Lib.  Cap.

 1  1,   81| consularibus, quae tum primum illo principe ac deinceps fuere, vix quicquam
 2  2,   35|       agendas censebat, ut absente principe senatum et equites posse
 3  2,   42|     properat; exceptusque immiti a principe et mox accusatus in senatu,
 4  2,   87|      angusta et lubrica oratio sub principe qui libertatem metuebat
 5  3,   10|         obtinuit, petitumque est a principe cognitionem exciperet. quod
 6  3,   18|          sententia mitigata sunt a principe: ne nomen Pisonis fastis
 7  3,   28|         deditque iura quis pace et principe uteremur. acriora ex eo
 8  3,   37|      praetorem petivissent auctore principe ac decreto senatus puniti.
 9  3,   53|       maius aliquid et excelsius a principe postulatur; et cum recte
10  3,   71|          bis eundem in annum; quae principe Augusto constituta satis
11  4,    6|           sed nulla in eo culpa ex principe: quin infecunditati terrarum
12  4,   15|           iuveni modestia ac forma principe viro digna, notis in eum
13  4,   39|          vitae fore, quod tali cum principe explevisset. ~
14  4,   71|         matertera erat, petendum a principe ut metus suos senatui fateretur
15  5,    4|        ominibus falsas litteras et principe invito exitium domui eius
16  6,    4|        tempus ultionis seque coram principe executurum; Trio aemulationem
17  6,   16|        tali culpa vacuus) veniam a principe petivere; et concedente
18 11,   16|         Arminii, mater ex Actumero principe Chattorum erat; ipse forma
19 12,   63|           modum orabant, adnitente principe, qui Thraecio Bosporanoque
20 13,    1|           ad mortem agitur, invito principe, cuius abditis vitiis per
21 13,   18| necessitatem adhibitam credebant a principe, sceleris sibi conscio et
22 13,   25|  congressus forte per tenebras cum principe, quia vim temptantem acriter
23 13,   26|           incipere non ausi ignaro principe, perscripsere tamen consensum
24 14,   20|           turpes amores exercendo, principe et senatu auctoribus, qui
25 14,   45|         Italia deportarentur. id a principe prohibitum est, ne mos antiquus,
26 14,   48|          mereretur, id egregio sub principe et nulla necessitate obstricto
27 14,   54|           et ego, quantum amicus a principe accipere: cetera invidiam
28 15,   22|            re relatum. mox auctore principe sanxere, ne quis ad concilium
29 16,    8|       eques Romanus; qui appellato principe instantem damnationem frustrati,