Lib.  Cap.

 1  1,   27|    credebatur et illa militiae flagitia primus aspernari. nec multo
 2  2,   48|    levavit, ita prodigos et ob flagitia egentis, Vibidium Varronem,
 3  3,   23|        servorum patefacta sunt flagitia itumque in sententiam Rubelli
 4  3,   36|    perfugere ut eo subsidio ad flagitia utatur. abolitas leges et
 5  3,   50|        in eum suffecerint. sin flagitia et facinora sine modo sunt,
 6  3,   60| coercendis seditionibus populi flagitia hominum ut caerimonias deum
 7  4,   66|     praemio male usus plura ad flagitia accingeretur. Publium Dolabellam
 8  6,    6|     scio.» adeo facinora atque flagitia sua ipsi quoque in supplicium
 9  6,    7|        set egens ob luxum, per flagitia infamis, sanctissimis Arruntii
10 11,   25|     suam fuit: haud multo post flagitia uxoris noscere ac punire
11 11,   34|      voces, cum modo incusaret flagitia uxoris, aliquando ad memoriam
12 12,   64|        fatale sibi ut coniugum flagitia ferret, dein puniret, metuens,
13 13,   33|    magnitudine sceleris cetera flagitia obtegebat. Cossutianum Capitonem
14 14,   11|       cuncta eius dominationis flagitia in matrem transtulit, publica
15 14,   15|     consumerent. inde gliscere flagitia et infamia, nec ulla moribus
16 14,   51|        alterius flagrantissima flagitia [adulteria]. quippe Caesar
17 15,   44|       poenis adfecit, quos per flagitia invisos vulgus Chrestianos
18 16,   10|       Claudio Demiano, quem ob flagitia vinctum a Vetere Asiae pro
19 16,   19|    potentium adulatus est, sed flagitia principis sub nominibus
20 16,   21| Cossutianus, praeter animum ad flagitia praecipitem iniquus Thraseae