Lib.  Cap.

 1  1,    6|          de moribus adulescentis questus, ut exilium eius senatus
 2  1,    7|     primordio, lacrimas gaudium, questus adulationem miscebant. Sex.
 3  1,   11|       intellegere viderentur, in questus lacrimas vota effundi; ad
 4  1,   15|       neque populus ademptum ius questus est nisi inani rumore, et
 5  1,   34|    postquam vallum iniit dissoni questus audiri coepere. et quidam
 6  1,   75|       quae Pius Aurelius senator questus mole publicae viae ductuque
 7  2,   82|         dolor ira, et erumpebant questus. ideo nimirum in extremas
 8  3,   17|          optimi cuiusque secreti questus magis ardescebant. id ergo
 9  3,   21|      iure proconsulis tribuisset questus magis quam offensus. sed
10  3,   31|        de L. Sulla nobili iuvene questus est apud senatum quod sibi
11  4,   68|         effudit lacrimas, iunxit questus, audentius iam onerat Seianum,
12  4,   72|  servitio tradebant. hinc ira et questus et postquam non subveniebatur
13  5,    5|  increpitaque per edictum plebe, questus apud patres quod fraude
14 11,   37|  honestum inerat; lacrimaeque et questus inriti ducebantur, cum impetu
15 12,   43| accipiebatur. nec occulti tantum questus, sed iura reddentem Claudium
16 14,   11|           cuius immanitas omnium questus anteibat, sed Seneca adverso
17 14,   60|   militari custodia. inde crebri questus nec occulti per vulgum,
18 15,   51|     cecidissent aperit adicitque questus et destinationem vindictae,