem
25 14,   58|          efficere nequiverint, ad spes novas transisse. vana haec
26 15,   25| remittuntur, cum donis tamen unde spes fieret non frustra eadem
27 15,   40|          metus aut redierat plebi spes: rursum grassatus ignis,
28 15,   50|     secretum Pisoni erat; ceteris spes ex novis rebus petebatur.
29 16,   23|        conciliandae provinciae ad spes novas. tempus damnationi