Lib.  Cap.

 1  1,    3|       Tiberium Neronem et Claudium Drusum privignos imperatoriis nominibus
 2  1,   24| occultantem Tiberium perpulere, ut Drusum filium cum primoribus civitatis
 3  1,   26|    frustrari solitum: easdem artis Drusum rettulisse. numquamne ad
 4  1,   27|            et gloria belli firmare Drusum credebatur et illa militiae
 5  1,   52|            crederetur. paucioribus Drusum et finem Illyrici motus
 6  2,    8|       nomen, ingressus precatusque Drusum patrem ut se eadem ausum
 7  2,   43|       discors aula erat tacitis in Drusum aut Germanicum studiis.
 8  2,   43|          proprium et sui sanguinis Drusum fovebat: Germanico alienatio
 9  3,    3|            cum super Agrippinam et Drusum et Claudium ceteri quoque
10  3,    5| requirerent compararentque quae in Drusum patrem Germanici honora
11  3,    8|         quae principem molliret ad Drusum pergit, quem haud fratris
12  3,   22|          pertinerent. exemit etiam Drusum consulem designatum dicendae
13  3,   36|   circumstrepebant, precabanturque Drusum daret ultionis exemplum,
14  3,   56|          quo tunc exemplo Tiberius Drusum summae rei admovit, cum
15  4,   10|        verteret et occulto indicio Drusum veneni in patrem arguens
16  4,   17|     susciperent, Neronem quoque et Drusum isdem dis commendavere,
17  4,   36|            diebus praefectum urbis Drusum, auspicandi gratia tribunal
18  4,   40|            statuere, nubendum post Drusum an in penatibus isdem tolerandum
19  4,   60|         qui fratrem quoque Neronis Drusum traxit in partis, spe obiecta
20  4,   60|            neque tamen Seianus ita Drusum fovabat ut non in eum quoque
21  5,   10|        magis quam diuturno rumore, Drusum Germanici filium apud Cycladas
22  6,   24|          quis egredientem cubiculo Drusum pulsaverat, exterruerat.