Lib.  Cap.

 1  1,   44|          primae C. Caetronium, qui iudicium et poenas de singulis in
 2  1,   72|          veteres idem, sed alia in iudicium veniebant, si quis proditione
 3  1,   80|          eius ingenium, ita anxium iudicium; neque enim eminentis virtutes
 4  3,    8|    sperabat. Tiberius quo integrum iudicium ostentaret, exceptum comiter
 5  3,   56|      Germanico integrum inter duos iudicium tenuisset. sed principio
 6  4,   14|       praecipuum fuit rerum omnium iudicium, qua tempestate Graeci conditis
 7  4,   30|          postulatus ante perfectum iudicium se ipse vita privavisset.
 8  4,   38|            quae saxo struuntur, si iudicium posterorum in odium vertit,
 9  4,   43|            idem imperatoris Mummii iudicium; sic Milesios permisso publice
10  6,    8|        extollas: tibi summum rerum iudicium di dedere, nobis obsequii
11  6,   22|          talia audienti in incerto iudicium est fatone res mortalium
12  6,   23|           defuerat tempus subeundi iudicium consulari seni, tot consularium
13 11,    6|      Cossutianus et ceteri qui non iudicium, quippe in manifestos, sed
14 11,   25| excusatosque simul propositurum ut iudicium censorum ac pudor sponte
15 12,    3|           animo principis, cui non iudicium, non odium erat nisi indita
16 13,   27|           perpetratum ingenuitatis iudicium erat. ~
17 14,   17|        mortes deflebant. cuius rei iudicium princeps senatui, senatus