Lib.  Cap.

 1  1,    8|     Tiberio num se mandante eam sententiam prompsisset, sponte dixisse
 2  1,   74|      quoque in ea causa laturum sententiam palam et iuratum, quo ceteris
 3  1,   79|       superstitio valuit, ut in sententiam Pisonis concederetur, qui
 4  2,   36| nominaret. haud dubium erat eam sententiam altius penetrare et arcana
 5  2,   78|      Piso promptus ferocibos in sententiam trahitur missisque ad Tiberium
 6  3,   17|       invidia augebatur. primus sententiam rogatus Aurelius Cotta consul (
 7  3,   23|        sunt flagitia itumque in sententiam Rubelli Blandi a quo aqua
 8  3,   51|   consularibus adsensit: ceteri sententiam Agrippae secuti, ductusque
 9  3,   59|        est ut pontificis maximi sententiam opperirentur. Tiberius dilata
10  3,   68|  recitari iubet. tum L. Pisonem sententiam rogat. ille multum de clementia
11  3,   69|     virginem, expetere. in hanc sententiam facta discessio. ~
12  4,   30|   privavisset. ibaturque in eam sententiam ni durius contraque morem
13  4,   56|  legionibus misisse. ita rogati sententiam patres Zmyrnaeos praetulere.
14  6,   12|      vetus incerto auctore ante sententiam collegii, non, ut adsolet,
15  6,   20| postremo Graecis verbis in hanc sententiam adlocutus <EST>«et tu, Galba,
16 11,    4|      consiliis iuvaret. rogatus sententiam et Scipio, «cum idem» inquit «
17 12,    1|      consilium vocat ac promere sententiam et adicere rationes iubet. ~
18 12,    9|   ingentibus promissis inducunt sententiam expromere, qua oraretur
19 12,   48|   gloria adeptus foret. in hanc sententiam itum. ne tamen adnuisse
20 12,   59|         vitae suae attulit ante sententiam senatus. Tarquitius tamen
21 12,   69|         imperator consalutatur. sententiam militum secuta patrum consulta,
22 13,   23|      quamvis reus inter iudices sententiam dixit. exiliumque accusatori
23 13,   26|      cum patronis iure agerent [sententiam eorum] consultarent ac verberibus
24 14,   49|   consul permiserat, pedibus in sententiam eius iere, paucis, exceptis,
25 16,   11|   cognitionem senatus et trucem sententiam. nec defuere qui monerent