Lib.  Cap.

 1  1,   39|            mos vulgo quamvis falsis reum subdere, Munatium Plancum
 2  1,   58|          tum exercitui praesidebat, reum feci. dilatus segnitia ducis,
 3  1,   74|   paenitentia patiens tulit absolvi reum criminibus maiestatis: de
 4  2,   24|           oras, cum se tanti exitii reum clamitaret, vix cohibuere
 5  2,   28|        famae malae. statim corripit reum, adit consules, cognitionem
 6  2,   30|   certabantque cui ius perorandi in reum daretur, donec Vibius, quia
 7  3,   12|        semperque deflebo: sed neque reum prohibeo quo minus cuncta
 8  3,   44|       Sacrovirum maiestatis crimine reum in senatu fore? extitisse
 9  3,   67|       captarumque pecuniarum teneri reum: sed multa adgerebantur
10  6,    7| incusabantur, ut quis praevenire et reum destinare properat, pars
11  6,   23|         ultroque incusare casus qui reum abstulissent antequam coram
12 11,    2|            monet Vitellium ne elabi reum sineret: ipsa ad perniciem
13 14,   18|          corruptum. idem Cyrenenses reum agebant Acilium Strabonem,
14 15,   55|          paratum ostendit accirique reum iussit. is raptus per milites
15 16,   23|            eques Romanus poposcerat reum ex proconsulatu Asiae, in