Lib.  Cap.

 1  1,   52|     memoravit, magis in speciem verbis adornata quam ut penitus
 2  1,   81|   meritis confiderent: speciosa verbis, re inania aut subdola,
 3  2,   28|        non vultu alienatus, non verbis commotior (adeo iram condiderat);
 4  2,   34|   Tiberius, et quamquam mitibus verbis Pisonem permulsisset, propinquos
 5  2,   38|         adversaretur, his ferme verbis usus: «si quantum pauperum
 6  2,   59|    cultu habituque eius lenibus verbis perstricto, acerrime increpuit
 7  3,   65|      curia egrederetur, Graecis verbis in hunc modum eloqui solitum «
 8  4,   19|   scelera nuper reperta priscis verbis obtegere. igitur multa adseveratione,
 9  4,   70|      sacra et vota, quo tempore verbis etiam profanis abstineri
10  6,    2|      ferme aut paulum immutatis verbis adseveratione multa censebant,
11  6,    2|          haec adversus Togonium verbis moderans neque <UT>ultra
12  6,    6|     litterarum initium; nam his verbis exorsus est: «quid scribam
13  6,   20|         haud multum distantibus verbis. unde mox scitum Passieni
14  6,   20|   pertemptatum postremo Graecis verbis in hanc sententiam adlocutus <
15 11,   21| suffragio adsequitur, cum hisce verbis Tiberius dedecus natalium
16 12,    9|          Pollio haud disparibus verbis ac nuper Vitellius censet;
17 12,   21|        vox eius in vulgum hisce verbis: «non sum remissus ad te,
18 12,   36| Caratacus aut vultu demisso aut verbis misericordiam requirens,
19 13,    8|       verteret, corpore ingens, verbis magnificis et super experientiam
20 13,   43|      Nec deerant qui haec isdem verbis aut versa in deterius Senecae
21 14,   29|       fama, supremis testamenti verbis ambitionis manifestus: quippe
22 15,    8|  litteras quasi confecto bello, verbis magnificis, rerum vacuas. ~
23 15,   25|        habuit Caesar, his ferme verbis: ignoscere se statim, ne
24 15,   61|  pavoris signa, nihil triste in verbis eius aut vultu deprensum
25 15,   63|       quae in vulgus edita eius verbis invertere supersedeo. ~