Lib.  Cap.

 1  1,   25|  circumveniunt. stabat Drusus silentium manu poscens. illi quoties
 2  1,   75|  faceret acerbus. unde ceteri silentium et paupertatem confessioni
 3  2,   38|   laudare mos est, plures per silentium aut occultum murmur excepere.
 4  3,    4| Augusti inferebantur modo per silentium vastus, modo ploratibus
 5  4,   50|      turbido, modo per vastum silentium, incertos obsessores effecerat,
 6  4,   53|   Caesar, profusis diu ac per silentium lacrimis, mox invidiam et
 7  6,   13|     segnius consules edixere. silentium ipsius non civile, ut crediderat,
 8  6,   50|    nescium fingere; Caesar in silentium fixus a summa spe novissima
 9 11,   35|        35-~ ~Mirum inter haec silentium Claudi, Vitellius ignaro
10 11,   37|      adstititque tribunus per silentium, at libertus increpans multis
11 13,   16|     didicerat. ita post breve silentium repetita convivii laetitia. ~
12 14,    7|       igitur longum utriusque silentium, ne inriti dissuaderent,
13 14,   10|       reliquo noctis modo per silentium defixus, saepius pavore
14 15,    1|   quoque, regni profugus, per silentium aut modice querendo gravior
15 15,   59|      ardua videantur. frustra silentium et fidem in tot consciorum
16 15,   66|       adversum ea Faenio, non silentium, sed verba sua praepediens
17 16,   25| honesti exitus ab ignavia per silentium pereuntium. ~
18 16,   28| singula increpantem quam nunc silentium perferrent omnia damnantis.