Lib.  Cap.

 1  1,   77|    introiret, ne egredientis in publicum equites Romani cingerent
 2  1,   80|        sibi, a pessimis dedecus publicum metuebat. qua haesitatione
 3  2,   48|             48-~ ~Magnificam in publicum largitionem auxit Caesar
 4  3,   33|    partus enixam, seque quae in publicum statueret domi servavisse,
 5  3,   70| divinique iuris sciens egregium publicum et bonas domi artes dehonestavisset. ~
 6  4,   14|       rettulit: multa ab iis in publicum seditiose, foeda per domos
 7  4,   36|   Sereno noxae fuit, quem odium publicum tutiorem faciebat. nam ut
 8  6,   15|        tecta quidem urbis, adeo publicum consilium numquam adiit,
 9  6,   16|         quia privato usui bonum publicum postponitur. sane vetus
10  6,   24|        avum audire, legeret, in publicum promere vix fides, nisi
11  6,   30|       mansit, reputante Tiberio publicum sibi odium, extremam aetatem
12 11,   17|      qui privatim degeneres, in publicum exitiosi, ninil spei nisi
13 12,    5|        sperneretur, ne in malum publicum erumperet metuebatur. nec
14 12,    8|   praeturam impetrat, laetum in publicum rata ob claritudinem studiorum
15 12,   48|         consultat. paucis decus publicum curae, plures tuta disserunt:
16 13,   38|         rectius de iis, quae in publicum consulerentur, totis exercitibus
17 13,   45|       et lascivia uti; rarus in publicum egressus, idque velata parte
18 13,   56|    ipsos paterentur. haec an in publicum Ampsivariis respondit, ipsi
19 14,   38|         Svetonio discors, bonum publicum privatis simultatibus impediebat
20 15,   20|         Paetus Thrasea ad bonum publicum vertens, postquam de reo
21 15,   43|    largior et pluribus locis in publicum flueret, custodes; et subsidia
22 15,   47|     animalium partus abiecti in publicum aut in sacrificiis, quibus