Lib.  Cap.

 1  1,   25|        primum a luctu requiesset animus, acturum apud patres de
 2  1,   56|        formidinem cessit. fuerat animus Cheruscis iuvare Chattos,
 3  2,   21|         21-~ ~Nec minor Germanis animus, sed genere pugnae et armorum
 4  2,   80|       locorum asperitas, sed non animus, non spes, ne tela quidem
 5  3,    3|  praepediebatur seu victus luctu animus magnitudinem mali perferre
 6  3,   54|     corruptor, aeger et flagrans animus haud levioribus remediis
 7  3,   55|  pervenirent, mansit tamen prior animus. sed praecipuus adstricti
 8  4,    1|    corpus illi laborum tolerans, animus audax; sui obtegens, in
 9  4,   16| sacerdotum atque ipsis promptior animus foret ad capessendas caerimonias
10  4,   40|     virtutes istae tuusque in me animus mereantur, datoque tempore
11  4,   71|         in annum referre, avebat animus antire statimque memorare
12  5,    7|        cuique adsistere, adloqui animus erat, retinens aut dimittens
13  6,    6|        libidine, malis consultis animus dilaceretur. quippe Tiberium
14  6,   38|      coniunxi quo requie scerete animus a domesticis malis; non
15 13,   11|    patrum laudibus, ut iuvenilis animus levium quoque rerum gloria
16 14,   53|     novitas mea enituit? ubi est animus ille modicis contentus?
17 15,   21|        invictus adversum gratiam animus. inde initia magistratuum
18 15,   54|           nam cum secum servilis animus praemia perfidiae reptuavit
19 15,   68|           at non Faenio Rufo par animus, sed lamentationes suas