Lib.  Cap.

 1  1,    5|      valetudo Augusti, et quidam scelus uxoris suspectabant. quippe
 2  1,   22|        dum interfectos nullum ob scelus sed quia utilitati legionum
 3  1,   28|             Noctem minacem et in scelus erupturam fors lenivit:
 4  2,    3|        et Romanas opes infida ob scelus Antonii, qui Artavasden
 5  4,   10|    noudum exolescat. corrupta ad scelus Livia Seianum Lygdi quoque
 6  6,   33|  ministros Arsacis multo auro ad scelus cogunt; simul Hiberi magnis
 7 11,   34|     Vitellium quam ïo facinus! o scelus!» instabat quidem Narcissus
 8 12,   48|      plures tuta disserunt: omne scelus externum cum laetitia habendum;
 9 13,    1|   egresso Neroni et imperium per scelus adepto virum aetate composita
10 13,   16|       utriusque morte proderetur scelus, talis dolus repertus est.
11 13,   21|   denique servos vel libertos ad scelus corruptos arguat. vivere
12 14,    1|         consulibus diu meditatum scelus non ultra Nero distulit,
13 14,    5|    quietam quasi convincendum ad scelus dii praebuere. nec multum
14 14,   10|        poenam conscientia, quasi scelus paravisset. ~
15 14,   58|          cepisse, nec milites ad scelus missos aut numero validos
16 14,   62|   praefectus, levi post admissum scelus gratia, dein graviore odio,
17 15,   52| miserarentur Neronem tamquam per scelus interfectum. plerique Vestini
18 16,   23|     externa rumoribus intestinum scelus obscuraretur, an ut magnitudinem
19 16,   26|        Cossutianum aut Eprium ad scelus promptos: superesse qui